«Γένος–οικογένεια–πατρίδα» είναι το θέμα του παραδοσιακού πολυτελούς ημερολογίου του Ιστορικού Μουσείου στο Πλόβντιβ για το 2018. Η κομψή έκδοση αντιπροσωπεύει την ενότητα κειμένου και εικόνων του παρελθόντος, που έχουν μετατραπεί σε σύμβολα της πόλης. Ας κοιτάξουμε στο ημερολόγιο με τον διευθυντή του μουσείου Στέφαν Σιβάτσεφ:

Αυτό το ημερολόγιο έχει γίνει μια καλή παράδοση για τους κατοίκους του Πλόβντιβ και για όλους που αγαπούν την πόλη μας, για εκείνους που σκορπίστηκαν στον κόσμο, αλλά τους αρέσει η ιστορία του Πλόβντιβ. Πέρυσι δείξαμε αξιοσημείωτα σημεία της πόλης - πλατείες, δρόμους, γειτονιές, και φέτος το θέμα είναι «Γένος–οικογένεια-πατρίδα.» Στο ημερολόγιο δίνουμε έμφαση σε εκείνες τις οικογένειες που ήρθαν στο Πλόβντιβ κατά την πρώτη δεκαετία του 19ου αιώνα από τις περιοχές της Σρέντνα Γκορά, του Αίμου και της Ροδόπης και από την περιοχή της Μακεδονίας. Εδώ εγκαταστάθηκαν και βρήκαν τόπο, όπου να εκδηλωθούν - συσσωρεύοντας πλούτο και επιβάλλοντας τους εαυτούς τους ως πρωτοπόρους στη βιοτεχνία και το εμπόριο από τη Σμύρνη μέχρι τη Βιέννη και το Μάντσεστερ. Ακριβώς οι οικογένειες αυτές ξεκινούν τον αγώνα για την ανάπτυξη του βουλγαρικού πνεύματος στην περιοχή αυτή. Τον 19^ο αιώνα το Πλόβντιβ είναι μια ανατολίτικη πόλη με κυρίως μουσουλμάνους κατοίκους, και με ορθόδοξους που ελληνοφέρνουν. Οι οικογένειες αυτές που ήρθαν από αναγεννησιακές πόλεις είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το βουλγαρικό. Το 1849 προτάθηκαν το βουλγαρικό όνομα της πόλης να είναι Πλόβντιβ. Μέχρι τότε την ονόμαζαν με το τουρκικό Φιλιμπέ ή με το ελληνικό Φιλιππούπολη. Στη συνέχεια, οι βουλγαρικές οικογένειες χρηματοδότησαν την κατασκευή ορθόδοξων ναών, που σήμερα είναι αξιοθέατα της πόλης μας. Δημιούργησαν επίσης το επαρχιακό σχολείο, όπου σπούδαζαν οι εκπαιδευτικοί για τα σχολεία σε όλη την χώρα. Εκδόθηκαν περισσότερα από χίλια εγχειρίδια και σχολικά βιβλία που αποτελούν το θεμέλιο της βουλγαρικής παιδείας στα εδάφη μας. Νομίζω ότι στο ημερολόγιο καταφέραμε να πετύχουμε την ενότητα μεταξύ της ιστορικής φωτογραφίας και των πολύτιμων πληροφοριών για αυτούς τους μεγάλους Βουλγάρους.

Όταν εγκαταστάθηκαν στην πόλη, οι εκπρόσωποι αυτών των οικογενειών είχαν μόνο στοιχειώδηεκπαίδευσηπου έλαβαν στις εκκλησίες και τα μοναστήρια, αλλά τα παιδιά τους τελείωσαν ευρωπαϊκά σχολεία και πολλοί από αυτούς διευθύνουν την οικονομική και την πολιτική ζωή της ελεύθερης Βουλγαρίας. Μεταξύ τους είναι διακεκριμένοι πολιτικοί, δήμαρχοι, γιατροί, μηχανικοί και αρχιτέκτονες. Ο Στέφαν Σιβάτσεφ αναφέρει μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα:

Ο διδάκτωρ Κονσταντίν Στοΐλοφ είναι ο πρώτος βούλγαρος διδάκτωρ νομικών, που αποφοίτησε στη Γερμανία, ειδικεύτηκε στη Γαλλία και δύο φορές ήταν πρωθυπουργός της Βουλγαρίας, το 1887 και το 1894-1899. Ο Ιβάν Εβστάτιεφ Γκέσοφ αποφοίτησε εμπορικές επιστήμες στο Μάντσεστερ και ήταν πολλές φορές υπουργός και πρωθυπουργός της Βουλγαρίας την περίοδο 1911-1913. Ο Ιβάν Στέφανοφ Γκέσοφ, επίσης αποφοίτησε στο Μάντσεστερ και ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους δημάρχους του Πλόβντιβ, μετά διπλωμάτης. Η δεύτερη και η τρίτη γενιά των οικογενειών του Πλόβντιβ αποτελούν μέρος των ανθρώπων που δικαίως ονομάζουμε «Οικοδόμοι της σύγχρονης Βουλγαρίας».

Το εορταστικό ημερολόγιο αναδημιουργεί το πνεύμα του Πλόβντιβ από το παρελθόν και τη διατηρημένη μέχρι σήμερα γοητεία του. Μιλάει για τους πατριώτες που επέστρεψαν εδώ για να εφαρμόσουν στο βουλγαρικό έδαφος αυτά που έμαθαν στο εξωτερικό.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα