Η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Δημητρίου της Θεσσαλονίκης., τον αποκαλούμενο προστάτη των Βαλκανίων. Για την καταγωγή του υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και τον διεκδικούν Έλληνες, Βούλγαροι, Ρώσοι και Σέρβοι.

Γεννημένος τον 3ο αιώνα στη Θεσσαλονίκη, μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Δημήτριος έγινε διοικητής της πόλης, ασπάστηκε το χριστιανισμό και δίδασκε στους κατοίκους της Θεσσαλονίκης να μην λατρεύουν τα είδωλα, αλλά να ανοίξουν τις καρδιές τους στον Χριστό. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μαξιμιανός διέταξε να φυλακιστεί, αλλά ακόμη και φυλακισμένος, ο Άγιος Δημήτριος συνέχισε να κηρύττει και τον εκτέλεσαν. Με την πάροδο του χρόνου ανακάλυψαν τυχαία τα λείψανά του, τα οποία ανέδιδαν μια θεραπευτική και αρωματική οσμή.

«Στο παραδοσιακό λαϊκό ημερολόγιο των Βουλγάρων η ημέρα της εορτής του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Γεωργίου, (6 Μαΐου) πλαισιώνουν το ημερολογιακό έτος και το χωρίζουν σε δύο εποχές - την ενεργή και την ανενεργή», λέει ο Δρ. Πέτκο Χρίστοφ από το Ινστιτούτο Εθνολογίας και Λαογραφίας του Εθνογραφικού Μουσείου της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών,  σε συνέντευξή του στη ΒΕΡ. «Για τους Βουλγάρους και τη δουλειά τους όλο το χρόνο, η εορτή του Αγίου Δημητρίου είναι εξαιρετικά σημαντική. Την ημέρα της εορτής του Αγίου Γεωργίου (την άνοιξη) τα κοπάδια ανεβαίνουν ψηλά στα βουνά και του Αγίου Δημητρίου μεταφέρονται στις στάνες τους για να ξεχειμωνιάσουν. Οι άγιοι είναι δημοφιλείς όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και στους μουσουλμάνους. Σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες, ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Δημήτριος είναι δίδυμοι αδελφοί. Έτσι, απεικονίζονται σε πολλές από τις εικόνες. Ο Άγιος Γεώργιος σε άσπρο άλογο και ο Άγιος Δημήτριος σε κόκκινο, δίπλα-δίπλα».