Οι βούλγαροι μετανάστες στην Ισπανία κατάφεραν, με δικά τους χρήματα και προσπάθειες, να δημιουργήσουν τέσσερα σχολεία, που λειτουργούν τα σαββατοκύριακα, στο βόρειο τμήμα της χώρας (κυρίως στην επαρχία της Ναβάρα), στα οποία τα παιδιά τους θα διδάσκονται τη μητρική τους γλώσσα και δεν θα χάσουν τις ρίζες τους στην πατρίδα τους. Στο επίκεντρο της πρωτοβουλίας αυτής, βρίσκεται ο Σάμπι Ατίποφ, από το χωριό Κότσαν, της κοινότητας Σάτοβα, ο οποίος έχει μεταναστέψει εδώ και μια εικοσαετία στην Ισπανία και είναι, επί σειρά ετών, πρόεδρος του Βουλγαρικού Συλλόγου Orpheus BG.

«Ο Σύνδεσμος Orpheus BG, ιδρύθηκε το 2007 για να υποστηρίξει τη βουλγαρική κοινότητα της ισπανικής πόλης Παμπλόνα. Εκτός από τα βουλγαρικά σχολεία, συμμετέχουμε επίσης σε πολιτιστικές δραστηριότητες - έχουμε φολκλορικό συγκρότημα και ποδοσφαιρική ομάδα. Εκτός αυτού, συμμετέχουμε συχνά στις τοπικές γιορτές, όπου εκπροσωπούμε τη Βουλγαρία με τα δημοτικά μας τραγούδια και χορούς, τις βουλγαρικές τέχνες και τα τυπικά μας προϊόντα. Αυτή η δραστηριότητα μας ένωσε, επειδή είχαμε τις ίδιες ανάγκες και αντιμετωπίζαμε τα ίδια προβλήματα και εμπόδια, τα οποία ξεπεράσαμε, ευκολότερα, ενωμένοι».

Τα βουλγαρικά σχολεία, που δημιουργήθηκαν με την υποστήριξη των 7.000 βούλγαρων μεταναστών που ζουν και εργάζονται στην περιοχή και υποστηρίζονται από το υπουργείο Παιδείας και Επιστημώντης Βουλγαρίας,βρίσκονται στις πόλεις Παμπλόνα, Ταφάλα, Βιτόρια και Τουμπέλα. Κάθε σαββατοκύριακο, περισσότερα από 400 παιδιά μεταναστών διδάσονται τη βουλγαρική λογοτεχνία, ιστορία και γεωγραφία με τη βοήθεια βούλγαρων εκπαιδευτικών που έχουν μεταναστεύσει αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.

«Οι βουλγαρικές οικογένειες έχουν ένα μεγάλο πρόβλημα καθώς τα παιδιά τους περνούν όλη την ημέρα τους στα ισπανικά σχολεία και περνούν ελάχιστες ώρες με τους γονείς τους», λέει ο πρόεδρος της Orpheus BG. «Για το λόγο αυτό, η βουλγαρική γλώσσα γίνεται δεύτερη και συχνά τρίτη γλώσσα για αυτά τα παιδιά, καθώς για την αγγλική ή κάποια άλλη ξένη γλώσσα, χρειάζονται, επίσης, πολλές ώρες στο σχολείο. Έτσι, μόνο όταν γυρίσουν στα σπίτια τους σπίτι, μιλούν στα βουλγαρικά με τους γονείς τους και τα αδέλφια τους. Γι’ αυτό ήταν ένας μεγάλος μας στόχος και πρόκληση, να δημιουργήσουμε τα σχολεία του σαββατοκύριακου με τέτοιο τρόπο ώστε όλοι να μιλάνε να διαβάζουν και να γράφουν στη βουλγαρική».

Οι παιδιά μαθαίνουν για την πατρίδα τους και με τις γιορτές που διοργανώνει η κοινότητα. Πρόσφατα, όλοι συμμετείχαν στην πρώτη συνάντηση της βουλγαρικής κοινότητας στην Παμπλόνα.

«Αποφασίσαμε να διοργανώσουμε την πρώτη βουλγαρική συνάντηση στην Παμπλόνα, επειδή μέχρι τώρα δεν είχαμε κάνει τόσο μεγάλες συναντήσεις. Την παραμονή της εκδήλωσης μας χαιρέτησε, επίσημα, η Τοπική Αυτοδιοίκηση της πόλης.

Την επομένη κάναμε παρέλαση στους δρόμους του παλιού τμήματος της Παμπλόνα, κρατώντας βουλγαρικές σημαίες, γκάιντες και τύμπανα και, στη συνέχεια, μερικοί από τους συμμετέχοντες παρουσιάστηκαν στη σκηνή.

Όλη τη μέρα δίνονταν παραστάσεις βουλγαρικών λαϊκών και χορευτικών συγκροτημάτων. Τα περισσότερα ήταν από την Ισπανία, αλλά είχαν έρθει και μουσικοί από τη Ροδόπη, από την πόλη Γκότσε Ντελτσέφ».

Στην Ισπανία υπάρχει μία από τις μεγαλύτερες βουλγαρικές κοινότητες στο εξωτερικό. Τα μέλη της καλύπτουν ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό - δικηγόροι, μηχανικοί, γιατροί, εργαζόμενοι σε διάφορες βιομηχανίες - οικοδόμοι, σερβιτόροι, νοικοκυρές. Υπό ποιους όρους θα επέστρεφαν οι μετανάστες αυτοί στη Βουλγαρία;

«Αυτό έχουν οι Βούλγαροι στην Ισπανία είναι, πρώτα απ 'όλα, η ηρεμία. Εδώ, με μια κανονική δουλειά, μπορείς να αντέξεις οικονομικά τα πάντα και να έχεις έναν φυσιολογικό τρόπο ζωής. Η υγειονομική περίθαλψη είναι καλή. Επίσης, βλέπεις για τι δαπανώνται οι φόροι που πληρώνεις. Και όλα αυτά σε κάνουν ευτυχισμένο επειδή τα χρήματά σου δεν σπαταλούνται για το τίποτα. Αλλά επενδύονται στην εκπαίδευση, την υγειονομική περίθαλψη, το οδικό δίκτυο… Οι συνθήκες στις οποίες θα επιστρέψουμε είναι θέμα προτεραιότητας για κάθε μεμονωμένη οικογένεια. Σχετικά με τις συνθήκες με τις οποίες θα επιστρέφαμε στη Βουλγαρία, σε γενικές γραμμές είναι να συμβαδίζει με τις πιο ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες σε απολύτως όλους τους τομείς. Μέχρι τότε οι μετανάστες, αν και πολύ μακριά από την πατρίδα, θα έχουμε για πάντα τη Βουλγαρία στις καρδιές μας».

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης