Αν αναρωτιέστε προς τα πού να κινήσετε για μια εκδρομή στο βουνό τις ηλιόλουστες φθινοπωρινές ημέρες, ενημερωθείτε για το βουνό Πονόρ. Πρόκειται για ένα καρστικό βουνό που βρίσκεται στο κεντρικό μέρος του Δυτικού Αίμου. Το πιο ψηλό της σημείο είναι η κορυφή Ράβνο Μπούτσε (1499μ.).

Το οροπέδιο του Πονόρ έχει χαμηλή βλάστηση η οποία γίνεται πολύχρωμη το φθινόπωρο, το χορτάρι είναι γεμάτο αρωματικά βότανα όπως η μέντα, η φύση προσφέρει απλόχερα καρπούς τριανταφυλλιάς, κράταιγους και κράνα.

Εδώ κάθε φυτό είναι θεραπευτικό, λέει η ξεναγός Αλμπένα Κίροβα. Δεν είναι τυχαίο και το γεγονός πως στο χωριό Ισκρέτς ο βασιλιάς Φερδινάνδος έχτισε σανατόριο για πάσχοντες από ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος και των πνευμόνων. Πονόρ ονομάζεται ένα συγκεκριμένο είδος τρύπας στο βράχο, σαν χωνί, μέσω του οποίου το νερό της βροχής μπαίνει βαθιά μέσα στο βουνό, διαμορφώνοντας σπηλιές, υπόγειες λίμνες, σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Υπάρχουν μεγάλες ομορφιές κάτω από την επιφάνεια οι οποίες θα ερευνηθούν στο επικείμενο μέλλον.

Οι περισσότερες σπηλιές της περιοχής δεν είναι προσβάσιμες για τους απλούς ανθρώπους, αλλά με οδηγό σπηλαιολόγο και κατάλληλο εξοπλισμό και εκπαίδευση είναι επισκέψιμες. Οι βράχοι, που σε μερικά σημεία δείχνουν σαν χτισμένοι τοίχοι, είναι από την Παλαιοζωική και την Μεσοζωική Εποχή, υπάρχει άμμος και από πάνω ασβεστόλιθος.

Το αγαπημένο μου σημείο στο βουνό Πονόρ είναι η κορυφή Μπούλα, λέει η Αλμπένα. Από τη μια πλευρά έχει ίσιωμα, ενώ από την άλλη προς το χωριό Ζασέλε μοιάζει με κορόνα.

Ενδιαφέρουσα κορυφή είναι και το Στόλο (Καρέκλα), όπου υπάρχουν εσοχές στο βράχο σαν καθίσματα.

Ένα από τα πιο δημοφιλή μονοπάτια της περιοχής είναι αυτό που είναι αφιερωμένο στον βούλγαρο λογοτέχνη, Ιβάν Βάζοφ. Ξεκινά από το χωριό Ζασέλε και φτάνει ως το χωριό Μποβ. Θέλει προσοχή, γιατί έχει χαλίκια και φαγωμένα σκαλιά, αλλά η θέα που προσφέρει είναι ανεπανάληπτη.

Στο τέλος της διαδρομής σας περιμένει ένας από τους ψηλότερους καταρράκτες στη Βουλγαρία – ο Μπόβσκα Σκακλιά που έχει τρεις πτώσεις.

Μέσα στο βουνό υπάρχουν μικροί εγκαταλειμμένοι οικισμοί με παλιά σπίτια και εκκλησίες, συνεχίζει τη διήγησή της η ξεναγός. Οι άνθρωποι έφυγαν όταν έφτιαξαν τη σιδηροδρομική γραμμή.

Εδώ υπάρχουν επίσης ερείπια από θρακικά οχυρά και ένας εγκαταλειμμένος δρόμος από τη Ρωμαϊκή Εποχή, πέτρες από τον οποίο χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι για να φτιάξουν τα σπίτια τους.

Όσα λόγια και να πούμε για το βουνό πάντα η συνάντησή μας μαζί του είναι πιο συγκινητική, γι’ αυτό βάλτε τα απαραίτητα σ’ ένα σακίδιο και αφήστε τα βήματά σας να σας οδηγήσουν στη φύση.

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα

Φωτογραφίες: Μιγκλένα Ιβανόβα, Αλμπένα Κίροβακαι planinar.org