Ξεκίνησα ένα ταξίδι, που δεν θα ήθελα να τελειώσει ποτέ– αυτά είναι λόγια ευγνωμοσύνης ενός Δανού,του Σιμόν Λιόνμπαχ(Simon Leunbach),προς τον βούλγαρο δάσκαλό του στο καβάλ (είδος φλογέρας που παίζεται στη Βουλγαρία)- τον περίφημο μουσικό Στογιάν Βελίτσκοφ. Ένα κομμάτι δημοτικής μουσικής σε ερμηνεία του διάσημου μουσικού κέρδισε την καρδιά του Δανού που αισθάνεται τη Βουλγαρία σαν δεύτερη πατρίδα του.

Εδώ και πολλά χρόνια ασχολούμαι με τη βουλγαρική γλώσσα, κουλτούρα και μουσική, λέει στα βουλγάρικα ο μουσικός. Όλα ξεκίνησαν το 1982 όταν βρισκόμουν στο Βέλικο Τάρνοβο σε καλοκαιρινό εκπαιδευτικό σεμινάριο ως φοιτητής Βουλγαρικής Φιλολογίας. Κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου είχαμε μαθήματα παραδοσιακής μουσικής και πολιτισμού και έτσι άκουσα μια αργή μελωδία στην φλογέρα, που εδώ λέγεται «καβάλ» και μου άρεσε πολύ. Αποφάσισα ότι πρέπει οπωσδήποτε να μάθω να παίζω αυτό το μουσικό όργανο, το οποίο έχει απίστευτο ήχο. Από ένα κατάστημα αγόρασα ένα, αλλά αποδείχτηκε όχι ιδιαίτερα ποιοτικό. Ήξερα να παίζω κλασσικό φλάουτο και φλάουτο της Νότιας Αμερικής, αλλά δεν ήξερα, πως παίζεται το καβάλ. Δύο χρόνια αργότερα ήμουν τυχερός να γνωρίσω τον μεγαλύτερο καβαλτζία όλων των εποχών – τον Στογιάν Βελίτσκοφ. Με υποδέχτηκε πολύ ευγενικά και με ενθάρρυνε να συνεχίσω. Ξεκινήσαμε με την υπέροχη μελωδία «Αγάπησε η Σαφέτα», την οποία λατρεύω. Μετά από δύο χρόνια, αρχίσαμε τα μαθήματα και για δύο μήνεςέμαθα την βασική τεχνική του καβάλ.

Το 1992, ήρθα σε επαφή με ένα δανέζικο συγκρότημα, τους «Balkantranzit» και ενθάρρυνα τους μουσικούς να παίζουν βουλγαρική παραδοσιακή μουσική. Για μάς είναι παράξενη, δύσκολα την αντιλαμβάνεται το δανέζικο κοινό, αλλά το μουσικό σύνολο άρχισε να δημιουργεί μελωδίες σε ασύμμετρους ρυθμούς. Είχα επίσης την τιμή να συνεργαστώ με βούλγαρους τραγουδιστές δημοτικής μουσικής όπως η Γιάνκα Ρούπκινα καιο Μανόλ Μιχάιλοφ. Το 2006 κυκλοφόρησε ένα CD με τις ερμηνείες τους, το οποίο περιλαμβάνει και το αργό τραγούδι της Γιάνκα «Γυρίζω το κοπάδι» σε κείμενο του Πέγιο Γάβοροφ.Όταν η Γιάνκα λείπει από τις συναυλίες μας στη Δανία, το ερμηνεύει η κόρη μου, η Λάουρα Λιόνμπαχ, η οποία επίσης αγαπά τα βουλγαρικά παραδοσιακά τραγούδια. Από την αρχή αγάπησα τη Βουλγαρία, τους Βουλγάρους και τη μουσική σας. Μου αρέσει η γλώσσα σας,πλουτίζει τις γνώσεις μου, με συγκινεί και αποτελεί μέρος της ζωής μου. Όταν έρθω εδώ, αισθάνομαι σαν να είμαι σπίτι μου.

Τώρα διδάσκω δανέζικα σε ξένους που ζουν και σπουδάζουν στη Δανία, λέει εκείνος. Στην χώρα μου υπάρχουν άνθρωποι από όλο τον κόσμο αλλά χαίρομαι πολύ όταν έχω και Βουλγάρους ανάμεσα στους μαθητές μου για τους οποίους είναι παράξενο να έχουν δάσκαλο που ξέρει βουλγάρικα. Είμαι ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου «Δανία - Βουλγαρία», διοργανώνουμε γιορτές, πολιτιστικές εκδηλώσεις, προβάλλουμε ταινίες για τη Βουλγαρία. Πρόσφατα είχαμε συνάντηση με τον συγγραφέα Γκεόργκι Γκοσποντίνοφ, στην πόλη Άαρχους και είχαμε την ευκαιρία να  μιλήσουμε μαζί του. Προκαλεί ενδιαφέρον το γεγονός, ότι στην πόλη αυτή έχει τρεις τόπους με βουλγαρικά ονόματα: ένα μεγάλο περίπτερο, το οποίο φαίνεται από τη θάλασσα και ονομάζεται «Βάρνα». Δίπλα του υπάρχει μια λέσχη με το όνομα«Σιλίστρα» και μια άλλη ονομάζεται Μαρίτσα. Όλα αυτά χάρη σ΄ ένα Δανό που πήρε μέρος στον Απελευθερωτικό για τη Βουλγαρία Ρωσο-Τουρκικό Πόλεμο(1877-78) και αγαπούσε πολύ τη Βουλγαρία. Όταν επέστρεψε στη Δανία και αγόρασε γη στο Άαρχους, έδωσε στις τοποθεσίες που βρίσκονταν στην ιδιοκτησία του βουλγαρικά ονόματα.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα