Το 1971, ο σαξοφωνίστας Βεσελίν Νικόλοβ, που είναι επίσης συνθέτης και άνθρωπος με αναζητήσεις, ίδρυσε στο Πάζαρτζικ ένα από τα εμβληματικά βουλγάρικα τζαζ συγκροτήματα το οποίο χαίρει του σεβασμού του κοινού. Η πρώτη συναυλία των επονομαζόμενων «Άσπροι, Πράσινοι, Κόκκινοι» έλαβε χώρα τρείς μήνες αργότερα και εδώ και σχεδόν 50 χρόνια τέρπει τους φίλους της τζαζ μουσικής.

«Στην αρχή μαζευτήκαμε ένας τρομπετίστας, ένας τενόρ και μπας σαξοφωνίστας, ένας κιθαρίστας, μια τραγουδίστρια και αρχίσαμε να τραγουδάμε ποπ, λέει ο πιανίστας και συνθέτης, Πέταρ Τζούρκοβ – Τζούρκατα, που ήταν ένας από τους ιδρυτές. Ο πρώτος μας διευθυντής, ο Βεσελίν Νικόλοβ, άλλαξε τα πράγματα. Μετά το δεύτερο έτος μετακομίσαμε στο Πλόβντιβ με αποκλειστικά τζαζ ρεπερτόριο. Ο Βεσελίν διάλεξε και το όνομά μας που κάνει συσχετισμό με ένα έργο του Ντιουκ Έλινγκτον (Duke Ellington) με το όνομα Μαύρο, Καφέ και Μπεζ (Black, Brown & Beige). Φυσικά μας άρεσε και γιατί το σχετίζουμε με την βουλγάρικη σημαία. Ο καθένας μας είχε τα δικά του πρότυπα. Εγώ διδασκόμουν από τον Όσκαρ Πίτερσον (OscarPeterson) και άλλους πιανίστες που ήταν τότε στην κορυφή των κατατάξεων. Προσπαθούσα να τους μιμούμαι αλλά σαν συγκρότημα είχαμε το δικό μας απαράμιλλο στυλ. Τότε η στάση προς τον πολιτισμό ήταν διαφορετική, υπήρχαν αρκετοί σπόνσορες και νιώθαμε υποστήριξη. Διοργανώναμε προγράμματα με καλεσμένους μουσικούς, ποιητές και ηθοποιούς. Έχω πολλές όμορφες αναμνήσεις αλλά οι πιο εντυπωσιακές ήταν η συμμετοχή μας στο Νιούπορτ Τζαζ Φεστ (NewportJazzFestival) στις ΗΠΑ το 1979 και η περιοδεία μας στην Ινδία το 1980 με συμμετοχές σε φεστιβάλ στη Βομβάη, την Καλκούτα, το Δελχί. Αν και έχω ταξιδέψει πολύ δεν σκέφτηκα ποτέ να μείνω κάπου αλλού. Λατρεύω τη Βουλγαρία και το Πλόβντιβ».

Κατά τα χρόνια που πέρασαν η σύσταση του συγκροτήματος άλλαξε αρκετές φορές. Υπήρξαν στιγμές που κάτω από τη στέγη τους φιλοξενήθηκαν ο κιθαρίστας Ογκνιάν Βίντεβ και ο φλογερίστας Τεοντόσιι Σπάσοβ, η τραγουδίστρια Γιαλντίζ Ιμπραχίμοβα κ.ά. Οι μουσικοί ανέβαιναν σε σκηνές στην Πολωνία, την Τσεχία, την Σουηδία, την Γερμανία, το Μαρόκο, τη Ρωσία, την Ουκρανία, την Ουγγαρία και την Ελλάδα και έχουν κερδίσει αρκετά βραβεία. Το τελευταίο που πρόσθεσαν στη συλλογή τους είναι από το «Πλόβντιβ Τζαζ Φεστ 2018» και είναι για την ολοκληρωτική τους συμβολή στην εξέλιξη της βουλγάρικης τζαζ μουσικής. Το βραβείο παρέλαβε ο κιθαρίστας Βεσελίν Κόιτσεβ, αρχηγός του σημερινού σχήματος από το 1991. Στο πρόγραμμα του φεστιβάλ συμπεριλαμβανόταν και συναυλία μπενεφίς – δώρο για το συγκρότημα από μαθητές των μουσικών και κληρονόμων τους όπως οι πιανίστες Μιλέν Κουκοσάροβ και Μιροσλάβ Τουρίισκι, οι σαξοφωνίστες Ντιμίταρ Λιόλεβ (άλτο) και Βενελίν Γκεοργκίεβ (τενόρο), ο τρομπετίστας Μαρτίν Τάσεβ, ο κιθαρίστας Νικολάι Καραγκεοργκίεβ, ο μπασίστας Αλεξάνταρ Λέκοβ και ο ντράμερ Νάτσο Γκοσποντίνοβ.

«Μου άρεσαν πολύ τα τραγούδια μας ενορχηστρωμένα από αυτούς τους νέους μουσικούς, είπε ο Πέταρ Τζούρκοβ. Πρόκειται για ιδιοφυίες. Χαίρομαι και γιατί οι πιανίστες ενορχηστρωτές είναι μαθητές μου. Όλοι όσοι έπαιξαν είναι από τον περίγυρό μας. Εμείς ανάψαμε τη σπίθα και εκείνοι συνεχίζουν την παράδοση».

«Είμαι τόσο ευγνώμων για όσα οι μουσικοί από το συγκρότημα «Άσπροι, Πράσινοι, Κόκκινοι» έχουν κάνει για μας, λέει και ο Μιλέν Κοκουσάροβ που είναι και συνθέτης. Μάλιστα τα έκαναν όλα αυτά σε δύσκολους καιρούς οικονομικής και πνευματικής κρίσης στην Βουλγαρία. Εκείνοι την εποχή εμείς, που παίξαμε στην συναυλία την οποία τους αφιερώσαμε, σμιλευόμασταν σαν καλλιτέχνες στα ατελιέ που διοργάνωναν από το συγκρότημα. Εκεί συναντούσαμε άλλους μουσικούς και βλέπαμε βιντεοσκοπήσεις από συναυλίες. Για μας ήταν μια όαση μέσα στις κοινωνικές διαταραχές τις οποίες ήμασταν νέοι για να καταλαβαίνουμε. Τότε δεν συνειδητοποιούσαμε και τι ακριβώς μας προσέφεραν αυτοί οι άνθρωποι. Οι «Άσπροι, Πράσινοι, Κόκκινοι» κατάφεραν να χτίσουν γέφυρα μεταξύ των γενεών των βούλγαρων τζαζ μουσικών».

Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα