Τα προβλήματα της ύδρευσης γίνονται όλο και πιο σοβαρά στη Βουλγαρία. Σε πληθυσμό μικρότερο από 7 εκατομμύρια άτομα, τα 315.000 δεν έχουν συνεχή υδροδότηση. Διακεκομμένη παροχή νερού υπάρχει σε 17 συνοικίες, 40 δήμους, 12 πόλεις και 160 χωριά. Εκτός από την πόλη Πέρνικ, διακοπές στην υδροδότηση υπάρχουν και στις πόλεις Λόβετς, Τετέβεν, Πλέβεν, Ντόμπριτς, Κοτέλ, Ομουρτάγκ και αλλού.

Η Βουλγαρία είναι, σε γενικές γραμμές, μια χώρα όπου, αν και είναι ορεινή, το νερό δεν είναι άφθονο. Ωστόσο, οι κλιματικές αλλαγές, συνοδευόμενες από πλημμύρες και παρατεταμένες ξηρασίες, γίνονται όλο και περισσότερο αισθητές τον τελευταίο καιρό, διαταράσσοντας την κανονική παροχή νερού στον πληθυσμό. Η Βουλγαρία βρίσκεται στην δεύτερη θέση στην Ευρώπη μετά την Ισλανδία όσον αφορά τον αριθμό των ιαματικών πηγών, αλλά πολλές από αυτές είναι ακατάλληλες για χρήση και δεν παίζουν ουσιαστικά ρόλο στην ισορροπία του νερού της χώρας.

Η κατάσταση δεν θα προκαλούσε τόσο μεγάλη ανησυχία, αν δεν υπήρχαν σημαντικές απώλειες λόγω της κακής κατάστασης των αγωγών ύδρευσης και άρδευσης. Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, οι απώλειες, σε ετήσια βάση, ανέρχονται στα 500 εκ. κυβικά (56%) και οι οποίες αυξάνονται κάθε χρόνο, αντί να μειώνονται όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου το αποδεκτό ποσοστό ανέρχεται στο 20%.

Πιο δραματική είναι η κατάσταση στην πόλη Πέρνικ, η οποία βρίσκεται κοντά στη Σόφια. Εκεί η υδροδότηση γίνεται μόνο μερικές ώρες κάθε ημέρα και οι κάτοικοι αναγκάζονται να γεμίζουν δοχεία με νερό, προσπαθώντας να ξεπεράσουν την κρίση, η οποία ανάγκασε τις αρχές να κηρύξουν κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η λίμνη η οποία υδροδοτεί την πόλη είναι σχεδόν άδεια, αναζητούνται νέες πηγές νερού, αλλά προς το παρόν η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Η κυβέρνηση χορήγησε επιπλέον 17 εκατομμύρια ευρώ στην πόλη και την επαρχία για επείγοντα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης. Είναι όμως προφανές ότι τα 17 εκατομμύρια δεν θα λύσουν προβλήματα νερού σε ολόκληρη τη χώρα. Για το σκοπό αυτό απαιτούνται μεγαλύτερες επενδύσεις στις εγκαταστάσεις ύδρευσης και άρδευσης, που είναι, στην πραγματικότητα, η κύρια αιτία της έλλειψης πόσιμου νερού. Εάν η Βουλγαρία βελτιώνει την παροχή νερού και την αποχέτευση με τον τρέχοντα ρυθμό, θα χρειαστούν 35 χρόνια για να υπάρξει μια ποιοτική υπηρεσία, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα η οποία κατάρτισε στρατηγική για το νερό στη Βουλγαρία. Σύμφωνα με την ΠΤ για να αντιμετωπιστεί η επεξεργασία των λυμάτων, να μειωθούν οι απώλειες και να βελτιωθεί η ποιότητα, πρέπει να επενδυθούν περίπου 12 δισεκατομμύρια ευρώ μέσα στην επόμενη δεκαετία.

Ο πρωθυπουργός Μπορίσοφ συνέβαλε επίσης στην επίλυση του προβλήματος, με μια μάλλον εξωτική ιδέα - να εθνικοποιηθούν όλες τις εταιρείες παροχής νερού και να δημιουργηθεί μια εθνική κρατική εταιρεία που θα παρέχει με πόσιμο νερό σε ολόκληρη τη χώρα. Το αντιπολιτευόμενο Σοσιαλιστικό Κόμμα, με τη σειρά του, απείλησε τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του με ψήφο μομφής.

Μέχρι στιγμής, η μόνη ρεαλιστική κίνηση για την επίλυση του προβλήματος είναι η αύξηση της τιμής του νερού από την 1η Ιανουαρίου 2020, έως 9%, ανάλογα με τις πόλεις και τις περιοχές. Ορισμένοι θα πουν ότι αυξήθηκε η τιμή για κάτι που, στην ουσία, δεν υπάρχει και σε κάποιο βαθμό θα έχουν δίκιο. Σύμφωνα με την Συνήγορο του Πολίτη Ντιάνα Κοβάτσεβα, η αύξηση της τιμής, συμπεριλαμβανομένου του Πέρνικ, μιας πόλης που πάσχει από ανυδρία τις περισσότερες ώρες του 24ωρου, είναι άδικη, διότι δεν είναι λογικό να πληρώνουν περισσότερα χρήματα οι καταναλωτές για κάτι που τους στερούν.

Διαφορετικά, οι Βούλγαροι δεν είναι, γενικά, από τους μεγαλύτερους καταναλωτές νερού. Η μέση ημερήσια κατανάλωση πόσιμου νερού από τα νοικοκυριά, το 2018, εκτιμάται σε 99 λίτρα ανά άτομο. Το περισσότερο νερό καταναλώνεται στη Σόφια - 126 λίτρα ανά άτομο την ημέρα και στο Μπλαγκόεφγκραντ - 117 λίτρα ανά άτομο, στο Ταργκόβιστε (69 λίτρα) και το Σλίβεν (70 λίτρα). Για λόγους σύγκρισης, στη Γαλλία η κατανάλωση υπερβαίνει τα 170 λίτρα ανά άτομο την ημέρα, στην Ελβετία τα 160 λίτρα και στο Ηνωμένο Βασίλειο τα 149 λίτρα.

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης