Tα βουνά, που βρίσκονται κοντά στη Σόφια, προσφέρουν στουςκατοίκουςκαιτουςεπισκέπτεςτηςπρωτεύουσαςομορφιές. Έτσι χαλαρώσουνστηφύση, μακριά από τον θόρυβοκαιταπροβλήματατηςυπερπληθυσμένης πόλης. Το βουνό Λιούλιν είναι λιγότερο δημοφιλές σε σύγκριση με τη Βίτοσα, στους πρόποδες του οποίου βρίσκεται η Σόφια, αλλά επίσης προσελκύει τους τουρίστες με τον καθαρό αέρα και την εκπληκτική ποικιλία των τοπίων.

Με την υψηλότερη κορυφή του βουνού - 1256 μέτρα, το Λιούλιν είναι δυο φορές χαμηλότερο από τη Βίτοσα με εύκολα προσβάσιμα μονοπάτια για παιδιά, ηλικιωμένους και άτομα με προβλήματα υγείας, λέει ο Βλαντιμίρ Γκεοργκίεφ, ο οποίος ξέρει το βουνό από τα παιδικά του χρόνια. Γοητευμένος από την ομορφιά του, ανέπτυξε το σχέδιο «Νέο Φως για το βουνό Λιούλιν» , στο πλαίσιο του οποίου κάνει και μελέτες για τις λαϊκές παραδόσεις της περιοχής. Λέει, ότι το περίπατο εδώ είναι πολύ ευχάριστο  στα τέλη της άνοιξης και το φθινόπωρο, αλλά και το χειμώνα, όταν δεν έχει και τόσο πολύ χιόνι, επίσης τις δροσερές καλοκαιρινές ημέρες.

Εδώ βρίσκονται και μερικά μοναστήρια που ακόμα λειτουργούν – Η μονή της Κλισούρα, αφιερωμένη στην Αγία Παρασκευή, της Γκόρνα Μπάνια -των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου και του Ντιβότινο. Το τελευταίο ιδρύθηκε το 1046, λέει ο Βλαντιμίρ Γκεοργκίεφ και αναφέρει έναν θρύλο για την ίδρυσή του:

Δύο χωρικοί βρήκαν ένα πήλινο δοχείο με νομίσματα. Φόρτωσαν ένα γαϊδουράκι και αποφάσισαν να χτίσουν μοναστήρι, στο σημείο που θα πέσει από το βάρος και την κούραση. Έτσι χτίστηκε το Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, το οποίο ανά τους αιώνες ήταν λογοτεχνικό κέντρο με σχολείο. Κάηκε και ξαναχτίστηκε τρεις φορές κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Στη σημερινή του μορφή υπάρχει από το 1902, όταν πολλά χρήματα για την αποκατάστασή του έχει δώσει ο βασιλιάς Φερδινάνδος. Τα τελευταία χρόνια με διάφορα σχέδια επεκτάθηκε με νέα εκκλησία και με αγροτικά κτίσματα και χώρους. Ασφαλτόδρομος οδηγεί στο μοναστήρι, ξεκινώντας από το κοντινό χωριό Μιχάιλοβο, που διευκολύνει την πρόσβαση με αυτοκίνητα.

Από το μοναστήρι της Γκόρνα Μπάνια ξεκινά δρόμος που οδηγεί στο υπέροχο παρεκκλήσι των Αγίων Πάντων, που σύμφωνα με τον Βλαντιμίρ, πιθανότατα χτίστηκε τη δεκαετία του ’70 του 20^ου αιώνα.

Παρατηρώντας την ανάπτυξη της ορεινής περιοχής και των οικισμών εκεί ο Βλαντιμίρ διαπιστώνει και μερικές αρνητικές τάσεις:

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’90 του 20^ουαιώνα, μεγάλες ήταν οι αποστάσεις μεταξύ της πόλης Μπάνκια και των γύρω χωριών, τώρα όμως τα δάση ανάμεσα στους οικισμούς καταστρέφονται, χτίζονται νέα σπίτια, τα μονοπάτια όμως δε συντηρούνται.

Η ερήμωση των χωριών στο βουνό Λιούλιν είναι ήδη γεγονός. Μερικά είναι αρκετά αποκομμένα, με κάτοικους κάτω των 10 ατόμων – Ντελιάν, Ζλατούσα, Ραντούι, καθώς και το Μάλα Ράκοβιτσα, μέχρι το οποίο έχει χωματόδρομο.

Τα μεγαλύτερα χωριά είναι το Ντραγκίτσεβο, το Ντιβότινο και το Λιούλιν. Ο τελευταίος οικισμός βρίσκεται στους πρόποδες της κορυφής Ράιλοβο Γκραντίστε /1199 μέτρα/, για την οποία ο Βλαντιμίρ Γκεοργκίεφ λέει:

Σύμφωνα με τους θρύλους, η κορυφή είναι ένα από τα σημεία, όπου οι Βούλγαροι πολέμησαν ενάντια στην οθωμανική κυριαρχία το 14^ο αιώνα. Το χωριό ιδρύθηκε το 1961 από τους τραυματισμένους στις μάχες Βουλγάρους, που εγκαταστάθηκαν εδώ. Και ονομάστηκε Ράιλοβο από τη λέξη «ραγιά» δηλαδή, «χωριό των ραγιάδων».

Μια άλλη ενδιαφέρουσα κορυφή κοντά στο Ράιλοβο Γκρανίστε είναι η Κρίβι Κάμακ - μια βραχώδης πυραμίδα, από την οποία αποκαλύπτεται θαυμάσια θέα προς το βουνό Βίτοσα, και όπως λέει ο Βλαντιμίρ Γκεοργκίεφ, σε μια αίθρια μέρα, από δω φαίνονται κορυφές του Πίριν και της Ρίλα, τις πόλεις Σόφια, Μπάνκια και Πέρνικ, καθώς και διάφορα χωριά στην κοιλάδα της Σόφιας.

Έστω και μικρό και υποτιμημένο, το βουνό Λιούλιν αξίζει να το δείτε από κοντά.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Φωτογραφίες: Μιγκλένα Ιβανόβα