Η πρώτη βουλγαρική λέξη που μαθαίνει ο γιατρός Αμπντουλάχ Ζάργκαρ σχετίζεται με την καλοσύνη. Χρόνο με το χρόνο κάνει καλές πράξεις, αποκαθιστώντας την υγεία των ασθενών του σε μια φτωχή περιοχή. Κι όταν χρειάζεται υποστήριξη, χιλιάδες άνθρωποι τον βοηθούν να σώσει ένα νοσοκομείο από την πτώχευση.

Στις αρχές του περασμένου έτους ο Ιρανός γιατρός, ο οποίος υποστηρίχθηκε από ολόκληρο το Ισπερίχ και κέρδισε ισχυρή δημόσια υποστήριξη, έλαβε βουλγαρική υπηκοότητα. Ο γιατρός που ήρθε στη μικρή πόλη από τη Μεγάλη Βρετανία πριν από 18 χρόνια, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη θέση του διευθυντή του νοσοκομείου λόγω έλλειψης βουλγαρικής υπηκοότητας. Ένα χρόνο αργότερα, ο γιατρός Αμπντουλάχ Ζάργκαρ λέει ότι αισθάνεται πολύ πιο ασφαλής και ότι δεν χρειάζεται πλέον να βασίζεται στους φίλους του για «διοικητικά θέματα, ρεύμα, νερό, διαδίκτυο».

Προερχόμενος από μια πλούσια οικογένεια χρυσοχόων, προτίμησε να ακολουθήσει το δικό του δρόμο, αποφοιτώντας από την ιατρική στη Μόσχα και στη συνέχεια εργάστηκε σε νοσοκομεία στην Τουρκία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Και παρόλο που έχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στη Βρετανία, προτιμά να παραμένει γιατρός των ανθρώπων της περιοχής του.

Από τότε που απέκτησε βουλγαρικό διαβατήριο, ο Αμπντουλάχ Ζάργκαρ με περηφάνεια λέει ότι ψήφισε σε όλες τις εκλογές επειδή αισθάνεται μέρος της κοινωνίας. Κι όμως ακολουθεί τη δική του φιλοσοφία να κάνει καλό - όχι μόνο ως γιατρός, αλλά και ως άνθρωπος.

«Για μένα ως γιατρό, δεν υπάρχει τίποτα πιο ευχάριστο από το να βλέπω έναν θεραπευμένο ασθενή» πρόσθεσε ο ίδιος. «Αλλά ακόμα κι όταν κάνω κάτι καλό για την κοινωνία ή για τους ανθρώπους γύρω μου, αυτό με κάνει πολύ χαρούμενο. Και για το κακό θα δώσω ένα παράδειγμα - ενώ μια μέρα οδηγούσα το αυτοκίνητό μου, ο οδηγός του αυτοκινήτου μπροστά μου πέταξε ένα πλαστικό μπουκάλι. Τον ξέρω αυτόν τον άνθρωπο, είναι από το χωριό μου. Μετά από δύο τρεις εβδομάδες ήρθε να με δει, τον ρώτησα πού μένει και μου απάντησε - στη Γερμανία. Αναρωτιέμαι, είπα, αν εκεί πετάτε πλαστικά μπουκάλια στον δρόμο. Και αυτός γέλασε, «Ω, γιατρέ, οι νόμοι είναι διαφορετικοί στη Γερμανία». Αυτό με στεναχωρεί πολύ - στη χώρα μας μπορείς να πετάς το μπουκάλι σου στο δρόμο, αλλά δεν το κάνεις εκεί, γιατί οι νόμοι είναι διαφορετικοί».

Ο γιατρός Αμπντουλάχ Ζάργκαρ αφιερώνει τον χρόνο του και τον εαυτό του στους ασθενείς - όταν τελειώνει την εργάσιμη ημέρα, εξετάζει τους φτωχούς και άρρωστους στα γύρω χωριά χωρίς να πάρει ούτε ένα λεβ. Δύο φορές την εβδομάδα κάνει ορθοπεδικές επεμβάσεις στο νοσοκομείο της περιφερειακής πόλης της Βάρνας.

«Δεν έχω κανένα παράπονο για την καριέρα μου, γιατί το κύριο πράγμα σε αυτήν είναι να είμαι χρήσιμος» λέει κατηγορηματικά ο γιατρός. «Βέβαια, όταν ήμουν πιο μικρός και ζούσα σε άλλες χώρες, είχα περισσότερες ευκαιρίες για εξέλιξη, για επιστημονική δραστηριότητα. Δεν έχω τέτοιες συνθήκες εδώ, ακόμα και για πολύ μεγάλες επεμβάσεις. Αλλά αυτό είναι δευτερεύον - μερικές φορές ένα ποτήρι νερό στην έρημο είναι πολύ σημαντικό και προσπαθώ να είμαι χρήσιμος με αυτόν τον τρόπο. Οπότε είμαι ευχαριστημένος με αυτό που μπορώ να κάνω για τους ανθρώπους γύρω μου».

Η χρονιά που πέρασε αποκάλυψε στον γιατρό Αμπντουλάχ Ζάργκαρ τα πραγματικά πρόσωπα των ανθρώπων γύρω του - άλλοι έχουν αποδείξει ότι είναι φίλοι και άλλοι έχουν βγάλει τις ψεύτικες μάσκες τους. Ο γιατρός έχει τοποθετήσει στο τραπέζι του σπιτιού του πολλά βουλγαρικά εγχειρίδια και βιβλία - απόδειξη ότι θα παραμείνει για πολύ καιρό για να εξυπηρετεί ανθρώπους που έχουν ανάγκη.

Κείμενο: Ντιάνα Τσανκόβα (από συνέντευξη της Ιβελίνα Ιβανόβα, ΒΕΡ-Σούμεν)

Μετάφραση: Άιλιν Τόπλεβα

Φωτογραφίες: BGNES