Ο Σπίρκο Λάζαροβσκι γεννήθηκε το 1981 στα Σκόπια και μεγάλωσε στην πόλη Κράτοβο, στο βουνό Οσογκόβο της Βορειοανατολικής Μακεδονίας. Για πρώτη φορά ήρθε στη Βουλγαρία το 2002 και του άρεσε πολύ. Από τον επόμενο χρόνο μετακόμισε στη Σόφια, έμαθε βουλγάρικα,δημιούργησε οικογένεια και από το 2009 απέκτησε βουλγάρικη υπηκοότητα.

Τώρα, μετά την υπογραφή του Συμφώνου Καλής Γειτονίας μεταξύ της Ελλάδας και της Δημοκρατίας της Μακεδονίας ο Σπίρκο δηλώνει ευχαριστημένος από την πολιτική σύγκλισης και από την πρωτοβουλία των δυο χωρών να αποσαφηνίσουν τα θέματα που αφορούν την ιστορία τους. Η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα για τον Σπίρκο ο οποίος συμμετέχει ενεργά στη δημιουργία ενός ιστορικού πάρκου που να παρουσιάζει πολιτιστικο-ιστορικά αξιοθέατα παγκοσμίου σημασίας.

Ταυτόχρονα ο Σπίρκο είναι εθελοντής του ιδρύματος «Βαζντίγκανε» (Ανύψωση) του οποίου σκοπός είναι η διατήρηση και η δημοσιοποίηση της βουλγάρικης πολιτιστικής κληρονομιάς. Το 2017 το ίδρυμα ξεκίνησε καμπάνια για δωρεά ιστορικού κόμιξ για την κληρονομιά του χάνου Κουμπράτ (ηγέτη των Αρχαίων Βουλγάρων) σε όλα τα παιδιά της τρίτης δημοτικού της Βουλγαρίας. Τότε ο Σπίρκο επισκέφτηκε 184 σχολεία και μοίρασε 6 612 κόμιξ.

«Φέτος για τρίτη χρονιά θα μοιράσουμε ιστορικά κόμιξ στα βουλγάρικα σχολεία, λέει ο Σπίρκο. Η κληρονομιά του χάνου Κουμπράτ είναι το σλόγκαν της Βουλγαρίας «Η δύναμη εν τη Ενώσει» που ήταν επίσης το σλόγκαν της Προεδρίας της στο Συμβούλιο της ΕΕ». Το νόημα αυτής της φράσης είναι πως μαζί μπορούμε να καταφέρουμε πολύ περισσότερα πράγματα απ’ ότι διαιρεμένοι. Μας έχει τύχει να ανέβουμε σ’ ένα ορεινό χωριό μόνο για ένα παιδάκι γιατί πιστεύουμε πως τα παιδιά είναι το μέλλον μας. Θέλουμε να τα εμψυχώσουμε να διαβάζουν περισσότερο, να είναι φιλομαθή, να σέβονται τους δασκάλους τους».

Υπάρχουν διαφορές μεταξύ των Βούλγαρων και των Μακεδόνων;

«Δυστυχώς και οι δυο λαοί παραπονιούνται πολύ, λέει ο Σπίρκο. Οι πολίτες όλο περιμένουν κάποιος άλλος να τους σώσει, κάποιος άλλος να φτιάξει τα πράγματα. Με άλλους εθελοντές πήγαμε στο Σαλέρνο, στη Νότια Ιταλία, στην μικρή πόλη Τσέλε ντι Μπουλγκερία (Celle di Bulgheria), όπου ζουν απόγονοι των Αρχαίων Βουλγάρων. Μου έκανε εντύπωση ότι εκεί οι άνθρωποι ήταν πολύ πιο ενωμένοι. Ζούμε σ΄ ένα υπέροχο μέρος και η πολιτιστική μας κληρονομιά είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα που μπορεί να μας φέρει απολαβές».

Φωτογραφία: προσωπικό αρχείο

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα