Η Ημέρα της Απελευθέρωσης της Βουλγαρίας τιμήθηκε για πρώτη φορά στις 19 Φεβρουαρίου 1879 στην μεσαιωνική πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, το Βελίκο Τάρνοβο. Το 1917 στην Βουλγαρία εισήχθηκε το Γρηγοριανό Ημερολόγιο και η τελετή μεταφέρθηκε στις 3 Μαρτίου. Η Ημέρα σημειώθηκε με τιμές για τα 100 χρόνια από την Απελευθέρωση το 1978, το 1988 η γιορτή ανακηρύχθηκε για επίσημη και το 1990 για Εθνική.

Τι σημαίνει για μας τους σύγχρονους Βουλγάρους αυτή η γιορτή;

Την 3^η Μαρτίου αναγεννιέται το βουλγάρικο έθνος. Ο δρόμος ως το Τρίτο Βουλγάρικο Βασίλειο ήταν δύσκολος και κράτησε σχεδόν 5 αιώνες. Πέρα από τις ασταμάτητες εξεγέρσεις για τις οποίες διαβάζουμε μόνο στα βιβλία ιστορίας υπάρχουν γεγονότα που ξυπνούν την εθνική συνείδηση, που αποκτούν απόηχο πέρα από τα σύνορα της Βουλγαρίας και προκαλούν την διεθνή κοινή γνώμη.

Οι Μεγάλες Δυνάμεις βοηθούν την χώρα μας βάση των δικών τους συμφερόντων αλλά υπάρχουν στιγμές που πρέπει να πάρουμε την μοίρα μας στα χέρια μας για μπορέσουμε να πετύχουμε αυτό που είναι καλό για μας τους ίδιους. Τέτοιες στιγμές στο παρελθόν ήταν η συμμετοχή της Εθνοφρουράς στον Απελευθερωτικό Πόλεμο, η Ένωση του Πριγκιπάτου της Βουλγαρίας με την Ανατολική Ρωμυλία το 1885, η αναχαίτιση της Σερβίας που αρνιόταν να δεχτεί αυτό το γεγονός και η Ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας μας το 1908.

Στα χρόνια της Μετάβασης υπήρξαν πολλές διαμάχες για αν η 3^η Μαρτίου πρέπει να είναι η Εθνική μας εορτή εφόσον επισημαίνει το Σύμφωνο του Σαν Στεφάνο που αναθεωρήθηκε από το Σύμφωνο του Βερολίνου το οποίο άφησε έξω από τα βουλγάρικα σύνορα περιοχές κατοικημένες με βουλγάρικο πληθυσμό.

Ακούστηκαν προτάσεις η Εθνική Εορτή να είναι στις 6 Σεπτεμβρίου (Ένωση) ή στις 22 Σεπτεμβρίου (Ανεξαρτησία) αλλά αυτά τα δυο γεγονότα δεν θα ήταν δυνατά δίχως την Απελευθέρωση. Το Σύμφωνο του Σαν Στεφάνο είναι η ιστορική στιγμή του τέλους του Ρωσο-Τουρκικού, Απελευθερωτικού για την Βουλγαρία, Πολέμου. Μπορεί να μην είμαστε ικανοποιημένοι από τις ιστορικές εξελίξεις, μπορεί ο μετέπειτα δρόμος μας να ήταν επίσης δύσκολος και να συνεχίζει να απαιτεί θυσίες αλλά πρέπει να δεχτούμε πως στις 3 Μαρτίου τίθεται μια νέα αρχή που οδηγεί επίσης σε αρκετές επιτυχίες.

Το βουλγάρικο πνεύμα συνεχίζει να ζει και περνά από την μια γενιά στην άλλη. Γεννιούνται συνεχώς άνθρωποι που αφιερώνουν τα επιτεύγματά τους στην πατρίδα μας και κάνουν τον βουλγάρικο λαό να αισθάνεται εθνική υπερηφάνεια και να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον.

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα