Κάθε χρόνο, την 2α Ιουνίου τιμούμε τη μνήμη των ηρώων, που έπεσαν για την ελευθερία της Βουλγαρίας. Αυτή την ημέρα ηχούν οι σειρήνες, θυμόμαστε εκ νέου τα επαναστατικά τραγούδια, καταθέτουμε λουλούδια και στεφάνια στα μνημεία του Μπότεφ και του Λέβσκι, των δύο μεγαλύτερων ηρώων που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία της Βουλγαρίας. Ας στρέψουμε όμως το βλέμμα μας πίσω και ας κοιτάξουμε καλύτερα την ιστορία μας, που λέει ότι ακριβώς τη 2^α Ιουνίου σε μάχη με τον εχθρό στον Αίμο, της περιοχής της Βράτσα, έχασε τη ζωή του ο ποιητής και επαναστάτης Χρίστο Μπότεφ. Εκείνος έπεσε πυροβολημένος από τον εχθρό και για πάντα έμεινε στον κρανίου τόπο του.

Για να τηρήσουν την παράδοση τη σημερινή 2^η Ιουνίου πολλές πατριωτικές ομάδες Βουλγάρων θα ανεβούν στην κορυφή, για να καταθέσουν στεφάνια και λουλούδια στο μνημείο του ήρωα, θα ακουστούν και πάλι λόγια γεμάτα πάθος και θα επαναφέρονται δραματικές σκηνές από την ιστορία. Εμείς όμως, σε ελεύθερη και ανεξάρτητη Βουλγαρία είμαστε ακόμη μακριά από τα ιδανικά του ποιητή, ανάμεσα στα οποία ήταν πρώτα απ’ όλα η αλήθεια.

Η επιδίωξη της αλήθειας μας είναι ακόμη πιο σημαντική σήμερα – είναι πεπεισμένοι οι δημιουργοί μιας σειράς ντοκιμαντέρ «Η αξέχαστη Βουλγαρία», στην οποία εξετάζεται και ένα θέμα που αποφεύγεται συχνά – τον θάνατο του ήρωα. Δημιουργός είναι ο σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ Ίσκρεν Κρασιμίροφ, ο οποίος με αφορμή τη 2^η Ιουνίου παρουσιάζει και το πρώτο βιβλίο του με τίτλο «Να σκοτώσεις τον Μπότεφ. Μυστήρια, αναμνήσεις, ψέματα». Το βιβλίο είναι ήδη στην αγορά, και μέσα του με βάση έγγραφα και μαρτυρίες συγχρόνων του, ο Κρασιμίροφ κάνει σχεδόν εγκληματολογική έρευνα.

Και παρά το γεγονός ότι το θέμα είναι πολύ οδυνηρό, το θίγει, γιατί θεωρεί ότι τώρα, 146 χρόνια μετά τον θάνατο του επαναστάτη, του χρωστάμε την αλήθεια. «Γι’ αυτό όσο και να είναι δυσμενή τα γεγονότα, πρέπει να τα παραδεχθούμε – αποδείχθηκε ότι ο Μπότεφ σκοτώθηκε από μέλη του επαναστατικού αποσπάσματός του και αυτοί οι επαναστάτες έχουν ονόματα και όλος ο λαός δε φταίει για μια τέτοια προδοσία», λέει ο Ίσκρεν Κρασιμίροφ.

«Στο βιβλίο παρουσιάζω νέα έγγραφα, αναμνήσεις για τον θάνατο του Χρίστο Μπότεφ και θεωρώ ότι υπάρχει θέση για νέες αποκαλύψεις γύρω από τη ζωή και τον θάνατο του Χρίστο Μπότεφ, γιατί ήδη το 1926 ο καθ. Μπογιάν Πένεφ έγραψε στο περιοδικό «Ζλατορόγκ» - «Είμαστε τόσο μακριά σήμερα από την αλήθεια για το ποιος σκότωσε τον Μπότεφ, μόλις 50 χρόνια μετά το κατόρθωμά του;». Και όσοι διαβάσουν το βιβλίο, θα μάθουν ποιοι ακριβώς είναι οι υπαίτιοι για τον θάνατο του Μπότεφ. Είναι σημαντικό, ακόμη και μετά από τόσα χρόνια, να μάθουμε την αλήθεια, που θα μας ανοίξει τα μάτια και θα μας βοηθήσει να κάνουμε αυτή τη Βουλγαρία, την οποία ονειρεύονταν ο Μπότεφ και ο Λέβσκι. Όχι όλοι οι ιστορικοί αποφεύγουν το οδυνηρό θέμα. Για παράδειγμα ο καθ. Πλάμεν Μίτεφ, ο οποίος έγραψε τον πρόλογο του βιβλίου, υποστηρίζει την επίσημη υπόθεση, αλλά λέει ότι οι αναζητήσεις μου είναι έγκαιρες και χρήσιμες. Τώρα υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον η κοινωνία να μάθει την αλήθεια και μπορεί σύντομα να συγκροτηθεί νέα επίσημη επιτροπή με τη συμμετοχή ευρύτερου κύκλου ειδικών. Θα αναλύσουν τα γεγονότα, γιατί είναι σημαντικό μια για πάντα να λάβουμε απάντηση στην ερώτηση ποιος σκότωσε τον Μπότεφ;. Επίσης ελπίζω ότι του χρόνου, όταν συμπληρώνονται 150 χρόνια από τον απαγχονισμό του Βασίλ Λέβσκι, θα βρούμε την αλήθεια και για το ποιος πρόδωσε τον Απόστολο».

Κάθε μέρα πρέπει να θυμόμαστε τα ιδανικά του Λέβσκι και του Μπότεφ και όχι μόνο μια συγκεκριμένη μέρα – λέει επίσης ο Ίσκρεν Κρασιμίροφ. Όπως πολλοί άνθρωποι αυτή τη 2^η Ιουνίου, δε θα ανεβεί στον κρανίου τόπο του Μπότεφ, αλλά μπορεί να κάνει πολύ περισσότερα:

«Ελπίζω πολύ ότι η αποστολή, στην οποία αφοσιώθηκα, θα δώσει καρπό μια μέρα. Συχνά είμαι ανάμεσα στα παιδιά και τα μαθαίνω να είναι πατριώτες, μέσω των παρακαταθηκών του Μπότεφ και του Λέβσκι. Ο καθένας νιώθει τον σύγχρονο ζυγό στου ώμους του, δεν έχει συγκεκριμένο όνομα, αλλά μας κάνει εξαρτημένους και παρεμποδίζει την ανάπτυξή μας. Νομίζω ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Έτσι, σε καμία περίπτωση ο Μπότεφ δε θα συμφωνούσε με την αδράνεια και τη σιωπή μας. Ας μη ξεχνάμε ότι τόσο ο Λέβσκι, όσο ο Μπότεφ είχαν ένα όνειρο – να ζούμε σε ελεύθερη Βουλγαρία και να έχουμε ίσα δικαιώματα, να σεβόμαστε και να αγαπούμε ο ένας τον άλλο σαν αδελφούς και μαζί να χτίζουμε αυτή τη νέα Βουλγαρία.»

Φωτογραφίες: facebook/iskrenkrasimirov23

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα