Το ζεύγος Βέρα και Βίκτωρ Τρεντάφυλλοβι, από το χωριό Χότνιτσα, στην περιοχή του Βελίκο Τίρνοβο, στη Βόρεια Βουλγαρία, πριν 15 χρόνια αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια φιλοζωική φάρμα. Στην αρχή φιλοξενία βρήκαν ένα ανάπηρο αρνάκι που οι ιδιοκτήτες του το είχαν πετάξει στο δρόμο.Έπειτα έσωσαν ένα γαϊδουράκο που θα τον έσφαζαν γιατί ήταν πολύ ιδιότροπος.

Σήμερα στο αγρόκτημα τρέχουν αλογάκια, έχουν γαϊδουράκια, πρόβατα και ένα γουρούνι, γάλους και φυσικά σκυλιά. Πολλοί γονείς που μαθαίνουν για τη φάρμα φέρνουν τα παιδιά τους για να δουν και να χαϊδέψουν τα ζώα.

Το 90% από τα ζώα του αγροκτήματος τα κοιτάζουμε από μωρά, λέει η Βέρα Τρεντάφυλλοβα. Πόσες νύχτες έχω μείνει άγρυπνη δίπλα στα άρρωστα ή να ταΐζω τα μωρά με μπιμπερό, τα έχω σαν παιδιά μου και προσπαθώ να τα πείσω πως ο κόσμος είναι ένα καλό μέρος και πως οι άνθρωποι είναι φίλοι μας.

Έτσι κι εκείνα μόλις κάποιος έρθει πηγαίνουν κοντά του, περιμένουν κέρασμα και χάδι. Και οι επισκέπτες χαίρονται να τα βλέπουν να κάνουν νούμερα για να τα προσέξουν.

Η Βέρα και ο Βίκτωρ δίνουν όνομα σε κάθε ζωάκι το οποίο συνήθως τους χρωστάει τη ζωή του. Το κριάρι Ράικο είχε μυϊκή δυστροφία και περπατούσε στα γόνατα. Το ζευγάρι τον φρόντιζε με ενέσεις και νάρθηκα και τον έμαθαν να περπατάει. Σήμερα εκείνος αισθάνεται ευγνώμων και δεν χάνει ευκαιρία να τους δείχνει την αγάπη του.

Άλλη περίπτωση είναι το άλογο Μπίνγκο που έπασχε από κολικούς, κάτι που μπορεί να αποδειχτεί μοιραίο για αυτό το τετράποδο. Η σωτηρία του οφείλεται σε ένα από τα σκυλιά της φάρμας το οποίο εντελώς συνειδητά τον βοήθησε.

Το σκυλάκι συμπάθησε τον Μπίνγκο και δεν έφευγε από κοντά του, διηγείται η Βέρα. Το άλογο είχε φτάσει πια στο τέλος των δυνάμεών του και φαινόταν να παραδίνεται. Τότε ο μικρούλης άρχισε να χοροπηδάει και δεν τον άφησε σε ησυχία μέχρι που σηκώθηκε, κάτι το οποίο είναι η μόνη σωτηρία για ένα άλογο με κολικούς – πρέπει να μη σταματάει να περπατάει. Σιγά σιγά ο Μπίνγκο άρχισε να συνέρχεται και τον δέσαμε με ένα σκοινί για να τον κάνουμε βόλτα μέχρι την τελική του ανάρρωση. Ο σκυλάκος έπιανε το σκοινί και τον πήγαινε εκείνος βόλτα, ενώ μετά τα δυο ζώα έγινα αχώριστα, τόσο που δώσαμε στο σκυλί το όνομα Σάντοου που στα αγγλικά σημαίνει «σκιά». Η σκιά του Μπίνγκο.

Η Βέρα νιώθει τα ζώα της φάρμας τόσο οικεία που τους φέρεται σαν να είναι άνθρωποι. Τους διαβάζει ακόμα και παραμύθια.

Αρχικά αυτό ήταν ιδέα του συνεργάτη μας Ροστισλάβ Αβράμοφ, λέει η Βέρα. Ξεκίνησε να τους διαβάζει το βιβλίο «Χόμπιτ» και εκπλαγήκαμε με την αντίδρασή τους. Ακόμα θυμάμαι την εικόνα, ήταν τόσο συγκινητικό. Το γαϊδουράκι Μίρκο να κοιτάζει το βιβλίο πάνω από τον ώμο του Ροστισλάβ, το σκυλάκι Νούσα να έχει ακουμπήσει το πόδι της στο γόνατό του και ο τράγος Αντρέι, που πάντα υποδέχεται και ξεπροβοδίζει τους επισκέπτες να είναι ξαπλωμένος δίπλα του.Τα ζώα δεν είναι κατώτερα από εμάς και δεν πρέπει να το ξεχνάμε.

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο