Τα βουλγάρικα κυριακάτικα σχολεία εκτός συνόρων τρέφουν την αγάπη για την πατρίδα στις καρδιές των παιδιών των ανθρώπων που έχουν αναγκαστεί να ψάξουν δουλειά στο εξωτερικό. Ειδικά στις γιορτές οι Βούλγαροι του εξωτερικού αναζητούν τα παραδοσιακά βιώματα που θα ξυπνήσουν τις αναμνήσεις τους και θα τους μεταφέρουν απ’ όπου κι αν βρίσκονται στο σπίτι τους.

Τα παιδιά που δεν επιστρέφουν στην Βουλγαρία να γιορτάσουν με τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους είναι ανυπόμονα να έρθουν οι γιορτές στα κυριακάτικα σχολεία στα οποία διοργανώνονται εργαστήρια για στολίδια, για την εκμάθηση τραγουδιών, γίνονται πρόβες για παραστάσεις με ήθη και έθιμα.

«Στις 23 Δεκεμβρίου τα παιδιά θα είναι ντυμένα με εθνικές φορεσιές και θα αναπαραστήσουν τα έθιμα που τελούν οι Βούλγαροι ανήμερα των Χριστουγέννων στα σπίτια τους, λέει η Λιουμπόβ Ηλίεβα διευθύντρια του Κυριακάτικου βουλγάρικου σχολείου στην πόλη Αλικάντε της Ισπανίας. Μας παίρνει πολύ χρόνο να εξηγήσουμε στα παιδιά κάθε σύμβολο και τις λεπτομέρειες που δίνουν τον ιδιαίτερο βουλγάρικο χαρακτήρα γιατί οι κοινότητες είναι ξεκομμένες εδώ και χρόνια από τις παραδόσεις. Αλλά οι ρίζες μαγνητίζουν και τα νήματα δεν μπορούν να κοπούν, τα παιδιά βιώνουν τις γιορτές μαγικά και αισθάνονται συνδεδεμένα με την οικογένεια και την πατρίδα τους. Αυτές τις μέρες θα δημιουργήσουμε σουρβάτσκι (κλαδί από κρανιά τυλιγμένο με μαλλί και στολισμένο με νομίσματα και καρπούς της γης με το οποίο τα παιδιά χτυπούν στην πλάτη τους οικείους τους και τους εύχονται αντοχή και μακροζωία) και θα φτιάξουμε κουλούρια για τις γκλίτσες που θα κρατούν όσα παιδιά θα ντυθούν με τις χαρακτηριστικές ενδυμασίες των αντρών που λέγανε τα κάλαντα στα χωριά (κάπες βοσκών και μάλλινα καπέλα – καλπάκια). Έχουμε τάξεις και στις πόλεις Τορεβιέχα και Έλτσε. Εκεί τα παιδιά είναι μικρότερα και στις 17 Δεκεμβρίου θα παίξουν σε μια θεατρική παράσταση το γνωστό παραμύθι «Ο παππούς μαζεύει ρέβα».

Τα παιδιά στην Αλικάντε άρχισαν να μαθαίνουν βουλγάρικα το 2009 αλλά το σχολείο μπήκε στον κατάλογο των σχολείων του εξωτερικού του βουλγάρικου υπουργείου Παιδείας το 2012 και από τότε χρηματοδοτείται πλήρως από το θεσμό. Τα παιδιά παίρνουν δωρεάν βιβλία και τετράδια για την γλώσσα, την ιστορία και την γεωγραφία. Στο σχολείο φοιτούν 70 παιδιά και υπάρχει μια καλή ομάδα καθηγητών. 

«Δεν ξέρω πόσοι Βούλγαροι ζουν εδώ αλλά η βουλγάρικη γλώσσα ακούγεται συχνά στους δρόμους, συνεχίζει την διήγησή της για την Βουλγαρική Ραδιοφωνία η κυρία Ηλίεβα. Το σχολείο υπάρχει χάρη στην Ένωση «Προγκρές» (Πρόοδος). Οι άνθρωποι μας στηρίζουν και λαμβάνουν ενεργά μέρος στην δραστηριότητά μας. Σημειώνουμε μαζί τις Εθνικές εορτές, είμαστε ενωμένοι και αλληλοβοηθιόμαστε. Για τις γιορτές συχνά έρχονται και επισκέπτες από την Βουλγαρία. Συνήθως έρχονται γιαγιάδες που επισκέπτονται τα παιδιά και τα εγγόνια τους, λέει η διευθύντρια του σχολείου. Έρχονται και δάσκαλοι που συνήθως μοιράζονται πως εδώ βιώνουν τις γιορτές πιο συγκινητικά. Αυτό οφείλεται στο ότι για μας το σχολείο είναι το δικό μας κομμάτι Βουλγαρία και καταβάλλουμε προσπάθεια για να το συντηρούμε. Θέλουμε να θυμόμαστε, να ξέρουμε και να παραδίδουμε τη σκυτάλη στους επόμενους. Τα παιδιά συνειδητοποιούν πως κι αυτά είναι διαφωτιστές γιατί διατηρούν τον βουλγάρικο πολιτισμό και περιμένουν ανυπόμονα να τον περάσουν στα παιδιά τους».

Φωτογραφίες:προσωπικό αρχείο

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα