Η νεαρή συγγραφέας Αϊσέ Σεν πρόσφατα δημοσίευσε στην Τουρκία το πρώτο της μυθιστόρημα «Το όνομά μου είναι Γκιούλ». Το μυθιστόρημα προσελκύει την προσοχή όχι μόνο με τον ποιητικό τίτλο – «γκιούλ» στα τουρκικά σημαίνει «τριαντάφυλλο», αλλά και με το γεγονός ότι η υπόθεση εκτυλίσσεται στη Βουλγαρία.

Πρωταγωνίστρια είναι η γεννημένη στο Ράζγκραντ Γκιούλ. Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο, επειδή η συγγραφέας Αϊσέ Σεν γεννήθηκε στο Κίρτζαλι, παρόλο που τώρα ζει στη Σμύρνη της Τουρκίας. Εκείνη μετανάστευσε μαζί με την οικογένεια της στα μέσα της δεκαετίας του ’90, αλλά διατήρησε τη δυνατή σχέση με τη Βουλγαρία.

Σήμερα η 29χρονη Αϊσέ Σεν είναι δικηγόρος. Λέει ότι γράφει από μικρή. Μοιράζεται ότι η εργασία της καμιά φορά την ενθουσιάζει, καμιά φορά τη θλίβει, αλλά καταφύγιο από την αγχωτική καθημερινότητα για εκείνη παραμένει η συγγραφή.»

Η Αϊσέ Σεν κέρδισε βραβείο από τον διαγωνισμό διηγήματος «Ουμίτ Καυταντζόγλου» και κάποια άλλα βραβεία, αλλά πραγματικό κίνητρο για τη συγγραφή του μυθιστορήματος της έγινε ο διαγωνισμός «Αφηγήσεις από τον ποταμό Δούναβη».

«Πιο απίστευτο θέμα από «Αφηγήσεις από τον Δούναβη» δεν μπορεί να υπάρχει, επειδή για μένα ο Δούναβης σημαίνει και γενέτειρα.», λέει η συγγραφέας.

Έτσι, εκείνη συνέχισε στον δρόμο των λέξεων και ολοκλήρωσε το πρώτο της μεγαλύτερο έργο.

«Η Βουλγαρία για μένα είναι πατρίδα, σπίτι, δηλαδή – όλα!» -απαντά ειλικρινά η Αϊσέ στην ερώτηση εάν διατηρεί επαφές με τη χώρα μας. Και διευκρινίζει ότι πολλοί συγγενείς και γνωστοί της εξακολουθούν να ζουν εδώ και εκείνη τους επισκέπτεται τακτικά.

Το μυθιστόρημα «Το όνομά μου είναι Γκιούλ» διηγείται για την περίοδο στα τέλη της δεκαετίας του ’80 του περασμένου αιώνα, όταν «γίνεται μεγάλη πολυτέλεια το οι άνθρωποι να μπορούν να αποκαλούνται με τα δικά τους ονόματα και να μιλούν τη μητρική τους γλώσσα». Με την έννοια αυτή είναι μυθιστόρημα για μια νεαρή γυναίκα, η οποία βρίσκεται ανάμεσα σε δύο θρησκείες, πολιτισμούς και κοινωνίες. Η ιστορία όμως δεν είναι ασπρόμαυρη.

«Για την ηρωίδα μου η Βουλγαρία είναι η αγαπητή πατρίδα της. Είναι ιστορία δύο κοινωνιών, δύο λαών και αυτό κατηγορηματικά δεν είναι βιβλίο, που γράφθηκε με εθνικιστική απόχρωση. Θεωρώ ότι ο εθνικισμός είναι πολύ λανθασμένος, επειδή σημαίνει να συνεχίζεις τα λάθη από το παρελθόν και γι’ αυτό νομίζω ότι είναι καλύτερα το μυθιστόρημα να διαβάζεται απροκατάληπτα.»

Η συγγραφή του βιβλίου ήταν αφορμή η συγγραφέας με ιδιόμορφο τρόπο να ανακαλύψει τη Βουλγαρία:

«Το όνομα μου είναι Γκιούλ» μετατράπηκε για μένα σε ένα πολύ ποικιλόχρωμο ταξίδι. Κατάλαβα ότι δεν γνωρίζω καλά τη Βουλγαρία, παρά το γεγονός ότι γεννήθηκα εδώ. Γεννήθηκα στο Κίρτζαλι, έχω επισκεφθεί μερικές φορές τη Σόφια, αλλά η πρωταγωνίστρια στο βιβλίο είναι γεννημένη στο Ράζγκραντ, σπουδάζει στο Βελίκο Τίρνοβο και στη συνέχεια ζει στη Βόρεια Βουλγαρία, όπου δεν είχα πάει.»

Έτσι η Αϊσέ Σεν άρχισε να ερευνά τη βουλγαρική ιστορία και παραδόσεις. Εντυπωσιάστηκε από τους παραδοσιακούς χορούς και τη μουσική και τονίζει τη μεγάλη εντύπωση που την έκαναν η ποικιλία των χορών και ο ήχος της γκάιντας.

Η νεαρή συγγραφέας δεν κρύβει το ενδιαφέρον της για τις παραδόσεις των αναστενάρηδων, οι οποίες σήμερα έχουν διατηρηθεί μόνο σε κάποια χωριά της περιοχής του βουνού Στράντζα.

«Θα ήθελα πολύ στο μέλλον να ταξιδεύω στη Βουλγαρία, να διευρύνω τις γνώσεις μου για τον βουλγαρικό πολιτισμό, επειδή ο είναι πράγματι πολύ πλούσιος. Θα ήθελα τουλάχιστον να πάω στη Στράντζα» - είπε ακόμη η Αϊσέ Σεν σε συνέντευξη για το Ράδιο Βουλγαρία.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα