Η Σβετλοζάρα Σάβοβα οργανώνει φιλανθρωπικούς εράνους για παιδιά που έχουν ανάγκη. Πρόσφατα βρέθηκε στο νοσοκομείο και από το παράθυρο του δωματίου της έβλεπε ένα γυμνό μελαγχολικό δέντρο. Η εσωτερική αυλή την χώριζε από την πτέρυγα στην οποία βρίσκονταν ασθενείς με κορονοϊό.

Η Σβετλοζάρα αναζητούσε τρόπο να ρίξει φως και να βάλει χρώμα στην καθημερινότητα των αρρώστων και να απαλύνει τον πόνο τους.  Αποφάσισε να ντύσει το ξερό δέντρο με πολύχρωμα μπαλόνια και τα μάτια όσων κοίταζαν από το παράθυρο έλαμπαν από χαρά. Αυτό την έκανε να συνεχίζει να κάνει πράγματα που να έχουν νόημα για τους τροφίμους του νοσοκομείου.

«Η πρώτη μου ιδέα ήταν να απαγγείλω ποιήματα στους ασθενείς με κορονοϊό αλλά συνειδητοποίησα πως δεν θα με αφήσουν να μπω κοντά τους,λέει η Σβετλοζάρα. Έτσι σκέφτηκα κάτι άλλο. Όταν άρχισα να στολίζω το δέντρο με μπαλόνια ήταν περίπου 22:00 η ώρα το βράδυ. Στην απέναντι πτέρυγα περπατούσαν βιαστικές νοσοκόμες με σκάφανδρα. Οι ασθενείς σπάνια έβγαιναν από τα δωμάτιά τους. Όταν όμως αντιλήφθηκαν το δέντρο ξετρελάθηκαν. Δεν το περίμενα, για μένα ήταν κάτι απλό».

Η Σβετλοζάρα ζει στο Καρνομπάτ. Ακόμα πηγαίνει σχολείο αλλά στο ενεργητικό της έχει πάνω από 100 φιλανθρωπικές εκδηλώσεις για παιδιά με καρκίνο. Η ίδια έχει βιώσει πολύ πόνο και θέλει να βοηθά όσους έχουν ανάγκη.

«Ήμουν 10 χρονών όταν ο πατέρας μου αρρώστησε από καρκίνο και έφυγε από την ζωή περίπου 1 μήνα αργότερα, λέει εκείνη. Τότε δεν συνειδητοποιούσα εντελώς τι συμβαίνει αλλά μεγαλώνοντας άρχισα να καταλαβαίνω καλύτερα. Επιθυμώ οι άνθρωποι να γιατρεύονται, να εξαλειφθεί η αρρώστια και άρχισα να βοηθώ παιδιά με καρκίνο. Τα αποτελέσματα από τον πρώτο έρανο ήταν εντυπωσιακά και έδωσαν τόση χαρά στους γύρω μου που με ενέπνευσε να συνεχίσω. Όσο περισσότερο βοηθώ τόσο πιο μεγάλη είναι η ανάγκη μου να το κάνω».

Η Σβετλοζάρα διοργάνωσε,  στα 13 της χρόνια, την πρωτοβουλία «Αντί λουλούδια χάρισε σε ένα παιδί με καρκίνο τύχη» και έτσι συγκέντρωσε τα πρώτα 1 500 λέβα. Ακολούθησαν εκδηλώσεις σε όλη την χώρα.

«Δεν ξέρω λέξη που να μπορεί να περιγράψει τα συναισθήματά μου, λέει το κορίτσι. Αισθάνομαι χρήσιμη όταν κάνω πράγματα για τους άλλους. Μου έχει συμβεί να συναντήσω ηλικιωμένους που δεν έχουν βοηθήσει ποτέ κανέναν και φέρονται επιθετικά ενώ έχω συναντήσει νέους που σκοπός της ζωής τους είναι να κάνουν το καλό και η καθημερινότητά τους έχει νόημα. Η φιλανθρωπία δεν είναι θέμα ηλικίας».

Αυτήν την στιγμή η Σβετλοζάρα ετοιμάζει δυο νέες φιλανθρωπικές εκδηλώσεις - με μια ομάδα ομοϊδεατών ετοιμάζουν θεατρικό έργο που να παίξουν στο διαδίκτυο για να συγκεντρωθούν χρήματα για ένα παιδί με εξαιρετικά σπάνια ασθένεια και για ένα παιδί του οποίου οι γονείς δεν έχουν χρήματα για την εγχείρηση από την οποία πρέπει να περάσει. Τις πρωτοβουλίες της η κοπέλα ανεβάζει στην ομάδα στο φέισμπουκ «Ευεργέτησε μαζί μου».

Το παράδειγμά της εμψυχώνει όχι μόνο τους συνομήλικούς της. Για τις καλές της πράξεις η Σβετλοζάρα έχει επιλεγεί για πρέσβης του Διεθνούς Βραβείου του Δούκα του Εδιμβούργου. Φαντάζεται πως στο μέλλον μπορεί να διδάσκει φιλοσοφία και να πουλά τους πίνακες που θα έχει ζωγραφίσει στον δρόμο όπως είδε να το κάνει ένας ζωγράφος στην παραθαλάσσια πόλη Αχτόπολ.

Φωτογραφίες: Facebook /Светлозара Савова, "Φωνή του Καρνομπάτ", gramofona.com

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα