Να ζεις σε χωριό που φέρει το όνομα της 1^ης Μαΐου – της Ημέρας της Εργασίας και της Διεθνούς Εργατικής Αλληλεγγύης, δεν είναι αστείο. Το να είσαι κάτοικος του χωριού Παρβομάιτσι είναι ένα πραγματικό προνόμιο. Η γη είναι εύφορη και η φύση είναι ευνοϊκή προς τους ντόπιους που ζουν σε αρμονία με αυτήν και απολαμβάνουν τις όμορφες θέες που ανοίγονται κατά μήκος του ποταμού Γιάντρα. Το χωριό ιδρύθηκε το 1955 όταν τα δυο χωριά Τέμνισκο και Σέργιουβετς ενοποιήθηκαν και έγιναν ένα. Η ιστορία αυτών των οικισμών ξεκίνησε γύρω στον 12^ο αιώνα. Τα πρώτα γραπτά έγγραφα χρονολογούνται από το 1347, όταν ο βούλγαρος βασιλιάς Ιβάν Αλέξανταρ υπέγραψε έγγραφο, στο οποίο αναφέρεται η ύπαρξη των χωριών σε αυτό το μέρος.

Σύμφωνα με τους κατοίκους του χωριού, η περίοδος μετά την ενοποίηση των δύο χωριών ήταν περίοδος οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Χτίστηκαν μερικά δημόσια κτίρια, δημιουργήθηκαν νέες θέσεις εργασίας και χτίστηκαν νέα σπίτια. Σήμερα το χωριό είναι το μεγαλύτερο στην περιοχή του Βελίκο Τίρνοβο με πληθυσμό πάνω από 2600 κατοίκους. Η δημογραφική κρίση δεν είναι αισθητή - στο Παρβομάιτσι υπάρχουν παιδικός σταθμός, σχολείο και πολιτιστικός σύλλογος που αναπτύσσει πλούσια δραστηριότητα. Το πανηγύρι του χωριού είναι την ημέρα της Αναλήψεως του Κυρίου, μια γιορτή 40 ημέρες μετά το Πάσχα, την οποία ο λαός αποκαλεί «Σπάσοβντεν» – φέτος 17 Μαΐου.

Στο χωριό μας διοργανώνονται διάφορα φεστιβάλ. Εκτός από τα φεστιβάλ του φθινοπώρου, αφιερωμένα στα έθιμα γονιμότητας, έχουμε και Φεστιβάλ Μαγειρικής, λέει η Τεοντόρα Μίνοφσκα – γραμματέας του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού.

Η γιορτή είναι αφιερωμένη σε ένα τοπικό πιάτο που ονομάζεται «ραζσόλ» - φαγητό, ειδικά προετοιμασμένο για το πανηγύρι του Σπάσοβντεν. Είναι φτιαγμένο από αρνίσιο κρέας, το οποίο χωρίζεται σε μερίδες, προστίθεται νερό, αλεύρι, πιπέρι και άλλα μπαχαρικά. Τυλίγεται σε αλουμινόχαρτο και ψήνεται στο φούρνο. Είναι πολύ νόστιμο και προετοιμάζεται μόνο για τις γιορτές. Το φθινόπωρο στον πολιτιστικό σύλλογο έρχεται με μεγάλο φεστιβάλ των συγκροτημάτων παραδοσιακών χορών «Στήνεται χορό κοντά στον ποταμό Γιάντρα». Με το φεστιβάλ θέλουμε να δώσουμε στους μικρότερους συλλόγους της χώρας την ευκαιρία να χορέψουν τουλάχιστον έναν χορό από τη Βόρεια Βουλγαρία. Στο πλαίσιο του φεστιβάλ διοργανώνεται έκθεση ανδρικών και γυναικείων ζωνών, φτιαγμένων με τη μέθοδο μιας παλιάς τεχνολογίας σε αργαλειό, για τις παραδοσιακές μας ενδυμασίες. Τα πουκάμισα μας είναι λευκά χωρίς κεντήματα, και οι φούστες είναι επίσης μονόχρωμες. Η ζώνη είναι το μόνο χρωματιστό στοιχείο στη φορεσιά. Δυστυχώς, κανείς δε θυμάται πώς γίνονται στο αργαλειό οι παλιές ζώνες. Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο στο περσινό φεστιβάλ η δεξιοτέχνης στα πλεκτά Μαριέτα Νέντκοβα μας έδειξε μοντέλα και σχέδια και πώς να τα φτιάξουμε.

Πολλοί νέοι ζουν στο χωριό Παρβομάιτσι και νέες οικογένειες εγκαθίστανται, επειδή οι συνθήκες είναι καλές. Το χωριό βρίσκεται πολύ κοντά στις μεγάλες πόλεις Γκόρνα Οριάχοβιτσα και Βελίκο Τίρνοβο. Καλή είναι η ζωή στο χωριό, επειδή μπορείς να έχεις σπίτι με αυλή και κήπο, όπου να καλλιεργείς λαχανικά και φρούτα, λέει η Τεοντόρα Μίνοφσκα. Η κηπουρική ήταν πάντα κύρια ασχολία και τρόπος ζωής για τους ντόπιους. Κάτι παραπάνω - κηπουροί από το χωριό πριν έναν αιώνα πήγαν στην Αυστρία, την Ουγγαρία και την Τσεχία, όπου δημιούργησαν μερικούς από τους καλύτερους κήπους στη Δυτική Ευρώπη.

Ένα από τα βιβλία στον πολιτιστικό σύλλογό μας είναι αφιερωμένο στην κηπουρική. Ο συγγραφέας του είναι ο Άνγκελ Καπίνσκι, ο οποίος κατάγεται από το χωρίο μας και ήταν κηπουρός στη Βιέννη στις αρχές του περασμένου αιώνα. Έφτιαξε έναν μεγάλο κήπο, που διατηρείται και μέχρι σήμερα. Πρώτα ο παππούς του πήγε για πρώτη φορά στη Ρουμανία και έπειτα ο πατέρας και οι θείοι του πήγαν στη Βιέννη, όπου εργάζεται αργότερα και ο ίδιος. Όλοι καλλιεργούσαν κήπους στην καρδιά της Ευρώπης, ξεκινώντας με λαχανόκηπους. Ο Άνγκελ Καπίνσκι μάλιστα βραβεύθηκε από την αυστριακή κυβέρνηση για τη συμβολή του στην κηπουρική, λέει η Τεοντόρα Μίνοφσκα και συνεχίζει: Στα τέλη του 19^ου και στις αρχές του 20^ου αιώνα οι Αυστριακοί δεν γνώριζαν καλά τις αγροτικές καλλιέργειες και εργασίες. Στο βιβλίο του ο Άνγκελ Καπίνσκι περιγράφει λεπτομερώς πώς οι Βούλγαροι φέρνουν καινοτομίες εκεί. Αν και με βασική εκπαίδευση, εκείνος είχε βαθιά ενδιαφέροντα και ήταν εύγλωττος, ενδιαφερόταν για τη φυτοκομία. Ελπίζω ότι θα έρθει η στιγμή όταν η γεωργία θα αναπτυχθεί ξανά στην περιοχή μας και θα γίνει βιοποριστικό επάγγελμα για τους νέους.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα