Τον Μάρτιο οι Βούλγαροι τον αντιλαμβάνονται σαν γυναικείο μήνα από την μια γιατί ο καιρός έχει πολλές εναλλαγές και από την άλλη γιατί στις 8 Μαρτίου είναι η γιορτή της γυναίκας. Έτσι όλος ο μήνας είναι αφιερωμένος σε «Εκείνη», την γυναίκα που έχει τόσο σημαντικό ρόλο στην ζωή. 

Στην γυναίκα-μούσα είναι αφιερωμένη η έκθεση «8 άντρες για τις 8 Μαρτίου» στο «Σπίτι της Σόφιας» ως το τέλος του μήνα.

Η γυναικείες μορφές του Κωνσταντίν Ζίκοβ είναι πολύχρωμες, αλλού είναι μόνο σχήμα, αλλού αφηρημένη έννοια, αλλού παντρεύονται το αρσενικό με το θηλυκό. Μπροστά μας βλέπουμε έναν ολόκληρο κύκλο από πορτραίτα αληθινών σύγχρονων γυναικών σε αληθινές διαστάσεις. Οι πίνακές του είναι κομψοί και συγκινούν, μας καλούν να αναζητάμε το αυθεντικό και το διαχρονικό στον συνεχώς εναλλασσόμενο κόσμο.

«Η γυναίκα είναι μυστήριο για τον άντρα αλλά και για τον ζωγράφο, λέει ο Κωνσταντίν Ζίκοβ που έχει έναν ειδικό κύκλο από πίνακες με γυναικείες μορφές στολισμένες με κεντήματα. Η ιδέα μου ήταν να συνδυάσω αναγεννησιακή αισθητική με βουλγάρικο φολκλόρ. Η αναγεννησιακή ζωγραφική χαρακτηρίζεται με λεπτομέρεια στην ανατομία ενώ στο βουλγάρικο φολκλόρ οι μορφές είναι συμβολικές.

Αυτές τις δυο ακρότητες ήθελα να παντρέψω. Τα μοντέλα μου ήταν αληθινά κορίτσια που είναι αναγνωρίσιμα στους πίνακές μου. Είμαι ιδιαίτερα επηρεασμένος από τον μεγάλο βούλγαρο ζωγράφο, Βλαντιμίρ Ντιμιτρόβ - Μάιστορα. Δεν μπορώ να συγκριθώ μαζί του και δεν είναι αυτός ο σκοπός μου αλλά τον θαυμάζω πολύ και έμαθα από τους πίνακές του. Φυσικά όμως ο βασικός μου στόχος είναι να είμαι ο εαυτός μου. Ο αγαπημένος μου τρόπος για να συγκεντρωθώ και να αρχίσω να ζωγραφίζω είναι οι βόλτες στην φύση.

Λατρεύω τα τοπία της Ροδόπης από όπου κατάγομαι. Στους πίνακές μου θα βρείτε νοσταλγία για τα βουλγάρικα χωριά, για την οικειότητα των απλών ανθρώπων που βοηθούν ο ένας τον άλλον. Τώρα, στις πόλεις υπάρχει πολύς εγωκεντρισμός κι αυτό δεν είναι καλό για κανέναν».

Η τέχνη είναι καταφύγιο. Μέσω της τέχνης μπορούμε να σωθούμε από την άγρια πραγματικότητα ειδικά σε μια περίοδο όπως η τωρινή όταν είμαστε μάρτυρες σκληρότητας και απελπισίας.

«Ο πόλεμος είναι παράλογος και κανείς δεν ξέρει ποιος είναι πραγματικά ο στόχος του, ποιος έχει ανάγκη τον πόλεμο. Ο βούλγαρος πνευματικός ηγέτης Πέταρ Ντάνοβ (Λευκή αδελφότητα) έζησε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και είπε ότι «όταν στον κόσμο έχει πόλεμο όλοι οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι». Ο πόλεμος είναι μέσα μας, κάθε μικρό μίσος που αισθανόμαστε συσσωρεύεται στον πνευματικό κόσμο και κάποια στιγμή εκρήγνυται. Αλλά ακόμα κι όταν ο άνθρωπος βιώνει κρίση δεν μπορεί να ζήσει δίχως τέχνη. Δίχως πίνακες, βιβλία, μουσική, ποίηση. Η ψυχή μας έχει ανάγκη την τέχνη ανεξάρτητα πόσο δύσκολη είναι η περίοδος που βιώνουμε. Η τέχνη μας σώζει».

Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο