Στις εορταστικές μέρες, μέχρι το τέλος του χρόνου, τα τηλεοπτικά προγράμματα περιλαμβάνουν ρομαντικές ταινίες για ευτυχισμένες οικογένειες, εμπνευσμένες από το πνεύμα των Χριστουγέννων και την αγάπη. Μαζί με τα χαμόγελα και τις ευχές, από τη μικρή οθόνη μας διαφημίζουν επίσης δώρα και εορταστικές εκπτώσεις. Αλλά πίσω από την βιτρίνα και τα ψώνια μας, μέσα στο κρύο, κρύβεται η φτώχεια – η άλλη όψη της γιορτής – η οποία μας παρακαλεί να ανοίξουμε τις καρδιές μας για τους εγκαταλελειμμένους, τους άστεγους, και τις οικογένειες που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά. Αυτοί οι άνθρωποι είναι που χρειάζονται περισσότερο ζεστασιά, φροντίδα και ανακούφιση για τον πόνο τους. Ας ανοίξουμε τα σπίτια μας αυτές τις μέρες.

Οικογενειακή ζεστασιά χρειάζονται και τα παιδιά που για διάφορους λόγους δεν ζουν με τη φυσική τους οικογένεια. Για τους ανήλικους είναι η ανάδοχη φροντίδα, η οποία καλύπτει για μια χρονική περίοδο την έλλειψη οικογενειακού περιβάλλοντος.

Η ανάδοχη φροντίδα είναι πολύ δύσκολο καθήκον και δεν αναμένεται οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται να είναι ειδικά προετοιμασμένοι, λέει η Μπιλιάνα Κόιτσεβα, διευθύντρια του Κέντρου Κοινωνικής Υποστήριξης στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Δραστηριοτήτων και Πρακτικών. Στην πράξη όλα μαθαίνονται κατά τη διάρκεια της εργασίας με τα παιδιά και τους ανάδοχους γονείς. Ο εργοδότης των ανάδοχων οικογενειών στη Σόφια είναι ο Δήμος Σόφιας που τις χρηματοδοτεί. Είμαστε μια υποστηρικτική οργάνωση που τους παρέχει βοήθεια με ομάδα αλληλοβοηθείας, μεμονωμένες μηνιαίες συναντήσεις και επισκέψεις στο σπίτι. Έχουμε μεγάλη εμπειρία σε αυτόν τον τομέα και δουλεύουμε όχι μόνο με τους υποψήφιους ανάδοχους γονείς, αλλά και μετά υποστηρίζουμε τις ανάδοχες οικογένειες. Το κάνουμε δωρεάν με την πρόθεση να αναπτύξουμε την φροντίδα αυτή και να την βελτιώσουμε με τον καλύτερο τρόπο για τη Βουλγαρία.

Ο στόχος του ανάδοχου γονέα είναι να δοθεί στο παιδί η ευκαιρία να αναπτυχθεί ως άτομο όταν δεν έχει υποστήριξη από τους γονείς του. Αυτό οδήγησε τη Μαρία Μπλαγκόεβα να γίνει ανάδοχος γονέας το 2009. Τότε συνάντησε το Ρέμι, ένα «χαμένο» παιδί νιγηριανής καταγωγής που δεν έχει κανέναν. Και άλλαξε τόσο την ζωή του που έγινε ένας διάσημος χορευτής με πολλά βραβεία και άνοιξε μια δική του σχολή χορού. Τα τελευταία έξι χρόνια, η ανάδοχη μητέρα Μαρία, ανέλαβε την φροντίδα για δυο αδελφάκια, αγόρι και κορίτσι, ηλικίας 9 και 10 ετών.

Μεγαλώνουν και αναπτύσσονται πολύ γρήγορα μπροστά στα μάτια μου, λέει εκείνη. Το αγόρι είναι πολύ καλός μαθητής, ενώ το κορίτσι διαμορφώνεται ως «καλή Σαμαρείτισσα». Πολύ οργανωμένο, με σαφή συνείδηση για το μέλλον, το κορίτσι θέλει να γίνει νοσοκόμα ή κτηνίατρος. Το αγόρι είναι τόσο σοφό που μερικές φορές αισθάνομαι σαν να μιλάω με έναν ηλικιωμένο. Μαθαίνει χορό στην σχολή του Ρέμι μαζί με την αδελφή του. Και οι δύο φοιτούν σε ιδιωτικό σχολείο. Η ανάδοχη φροντίδα έχει πολλά πλεονεκτήματα για τα παιδιά, λέει η κυρία Μπλαγκόεβα. Όσο για τους ανάδοχους γονείς πρέπει να ξέρουν ότι κάνουν μια απόλυτη αλλαγή στη ζωή τους. Η ζωή μου χωρίζεται στα δύο – πριν να γίνω ανάδοχη μητέρα και μετά. Σαν να ήμουν διαφορετικός άνθρωπος πριν. Άλλαξα τους φίλους μου, τον τρόπο της ζωής μου. Έχω έναν βιολογικό γιο που μου λέει «μαμά, δεν με φρόντιζες τόσο προσεχτικά εμένα». Για να είμαστε ειλικρινείς αυτά τα παιδιά έχουν περισσότερη ανάγκη από αγάπη, έχουν πληγές που πρέπει να θεραπευτούν. Μαζί τους οι ανάδοχοι γονείς βιώνουμε χαρά και θλίψη, νίκες και απώλειες.

Η Μαρία είναι μέλος της Εθνικής Ένωσης Ανάδοχης Φροντίδας και επικοινωνεί με τους γονείς από όλη τη χώρα. Ξέρει τον μεγάλο πόνο τους που είναι η επιστροφή στη φυσική οικογένεια. Όταν το παιδί επιστρέφει στην οικογένεια από τη όποια απομακρύνθηκε, λόγω κινδύνου, πέφτει δυστυχώς στον ίδιο φαύλο κύκλο και το αποτέλεσμα της ανάδοχης φροντίδας εξαφανίζεται.

Αυτό είναι ένα σοβαρό ψυχικό τραύμα για τα παιδιά και για τον ανάδοχο γονέα, γιατί απαγορεύεται να συναντιούνται. Αλλά όταν το παιδί επιστρέφει στους φυσικούς του γονείς που το αγαπούν ή είναι υιοθετημένο και ευτυχισμένο στη νέα του είμαστε ικανοποιημένοι. Αυτός είναι ο σκοπός του ανάδοχου γονέα – να προσφέρει αγκαλιά, να δώσει χέρι σ’ ένα παιδί, που έχει ανάγκη ή να το βοηθήσει να πάει σε οικογένεια, όπου θα είναι πιο ευτυχισμένο. Τότε, ο ανάδοχος γονέας είναι ευτυχισμένος.

–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––

* Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Κοινωνικής Βοήθειας στα τέλη Ιουνίου 2018, οι ανάδοχες οικογένειες στη Βουλγαρία είναι 2175, καθώς οι περισσότερες είναι εγγεγραμμένες στις πόλεις Βάρνα - 144, Σούμεν - 142, Βελίκο Τίρνοβο - 134, Μοντάνα - 134, Πλέβεν – 131, Χάσκοβο - 128 και Πάζαρτζικ - 114. Στη Σόφια οι οικογένειες που ανοίγουν την καρδιά τους για την αναδοχή φροντίδα είναι 55.

Μετάφραση: Πένκα Βέλεβα

Φωτογραφίες: Κέντρο Κοινωνικής Υποστήριξης