Το 1928, μια νεαρή βουλγάρα ξεκινά με ατμόπλοιο για να ταξιδέψει στην άλλη άκρη του κόσμου. Προικισμένη με μια γενναία καρδιά και διψασμένη για γνώση, ξεκινά την περιπέτεια της γεμάτη ανακαλύψεις, αλτρουιστικές χειρονομίες και πατριωτισμό.

Η Άνκα γεννήθηκε στο Κάρλοβο το 1895 και ήταν ένα από τα πέντε παιδιά σε μια οικογένεια που ζούσε σε ελλείψεις. Παρόλο που περνά δυσκολίες που θα μπορούσαν να λυγίσουν μια πιο εύθραυστη ψυχή, ορκίζεται να συνεχίσει το όνειρό της και να γίνει γιατρός. Στα 12, η ​​Άνκα παραμένει ορφανή και αναγκάζεται να φροντίσει τα αδέλφια της. Ωστόσο, αυτό δεν την εμπόδισε να εγγραφεί στο Γυμνάσιο του Πλόβντιβ, δουλεύοντας ταυτόχρονα ως υπηρέτρια. «Θα κοιμηθώ στο δρόμο, θα διαβάσω κάτω από το φανάρι, αλλά θα τελειώσω», ορκίζεται και πράγματι τα καταφέρνει.

Η Άνκα Λάμπρεβα κερδίζει μια υποτροφία για να σπουδάσει στο Αμερικανικό Κολλέγιο της Κωνσταντινούπολης και ξεκινά να πραγματοποιεί το όνειρό της. Αλλά, αφού η κυβέρνηση του Κεμάλ Ατατούρκ έκλεισε το κολέγιο, αποφοίτησε από τη Σχολή των Αδελφών Νοσοκόμων και άρχισε να εργάζεται σε νοσοκομείο κοντά στο Βόσπορο. Εκεί θα κάνει την πιο πολύτιμη γνωριμία της, η οποία θα αλλάξει ριζικά το πεπρωμένο της - μια νύχτα η Άνκα σώζει τη ζωή ενός ασθενούς, ο οποίος ποτέ δεν θα ξεχάσει στον οποίο οφείλει αυτή τη μεγαλύτερη ευτυχία.

«Η Άνκα έλαβε πρόσκληση να πάει στη Νέα Ζηλανδία για να φροντίσει την υγεία του κυρίου Τέικον και της άρρωστης κόρης του», γράφει ο Ντελιάν Μομτσίλοφστο βιβλίο του "Βούλγαροι - Ξεχασμένα επιτεύγματα".

Ο ευγνώμων Άγγλος της στέλνει ένα εισιτήριο και η Άνκα Λάμπρεβα φεύγει για το Ντανιντίν. Μετά από αρκετούς μήνες ταξιδιού, περνώντας από την Αίγυπτο, Ινδία, Κεϋλάνη και Αυστραλία, φτάνει στη Νέα Ζηλανδία.

Η Άνκα Λάμπρεβα είναι η πρώτη βουλγάρα η οποία πάτησε το πόδι της στην Νέα Ζηλανδία.

Οδηγούμενη από το πατριωτικό της αίσθημα, η Άνκα Λάμπρεβα δίνει πολλές ομιλίες για να αφηγηθεί σχετικά με τη βουλγαρική ιστορία και πολιτισμό. Όλες οι μεγάλες εφημερίδες δημοσιεύουν τα άρθρα της που έχουν τίτλο «Η άγνωστη Βουλγαρία» και ο σερ J. M. Thompson, Καθηγητής Φιλοσοφίας, σε επιστολή του προς την βουλγαρική κυβέρνηση, την αποκαλεί "Αγαπημένη της Ν. Ζηλανδίας".

Κυριευμένη από νοσταλγία, το 1929, η Άνκα Λάμπρεβα ξεκινά για την πατρίδα της, ολοκληρώνοντας το πρώτο της ταξίδι γύρω από τον κόσμο. Αυτή τη φορά σταματά στα νησιά Τασμανία, Ταϊτή, Φίτζι και Σαμόα, στις ΗΠΑ, την Αμερική και την Αγγλία. Δυστυχώς, οι ιστοριογράφοι δεν έχουν βρει ακόμη αξιόπιστες αποδείξεις για την πτήση της πάνω από την Μάγχη την ίδια εκείνη χρονιά. Έτσι η μοναδική απόδειξη ότι η Άνκα Λάμπρεβα είναι η πρώτη Βουλγαρική και πιθανότατα η πρώτη γυναίκα που πέρασε την Μάγχη με αεροπλάνο, είναι μια φωτογραφία που τη δείχνει μπροστά σε ένα αεροπλάνο.

Στο δεύτερο παγκόσμιο ταξίδι της θα περάσει από 42 χώρες.

"Σε κάθε χώρα όπου μένει λίγο περισσότερο, εργάζεται εθελοντικά και καταβάλλει προσπάθειες για τη βελτίωση του περιβάλλοντος του ντόπιου πληθυσμού."

Στο Ιράν, εργάζεται σαν νοσοκόμος και με πρωτοβουλία της χτίστηκαν νέα σπίτια στη θέση των πήλινων καλυβών στα χωριά, κατασκευάστηκε υδρευτικό σύστημα, ιδρύθηκαν νοσοκομεία, σχολεία και ένα πολιτιστικό κέντρο. Αλλά από τότε που ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος την βρίσκει από την εχθρική πλευρά των Συμμάχων, σύμφωνα με το βουλγαρικό διαβατήριό της, η Άνκα Λάμπρεβα στάλθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Λίβανο. Εκεί φροντίζει τραυματίες αιχμάλωτους, ένας από τους οποίους γίνεται ο μελλοντικός σύζυγός της, ο περσικής καταγωγής ευγενής Ryan Ahmad Din. Μετά τον πόλεμο, οι δύο τους εγκαταστάθηκαν στο Ιράν και συνέχισαν να ταξιδεύουν στον κόσμο.

Μετά το θάνατο του συζύγου της το 1970, η Άνκα Λάμπρεβα επέστρεψε για να περάσει τις τελευταίες μέρες της στην πατρίδα της στο Κάρλοβο.

Στο βιβλίο "Ο γύρος μου του κόσμου. Βασίλισσα των Νότιων Θαλασσών», περιγράφει την πλούσια περιπέτειά της αλλά και το νόημα της ζωής. Στα 81της χρόνια πεθαίνει και σύμφωνα με την τελευταία της θέληση θάβεται δίπλα στους γονείς της.

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης