Αφηρημένα έργα τα οποία όσο περισσότερο κοιτάς, τόσο περισσότερο νιώθεις τις δονήσεις των χρωμάτων, του φωτός και του αέρα. Αυτή είναι η γενική εικόνα από την πρώτη προσωπική έκθεση του νεαρού βούλγαρου ζωγράφου, Νικολάι Ντελιγιάνεφ (Nikolay Deliyanev) στη Σόφια. Η έκθεση λαμβάνει χώρα στον καλλιτεχνικό χώρο «Το σπίτι της Σόφιας» και θα συνεχίσει ως τις 30 Οκτωβρίου.

Κατά τη γνώμη των κριτικών τέχνης οι πίνακες του Ντελιγιάνεφ έχουν ξεχωριστό στυλ και είναι φυσικοί, αιθέριοι και μυστηριώδεις. Η αφηρημένη τρισδιάστατη ζωγραφική του προκαλεί την φαντασία. Οι μορφές και τα χρώματα είναι σχεδόν νατουραλιστικά και ταυτόχρονα διαφεύγουν αφήνοντας την εντύπωση για κάτι μυστικό, διαστημικό ή θεϊκό. Η έκθεση φέρει τον τίτλο «Το μυστήριο των δονήσεων» και συμπίπτει με την αίσθηση που δημιουργούν οι πίνακές του.

Οι γραμμές και τα χρώματα, οι ηλιαχτίδες και οι φωτοσκιάσεις του Ντελιγιάνεφ δημιουργούν μελωδική συνήχηση, λένε οι γνώστες. Η τέχνη του συγκινεί και έχει απτά σημάδια από την επαφή του με τον ιταλικό πολιτισμό και την αρχιτεκτονική της Ρώμης, όπου ζει.

Σαν παιδί ζωγράφιζα στους τοίχους του σπιτιού μας άλογα που πετούσαν, λέει ο καλλιτέχνης. Τελείωσα το Λύκειο Ζωγραφικής στο Μπλαγκόεβγκραντ και πάντα μελετούσα τη ζωή και το έργο των μεγάλων καλλιτεχνών. Όταν αποφάσισα πως θα ασχοληθώ με τη ζωγραφική πειραματίστηκα με διάφορα στυλ, θέματα και τεχνικές. Στην Ιταλία πήγα για πρώτη φορά πριν 23 χρόνια και επισκέφτηκα πολλούς καθεδρικούς ναούς. Πιστεύω στο Θεό και ταυτόχρονα αυτές οι εκκλησίες είναι «θησαυροφυλάκια τέχνης». Εκεί ήρθα σε επαφή με το έργο των μεγάλων δασκάλων ζωγραφικής που μας επηρεάζουν και σήμερα. Αυτή η εμπειρία εμπλούτισε τον ψυχικό μου κόσμο και ενέτεινε τα συναισθήματά μου. Μέσα σε κάθε πίνακα υπάρχουν χορδές που δονούνται και αυτό είναι το στοιχείο που συνδέει ένα έργο τέχνης με αυτόν που το αντιλαμβάνεται.

Ο Νικολάι δεν στέκεται σε ένα μέρος. Αναζητά την έκπληξη και δοκιμάζει να προσεγγίζει την τέχνη από νέες σκοπιές. Είναι σίγουρος πως τίποτα στη ζωή ενός ανθρώπου δεν είναι τυχαίο και μετά τη γνωριμία του με τον ζωγράφο από τη Βενεζουέλα, Ουίλμερ Χέρρισον (Wilmer Herrison), μιμείται τον τρόπο με τον οποίο περιπλέκει στα έργα του την οφθαλμαπάτη.

Έτσι καταφέρνω να εκφράσω όλα μου τα συναισθήματα και την αγάπη που νιώθω, λέει ο Νικολάι. Νομίζω ότι το κοινό ανταποκρίνεται. Η τεχνική αυτή είναι μοντέρνα, αλλά νομίζω πως και θα εκτιμηθεί και από τις επόμενες γενιές. Οι κριτικοί πάντως της δίνουν μεγάλη προσοχή. Όταν ζωγραφίζω ακούω απόκοσμη μουσική, έτσι οι δονήσεις από τους ήχους περνάνε μέσα από το χέρι μου στο πινέλο. Παρακολουθώ τις σύγχρονες τάσεις στην τέχνη και με ενδιαφέρουν ειδικά τα καλλιτεχνικά δρώμενα στη Βουλγαρία. Η πατρίδα μου είναι μέσα στην καρδιά μου και όπως ο κάθε Βούλγαρος που ζει μακριά από τις ρίζες του νιώθω νοσταλγία για κάθε τι βουλγάρικο. Τώρα ακόμα περισσότερο μου κάνουν εντύπωση πράγματα που πριν έπαιρνα σαν δεδομένα και προσπερνούσα. Η βουλγάρικη τέχνη αυτή τη στιγμή ανθεί και είμαι σίγουρος πως αυτό σημαίνει πως όλη η χώρα αναπτύσσεται.

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα