Τα ερείπια του κάστρου Ουρντοβίζα βρίσκονται κοντά στην θάλασσα δίπλα στο δέλτα του ποταμού Καράαγκάτς. Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι επρόκειτο για αρχαίο θρακικό εμπορικό κέντρο το οποίο είχε καλές σχέσεις με την Αττική και την Μικρά Ασία, με την Αφρική αλλά και αργότερα με την Θεσσαλονίκη και την Κωνσταντινούπολη. Την Ουρντοβίζα κατέλαβε ο πέρσης βασιλιάς, Δαρείος Α΄ (521-486 π.Χ.), όταν εκστράτευσε ενάντια στους Σκύθες ενώ τα τείχη που βλέπουμε σήμερα χτίστηκαν από τον βυζαντινό αυτοκράτορα, Αναστάσιο (491-518 μ.Χ.).

Τις αρχαιολογικές ανασκαφές διενεργούσαν οι υφηγητές Κραστίνα Παναγιώτοβα και Μετόντι Ντασκαλόβ.

«Το δυτικό τείχος χτίστηκε τον 6^ο αιώνα όταν τα Βαλκάνια ήταν ελκυστικά για Ούνους, Αβάρους, Γότθους και Σλάβους, είχε πεί σε συνέντευξή της από το 2012 η κυρία Παναγιώτοβα. Τα τείχη συντηρήθηκαν και ενισχύθηκαν κατά τον ύστερο Μεσαίωνα. Ανακαλύψαμε τρεις γερούς πύργους. Σε έναν από τους πύργους βρήκαμε φούρνους για κεραμικά».

«Την περίοδο 12^ος – 14^ος αιώνας η πόλη Ουρντοβίζα σημειώνεται σε πολλούς ιταλικούς θαλάσσιους χάρτες σαν σημαντικό εμπορικό λιμάνι, είχε πει ο πρώην διευθυντής του του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, Μποζιντάρ Ντιμιτρόβ. Υπάρχει ένας θρύλος για την εποχή όταν η πόλη πολιορκήθηκε από τους Οθωμανούς και την υπεράσπιση του κάστρου ανέλαβε μια γυναίκα – η Λευκή Στάνα που ήταν πολύ θαρραλέα και ενέπνεε τους πολεμιστές της. Ο τότε σουλτάνος πρότεινε στην Στάνα να την παντρευτεί κι εκείνη δέχτηκε με τον όρο η γύρω περιοχή να διατηρήσει την ανεξαρτησίας της. Στα εδάφη αυτά τα οποία έμειναν γνωστά ως «Βασιλική περιοχή» (στα τούρκικα Χασεκία) και συνέχισαν να αντιμετωπίζονται με σεβασμό από τις οθωμανικές αρχές έως το 1834, συμπεριλαμβάνονταν 17 οικισμοί. Έπειτα οι κάτοικοι εγκατέλειψαν σιγά σιγά τα μέρη αυτά γιατί ξεκίνησαν πειρατικές επιθέσεις». 

Φωτογραφίες: υφ. Κριστίνα Παναγιώτοβα

Επιμέλεια: Βενέτα Παβλόβα

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα