Οι αρχαίοι θεραπευτές στη χώρα μας ανακούφιζαν τους πόνους μετά την χειρουργική επέμβαση με το μανδραγόρα, εμπιστευόμενοι στις θεότητες , πιστεύοντας στη δύναμη των βοτάνων. Οι απόγονοι τους, ακόμα και σήμερα, βασίζονται στην αταβιστική τους γνώση.

Οι ασθένειες που βασάνιζαν τους ανθρώπους ανά τους αιώνες, δεν είναι διαφορετικές από τις σημερινές - μόνο η προσέγγιση σε αυτές ήταν διαφορετική, ανάλογα με τον βαθμό της ανάπτυξης της κοινότητας. Από ποιες αρρώστιες υπέφεραν οι άνθρωποι, που ζούσαν κάποτε στα εδάφη μας , και τι θεραπείες και επεμβάσεις λάμβαναν για να παρηγορηθούν – για όλα αυτά μιλά η κοινή έκθεση του Ινστιτούτου Πειραματικής Μορφολογίας, παθολογίας και ανθρωπολογίας στη Βουλγαρική ακαδημία επιστημών και του Περιφερειακού Μουσείου Ιστορίας - Σούμεν με τίτλο «Ασθένειες και θεραπεία ανά τους αιώνες», που παρουσιάζεται στο Εθνικό Ανθρωπολογικό Μουσείο.

«Μπορούμε να μιλήσουμε για ιατρικές πρακτικές από τη νεολιθική εποχή, λέει η δρ Μαρία Χρίστοβα από τη Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών. «Για αυτά μαρτυρούν τα τραύματα και ο τρόπος θεραπείας τους . Ακόμα εκείνης της εποχής έγιναν προσπάθειες για θεραπεία της περιοδοντίτιδα καθώς και άλλων προβλημάτων στην στοματική κοιλότητα με τη χρησιμοποίηση δακτυλιδιών χαλκού που βρέθηκαν στα δόντια. Έχουμε ήδη δύο τέτοια ευρήματα - το νωρίτερο είναι από το Ντουρανκουλακ και το άλλο ανακαλύφθηκε φέτος στην τρίτη χαλκολιθική νεκρόπολη στη Βάρνα. Δυστυχώς, λόγω της πρακτικής της αποτέφρωσης , δεν μπορούν πάντα να διασαφηνισθούν τις ιατρικές πρακτικές στην αρχαιότητα επειδή τα οστά καταστρέφονται. Ωστόσο, από τα ανθρώπινα λείψανα που βρέθηκαν στη νεκρόπολη μπορεί να διευκρινισθεί ο τρυπανισμός και ο ακρωτηριασμός ως χειρουργικοί μέθοδοι, που έχουν χρησιμοποιηθεί.»

Αλλά επειδή η αναισθησία ανακαλύφθηκε μόλις τον 19ο αιώνα, οι ασθενείς έπρεπε να έχουν μεγάλο θάρρος για να αντέξουν τη χειρουργική επέμβαση. Υπολογιζόταν στην ανθεκτικότητα του ασθενούς και την ηρεμία του χειρουργού, λέει η Δρ Μαρία Χρίστοβα, προσθέτοντας ότι ο καθαρισμός των πληγών αρχικά γινόταν με κρασί, και αργότερα με αποστάγματα. Η μανδραγόρα χρησιμοποιούνταν για αναισθησία και για το φυτό γράφει ο βούλγαρος λόγιος ο Ιωάννης Έξαρχος στο έργο του «Εξαήμερο».

Οι αρχαίοι θεραπευτές βασίστηκαν τόσο στα βότανα όσο και στις θεότητες της υγείας. Γι 'αυτό, στην αρχαιότητα, οι ιατρικές πρακτικές γινόταν στα Ασκλαπιεία , όπου καλούνταν τα ιερά στα οποία λατρευόταν ο Ασκληπιός και βρίσκονταν συνήθως κοντά σε ιαματικές πηγές. Στα εδάφη μας βρέθηκαν κοντά στη Χισάρια και το Κιουστεντίλ. Από τα οστά και σήμερα μπορεί να πληροφορηθούμε για σχεδόν 20% των ασθενειών ανά τους αιώνες, σε μας έχουν φθάσει πολλές γραπτές πηγές, στις οποίες αναφέρονται πανδημίες πανούκλας, χολέρας, ευλογιάς, και οι μέθοδοι θεραπείας.

Αποδεικνύεται ότι οι περισσότερες ασθένειες - μεταξύ των οποίων ο καρκίνος και η σύφιλη - συνοδεύουν την ανάπτυξη του ανθρώπου από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα.

«Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η ιατρική έχει προχωρήσει ακριβώς λόγω των συσσωρευμένων γνώσεων σε όλες τις ιστορικές περιόδους - τονίζει η δρ. Μαρία Χρίστοβα. - Μιλώντας μεταφορικά, σήμερα στηρίζεται στους ώμους των γενεών ιατρών και ακόμη χρησιμοποιεί τους ίδιους όρους για να περιγράψει τα συμπτώματα και την κατάσταση της υγείας του ανθρώπου. Είναι ενδιαφέρον το πώς οι αρχαίοι σε σχεδόν όλα τα διατηρημένα χειρόγραφα, δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο τρόπο ζωής, την υγιεινή και δίνουν σχετικά συμβολές . Καθοδηγούν τους ανθρώπους να κινούνται πολύ, να τρώνε περισσότερα λαχανικά και να κρατήσουν καθαρό το σώμα και τα δόντια – καλές συμβουλές που δίνουμε και σήμερα και στις οποίες βασιζόταν ακόμη και στην αρχαιότητα.

Φωτογραφίες: bas.bg

Μετάφραση Πένκα Βέλεβα