Τα δύο τελευταία χρόνια που ζούμε στις συνθήκες παγκόσμιας πανδημίας άλλαξαν ριζικά τον τρόπο ζωής και την κοσμοθεωρία μας, και κατά συνέπεια τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μας για το μέλλον. Αν πριν από αυτό οι νέοι και δραστήριοι άνθρωποι στη Βουλγαρία αντιλαμβανόντουσαν ως μέρος της επιτυχίας τους μια καλά πληρωμένη δουλειά και δικό τους σπίτι σε μια μεγάλη πόλη, και τα χωριά συνέχιζαν να ερημώνονται, σήμερα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Μόνο τα τελευταία δύο χρόνια, ο πληθυσμός στα βουλγαρικά χωριά αυξήθηκε κατά 200 000 άτομα, εκ των οποίων οι μισοί (52%) είναι σε ηλικία εργασίας. Το 2021 ο αριθμός των πρόσφατα εγγεγραμμένων κατοίκων μικρών οικισμών αυξήθηκε κατά 108 550 άτομα και η πρόβλεψη είναι ότι το 2022 θα αυξηθεί κατά άλλους 90 000 Βούλγαρους, δήλωσε ο Μπορισλάβ Μπορίσοφ, πρόεδρος του Συνδέσμου Βουλγαρικών Χωριών στη Βουλγαρία. Σύμφωνα με τον ίδιο, η ζήτηση για σπίτια κοντά σε μεγάλες πόλεις υπερβαίνει την προσφορά 10 φορές. Η καλή υποδομή και η απόσταση έως και 80 χλμ από την πόλη αποδεικνύονται σημαντικές για την επιλογή ενός μέρους. Ο καθαρός αέρας, η φύση και το αίσθημα «ασφαλούς» ελευθερίας έχουν γίνει όλο και πιο σημαντικό κριτήριο για την αγορά ακινήτου από τους ενεργούς Βούλγαρους.

«Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα είναι η ησυχία. Αυτό είναι τόσο σημαντικό που δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο μειονέκτημα που μπορεί να το ξεπεράσει. Είσαι πολύ πιο δραστήριος από ό,τι στην πόλη και μπορείς, αν θέλεις, να καλλιεργήσεις το φαγητό σου» είπε η Τσβέτα Γιορντανόβα, πρώην αντιδήμαρχος του χωριού Κομάρεβο, κοντά στην Μπερκόβιτσα.

Πριν από περίπου δύο χρόνια πήρε την τελική απόφαση να επιστρέψει μόνιμα στο χωριό της και μαζί με τον σύζυγό της Μπογκντάν, σήμερα είναι μέρος της στατιστικής. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα στον νέο τρόπο ζωής της είναι η έλλειψη κι άλλων νέων ανθρώπων με τους οποίους να επικοινωνήσει και στους οποίους να μπορεί να βασιστεί. Η κληρονομιά των περασμένων δεκαετιών, κατά τις οποίες μικροί οικισμοί ερημώθηκαν μαζικά, είναι ακόμα αισθητή. Σύμφωνα με την ίδια, εδώ έρχεται ο σημαντικός ρόλος της τοπικής εξουσίας, η οποία έχει ως αποστολή να κάνει τον συγκεκριμένο τόπο ευχάριστο και επαρκή στις ανάγκες των κατοίκων του.

Αλλά η ζωή στο χωριό δεν είναι φθηνή. Παρόμοια με τις τιμές των ακινήτων στη Σόφια, οι οποίες αυξήθηκαν κατά 29% τα τελευταία δύο χρόνια, οι τιμές των ακινήτων στα χωριά διπλασιάστηκαν για τους τελευταίους 12 μήνες, λένε οι μεσίτες. Η συντήρηση ενός τέτοιου ακινήτου μερικές φορές κοστίζει πολύ υψηλότερα από αυτή ενός διαμερίσματος στην πόλη.

Γι’ αυτό καλό είναι να «δοκιμάζετε» αυτόν τον τρόπο ζωής πριν αγοράσετε ακίνητο. Πρωτοβουλίες όπως το «Ακίνητα προς ενοικίαση χωρίς ενοίκιο» προσφέρουν ακριβώς αυτό.

Πρέπει να έχει κανείς επιθυμία και εσωτερική ανάγκη για σύνδεση με τη φύση για να κάνει ένα τέτοιο βήμα στη ζωή του, είναι κατηγορηματικοί όσοι έχουν επιλέξει να ζήσουν «ήσυχα». Ένας από αυτούς είναι ο συνάδελφός μας από το Ράδιο Βίντιν, Γκενάντι Βελιόφ. Στα τέλη του περασμένου έτους, αγόρασε ένα ακίνητο στο χωριό Σινάγκοβτσι, κοντά στο Βίντιν, όπου πλέον περνά μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου του με την ιδέα ότι η μόνιμη κατοικία του θα είναι σύντομα εκεί.

«Ένας από τους λόγους να επιλέξω το Σινάγκοβτσι είναι λόγω της κατασκευής του νέου αυτοκινητόδρομου, ο οποίος θα περνά κοντά και θα παρέχει γρήγορη σύνδεση με το Βίντιν όπου εργάζομαι. Με την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου θα μπορέσω να φτάσω στην πόλη πιο γρήγορα από ό,τι αν ταξιδεύω από μια από τις εσωτερικές συνοικίες της. Τα μειονεκτήματα είναι η έλλειψη ψυχαγωγίας και κοντινής ιατρικής περίθαλψης.»

Ο Γκενάντι Βελιόφ είναι ανένδοτος ότι αυτό είναι το μέλλον - να ζήσει έξω από την πόλη! «Η πόλη είναι ένα μέρος για δουλειά, για διοικητικά καθήκοντα, για ψώνια, αλλά η ζωή έξω από αυτήν είναι καλύτερη!»

Μετάφραση: Άιλιν Τόπλεβα