Ο Βούλγαρος έχει καλαισθησία και έστω και συχνά να ζει λιτά, στην καθημερινή ζωή του χρησιμοποιεί πολλά γλαφυρά αντικείμενα, που έχει κληρονομήσει από τους προγόνους του, έχει κατασκευάσει ο ίδιος ή το επιδέξιο χέρι κάποιου αυτοδίδακτου μάστορα. Οι γυναίκες, με τη σειρά τους, προσδίδουν γλαφυρότητα και χρώμα στο βουλγαρικό σπίτι με χειροποίητες κουρελούδες, κουβέρτες και χαλιά με γραφικά διακοσμητικά στοιχεία.

Συνειδητοποιώντας την ανάγκη από διατήρηση και παράδοση των λαϊκών τεχνών στις μελλοντικές γενιές, το 1967 με διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου ιδρύεται Εθνικός Σύνδεσμος-Συντεχνία Μαστόρων Λαϊκών Καλλιτεχνικών Τεχνών και έναν χρόνο αργότερα – το 1968, οι βιοτέχνες στην πόλη Ρούσε επίσης ενώνουν τις προσπάθειές τους για να παρουσιάσουν την τέχνη τους σε όλες τις εθνικές και διεθνείς εκδηλώσεις, διοργανωμένες από τη Συντεχνία. Σε νεότερο χρόνο οι μάστορες της παραδουνάβιας πόλης δημιουργούν σύνδεσμο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, η αποστολή του οποίου είναι η προστασία και η διατήρηση του ιδιόμορφου πολιτισμού του λαού μας, μέσω εκμάθησης και αναπαράστασης των τοπικών παραδόσεων, των πνευματικών και των υλικών υποδειγμάτων των περιοχών στην όχθη του Δούναβη. Έτσι το 2013 γεννιέται η Παραδουνάβια Συντεχνία Λαϊκών Τεχνών. Μέλη της είναι μάστορες μουσικών οργάνων, εικονογράφοι, μάστορες καλλιτεχνικής κεραμικής, ξυλογλυπτικής, πλεχτού και δαντέλλας του Καλόφερ.

Η συντεχνία έχει δικό της συγκρότημα εργαστηρίων παραδοσιακών επαγγελμάτων. Με πολλές προσπάθειες προσπαθούμε να το αποκαταστήσουμε και να το χρησιμοποιήσουμε για την ανάπτυξη του πολιτιστικού τουρισμού. Το συγκρότημα ήδη συμπεριλήφθηκε σε μια από τις τουριστικές διαδρομές, που εκπονήθηκαν από το Υπουργείο Τουρισμού και τα αποτελέσματα είναι θαυμάσια – λέει ένας από τους ιδρυτές, ο ξυλογλύπτης Άνγκελ Μιτροφάνοφ.

Το 2016 ο Δήμος Ρούσε χορήγησε 55 χιλιάδες λέβα, με τις οποίες μετά από 15χρόνια αναμονής, επισκευάστηκαν τα εργαστήρια των μαστόρων. Το κέντρο «Σιόνες» - κοινωφελής οργάνωση, αναστήλωσε παλαιό σπίτι στην αυλή του συγκροτήματος, τα ξυλόγλυπτα ταβάνια του οποίου κατασκευάστηκαν πριν από δύο αιώνες από μάστορες της Τριάβνα. Σήμερα στεγάζει κάποια από τα εργαστήρια της Συντεχνίας. Σύμφωνα με τον Μιτροφάνοφ, το μέλλον των παραδοσιακών επαγγελμάτων είναι να βρουν θέση σε ένα ιδιόμορφο υπαίθριο μουσείο, ακολουθώντας το παράδειγμα του λαογραφικού συγκροτήματος «Έταρα» κοντά στο Γκάμπροβο, στο οποίο οι μάστορες να δείχνουν τις δεξιότητές τους σε βουλγάρους και ξένους τουρίστες. Στο «υπαίθριο εργαστήρι» θα μάθουν περισσότερα για τα μυστικά διάφορων παραδοσιακών επαγγελμάτων, με τα οποία είναι γνωστή η πόλη. Για να συμβεί αυτό όμως είναι απαραίτητα τόσο χρήματα, όσο και άνθρωποι:

Υπάρχει ενδιαφέρον εκ μέρους των νέων, αλλά όταν δουν ότι δεν έχουν έσοδα και επαγγελματική αποκατάσταση, εγκαταλείπουν τα παραδοσιακά επαγγέλματα. Φεύγει ο μάστορας, και μαζί του φεύγει και το επάγγελμά, γιατί μπροστά μας και μετά μας δεν υπάρχει κανένας.

Η έλλειψη ανθρώπων, στους οποίους να παραδώσουν τις γνώσεις τους, δεν αποθαρρύνει τους βιοτέχνες της Παραδουνάβιας Συντεχνίας και εξακολουθούν να δοξάζουν τη Βουλγαρία και να κερδίζουν βραβεία από έγκριτα φεστιβάλ στον χώρο της εφαρμοσμένης τέχνης. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο φέτος έλαβαν μέρος στο 31^ο Φεστιβάλ του Παραδοσιακού Κεντήματος στην τουρκική πόλη Σίλε και στο 19^ο πολιτιστικό φεστιβάλ στο Μπουγιούκ Τσεκμετζέ.

Στο δεύτερο καλλιτεχνικό φόρουμ συμμετείχαν πάνω από 1350 καλλιτέχνες από 64 χώρες, ανάμεσά στους οποίους και 160 βιοτέχνες. Ο Βούλγαρος Βεσελίν Φεστσίεφ προσέλκυσε την προσοχή με το αργαλειό και τις θαυμάσιες κουρελούδες του, ενώ η Μποριάνα Μοτσεβα και ο Κρασιμίρ Σίβοφ – με τις γκραβούρες τους πάνω σε δέρμα.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

Φωτογραφίες: dunavskazadruga.weebly.com