Ο πόθος του ανθρώπου να εξασφαλίσει το μέλλον του και να προσεγγίζει όλο και υψηλότερες κορυφές στον επαγγελματικό τομέα συχνά τον κάνει να ξεχνά ή να παραμελεί τα αληθινά σημαντικά πράγματα, για τα οποία αξίζει κανείς να ζει. Πρόκειται για πράγματα απλά, αλλά και ιδιαίτερα εύθραυστα γι’ αυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Στην πρώτη θέση βρίσκεται η υγεία, ακολουθούν η αγάπη και η οικογενειακή ευτυχία. Κάθε ένας από αυτούς τους παράγοντες μπορεί να μας κάνει να αναθεωρήσουμε εντελώς την καθημερινότητά μας, τις συνήθειές μας και τα οφέλη από τις ασχολίες μας. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων που άλλαξαν τη ζωή τους μετά από κάποιο συνταρακτικό γεγονός.

Έτσι και ο ξεναγόςΊβο Ράντεφ, ο οποίος εργαζόταν στα βουλγαρικά θέρετρα της Μαύρης Θάλασσας άλλαξε τη ζωή του μετά την αντιμετώπιση μιας δύσκολα ιάσιμης ασθένειας. Μετά τη δοκιμασία ο Ίβο αποφάσισε πως θα επενδύσει το χρόνο του σε ταξίδια με σκοπό να γνωρίσει νέους πολιτισμούς και ανθρώπους. Η φίλη του, η Μέγκυ, τον στηρίζει και μεγάλο μέρος του οικογενειακού τους προϋπολογισμού καλύπτει τα έξοδα για να βρεθούν σε κοντινούς και μακρινούς προορισμούς. 

Η πρώτη αφορμή ήταν η διοργάνωση του μήνα του μέλιτος μετά το γάμο τους, ο οποίος ήθελαν να είναι παραμυθένιος. Η εκδρομή τους συμπεριλάμβανε 6 ευρωπαϊκές πόλεις και δυο εβδομάδες στις Μαλβίδες. Ως τώρα έχουν επισκεφτεί 42 χώρες και συνεχίζουν να σχεδιάζουν τις μελλοντικές τους διακοπές, τώρα πια όμως από τη Γερμανία, όπου η Μέγκυ αποφάσισε να σπουδάσει. Οι δυο τους ζουν στο Ντίσελντορφ, εργάζονται στον τραπεζικό τομέα και έχουν 30 ημέρες άδεια το χρόνο. Συνδυάζοντάς τις με τις εθνικές γιορτές, διοργανώνουν εκδρομές και επενδύουν όλα τους τα χρήματα «σε αναμνήσεις». Μέσα στις βαλίτσες τους εκτός από τα απαραίτητα πάντα έχουν μαζί τους και τις βουλγαρικές εθνικές τους φορεσιές.

Μια φορά βρεθήκαμε στο Μόναχο για το Οκτόμπερφεστ, λέει ο Ίβο. Εκεί μας έκανε εντύπωση πως όλοι είναι ντυμένοι με εθνικές φορεσιές και τις φοράνε με υπερηφάνεια. Αυτό μας ενέπνευσε. Η Μέγκυ έχει φορεσιά από τη Βόρεια Βουλγαρία, ενώ η δική μου είναι χαρακτηριστική για την Θράκη. Οι άνθρωποι στο δρόμο μας ρωτάνε από πού είμαστε και ζητάνε να μάθουν περισσότερα για τις φορεσιές. Μερικές φορές δεν ξέρουν καν που βρίσκεται η Βουλγαρία, αλλά με ενδιαφέρον ακούνε τις ιστορίες μας και μαθαίνουν για τις παραδόσεις και τους χορούς μας.

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο