Υπάρχουν επέτειοι που μας υπενθυμίζουν την διαχρονική σημασία περασμένων γεγονότων. Σήμερα η σκέψη μας στρέφεται στα τέλη του 19^ου αιώνα όταν μετά την Απελευθέρωση από την Οθωμανική κυριαρχία οι Βούλγαροι απέκτησαν ξανά αυτόνομο κράτος και άρχισαν να παίζουν ξανά ρόλο στην παγκόσμια γεωπολιτική σκηνή.

Το Τρίτο Βουλγάρικο Βασίλειο απέκτησε υπόσταση με το Σύμφωνο του Σαν Στεφάνο (Φεβρουάριος – Μάρτιος 1878) αλλά το Σύμφωνο του Βερολίνου (Ιούνιο – Ιούλιο 1878) άφησε ανικανοποίητους τους Βούλγαρους ως προς το θέμα της επικράτειας και των συνόρων. Οι διαφωνίες αφορούσαν αρκετές περιοχές αλλά τότε λύθηκε μόνο το θέμα της Ανατολικής Ρωμυλίας. Φυσικά με αγώνες και θαρραλέες αποφάσεις.

Στις 6 Σεπτεμβρίου 1885 βουλγάρικος στρατός με επικεφαλή τον ταγματάρχη Νταναήλ Νικολάεβ κατέλαβαν το Πλόβντιβ και οι ενέργειές τους ήταν εγκεκριμένες από τον πρώτο βούλγαρο ηγεμόνα μετά την Απελευθέρωση, τον πρίγκιπα Αλεξάνταρ Μπάτενμπεργκ, ο οποίος μετά από αυτό άρχισε να αποκαλείται «Πρίγκιπας της Βόρειας και της Νότιας Βουλγαρίας». 

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτήν την περίοδο της βουλγάρικης ιστορίας ένας από τους τρόπους να αποκτήσετε μια εικόνα για την τότε πραγματικότητα είναι να επισκεφτείτε την μόνιμη έκθεση «Ένωση της Βουλγαρίας» του Περιφερειακού Ιστορικού Μουσείου του Πλόβντιβ.

Το Μουσείο στεγάζεται στο δεύτερο κτήριο που προοριζόταν να φιλοξενήσει την Περιφερειακή Βουλή της Ανατολική Ρωμυλίας. Η Πρώτη Περιφερειακή Βουλή της περιφέρειας συνεδρίαζε στο Χιουνκιάρ χαμάμ (σημαίνει το μπάνιο του Σουλτάνου) χτισμένο τον 15^ο αιώνα δίπλα στο τζαμί και το χάνι που φιλοξενούσε τους εμπόρους που έρχονταν να πουλήσουν την πραμάτεια τους στην Αγορά του Πλόντιβ. Το κτίριο τροποποιήθηκε το 1879 από τον αρχιτέκτονα Πιέτρο Μοντάνι από την Τριέστη ο οποίος έζησε από παιδί στην Κωνσταντινούπολη, σπούδασε στο Παρίσι και υπήρξε αρχιτέκτονας της αυλής του Σουλτάνου. Σήμερα το Χιουνκιάρ χαμάμ δεν υπάρχει πια, γκρεμίστηκε το 1923.

Στο Πλόβντιβ ο Μοντάνι εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του μετά από πρόσκληση του υπουργού Γεωργίας, Εμπορίου και Δημόσιων Κτηρίων της Ανατολικής Ρωμυλίας, Γκεόργκι Βάλκοβιτς και διορίστηκε Περιφερειακός Αρχιτέκτονας. Από το 1883 έως το 1885 ηγήθηκε της οικοδόμησης του δεύτερου κτηρίου της Βουλής (στη θέση του πρώην κονακιού που κάηκε)  αλλά το κτήριο δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ για το σκοπό μιας και μετά την Ένωση, πρωτεύουσα του βουλγάρικου κράτους έγινε η Σόφια. Το 1886 όμως με εντολή του πρωθυπουργού Πέτκο Καραβέλοβ εκεί στεγάστηκαν Βιβλιοθήκη και Μουσείο.

Η έκθεση δημιουργήθηκε το 1985 σε έναν χώρο 900 τετραγωνικών μέτρων και περιλαμβάνει εκθέματα από το 1878 έως το 1885.

«Ένα από τα πιο σημαντικά μας εκθέματα είναι η συλλογή μας από σφραγίδες, λέει ο διευθυντής του μουσείου, Στέφαν Σιβάτσεβ. Μεταξύ τους είναι η σφραγίδα της Προσωρινής Κυβέρνησης της Ανατολικής Ρωμυλίας και η προσωπική σφραγίδα του χρονικογράφου της Βουλγάρικης Επανάστασης, Ζαχάρι Στογιάνοβ, ο οποίος πέθανε νέος όσο ήταν ακόμα πρόεδρος της Βουλής. Σημαντική για μας είναι και η συλλογή μας από σημαίες τις οποίες ανέμιζαν οι τσέτες που πολέμησαν για την  Ένωση. Έχουμε διαφυλάξει κάποια από τα όπλα των αγωνιστών για ελευθερία και προσωπικά τους αντικείμενα».

Φωτογραφίες: https://www.historymuseumplovdiv.org/

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα