Στα τέλη του 1949 από το λιμάνι της Νάπολης αναχώρησε ένα υπερωκεάνιο που μετέφερε 1260 μετανάστες. Οι αποσκευές τους ήταν κυρίως όνειρα για την άγνωστη αυστραλέζικη ακτή, στην οποία θα αποβιβαστούν. Μετά από ένα περιπετειώδες ταξίδι, στο Σίδνεϊ έφτασε και μια Βουλγάρα, η Μαργαρίτα Ζάνεφ, που πέρασε εκεί 50 χρόνια από τη ζωή της και το 2000 επέστρεψε στη Βουλγαρία για να επιτελέσει ένα σημαντικό έργο που είχε μεγάλο νόημα για κείνη.
Η κυρία Ζάνεφ απεβίωσε στα 95 της χρόνια και όταν άνοιξαν τη διαθήκη της έγινε γνωστό πως την περιουσία της την έχει μοιραστεί μεταξύ της Πινακοθήκης της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Σίδνεϊ και της Εθνικής Πινακοθήκης στη Σόφια. Ο βουλγαρικός πολιτιστικός θεσμός έλαβε περίπου 2 εκατ. λέβα και η διευθύντρια, κυρία Σλάβα Ιβανόβα, αναγνωρίζει πως ως τώρα δεν έχουν λάβει τέτοια δωρεά. Αυτό τους έκανε να αναζητήσουν τους απογόνους της κυρίας Ζάνεφ και να μάθουν περισσότερα για την ευεργέτιδα.
Πρόκειται για μια αινιγματική φυσιογνωμία που μας γίνεται όλο και πιο συμπαθητική, λέει η κυρία Ιβανόβα. Η αληθινή της μορφή γίνεται όλο και πιο απτή και η ευγενική της χειρονομία αποκτά διάσταση σαν μια πράξη καλοσύνης.
Η Μαργαρίτα Ζάνεφ γεννήθηκε στις 11 Απριλίου του 1921 και ήταν το τέταρτο παιδί μιας οικογένειας από το χωριό Πογκορέλετς που σήμερα ονομάζεται Γιάκιμοβο. Την ονόμασαν Βάρμπα /ιτιά/, αλλά εκείνη πάντα υπέγραφε σαν Γκρέτα, υποκοριστικό του Μάργκαρετ. Ο παππούς της ήταν δήμαρχος και είχε σχέσεις με το παλάτι, ενώ ο πατέρας της είχε την οικονομική δυνατότητα να στείλει τα παιδιά του να σπουδάσουν στο εξωτερικό. Η Μαργαρίτα έκανε όνειρα να σπουδάσει στο Μόναχο, αλλά στα 19 της χρόνια παντρεύτηκε τον Τσάνκο Τσάνεφ, από ευκατάστατη οικογένεια του Σούμεν, και σύντομα γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί, τον Αντόν.
Τη δεκαετία του ’40 η οικογένεια μετακόμισε στη Βιέννη και έπειτα μετανάστευσαν στην Αυστραλία, όπου η Μαργαρίτα εργάστηκε σαν γραμματέας, ο άντρας της διορίστηκε στη δημόσια διοίκηση, ενώ ο γιός της έγινε δικηγόρος. Ο θάνατος του συζύγου και του γιού της έκαναν τη Μαργαρίτα να αποφασίσει να αφήσει την περιουσία της σε θεσμούς που να δώσουν νόημα στα χρήματα.
Κατά τα λεγόμενα του λογιστή της κυρίας Ζάνεφ, η οικογένειά της έχασε τα πάντα με την εγκαθίδρυση του σοσιαλιστικού καθεστώτος στη Βουλγαρία και μάλλον πολιτικοί λόγοι ανάγκασαν εκείνη και τον σύζυγό της να φύγουν από την πατρίδα τους. Αλλά και οι δυο τους δεν έπαψαν να τη νοσταλγούν και βρήκαν τρόπο να δείξουν έμπρακτα την αφοσίωσή τους.
Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα
Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο, BGNES και nationalgallery.bg
Μέσω του Ταμείου για την Διατήρηση της Πολιτιστικής Κληρονομιάς της πρεσβείας των ΗΠΑ θα διατεθούν 240 000 δολάρια για τον χώρο ανεξάρτητων τεχνών «ReBonkers» στην Βάρνα. Πρόκειται για ιστορικό κτήριο από το 1827 που χρησιμοποιούταν για αποθήκη..
Η βασική λειτουργία και ρόλος των βουλγαρικών πολιτιστικών ινστιτούτων στο εξωτερικό είναι να παρουσιάζουν τα επιτεύγματα του βουλγαρικού πολιτισμού σε όλη την πολυμορφία του στο ξένο κοινό. «Το πρόγραμμά μας πρέπει να είναι ποικίλο και ο καθένας..
Ο βουλγαρικός μορφωτικός σύλλογος είναι μοναδικός θεσμός, που διατηρεί την πνευματικότητα και τις παραδόσεις του λαού μας επί αιώνες. «Μόλις» 115 χρόνια γιορτάζει ο Λαϊκός Μορφωτικός Σύλλογος «15 η Σεπτεμβρίου 1909» στο Ραζλόγκ. Μ’ αυτή την αφορμή..