Η αγάπη για τα τραγούδια και τους χορούς μας προσέλκυσε εκατοντάδες ξένους επισκέπτες στο Πανηγύρι Λαϊκής Δημιουργίας στη Κοπρίβτσιτσα στις αρχές Αυγούστου. Ολλανδοί, Βέλγοι, Ιάπωνες, Γάλλοι, Βρετανοί κ.ά., φωτογραφήθηκαν, χόρεψαν και τραγούδησαν στα λιβάδια γύρω από τις 6 σκηνές του πανηγυριού. Ένας δημοσιογράφος του Ράδιο Βουλγαρία διαπίστωσε ότι για πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους, η βουλγαρική λαογραφία δεν είναι απλώς κάτι σαν αξιοθέατο, αλλά πραγματικό πάθος στο οποίο αφιερώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους.

Οι αυτοδημιούργητες ομάδες για τη βουλγαρική λαογραφία γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς στο εξωτερικό και τα μέλη τους ερωτεύονται τη μαγεία των βαλκανικών ρυθμών. Για παράδειγμα, η Ζουλί Γκαλιφέ από την πόλη της Τουλούζης στη νότια Γαλλία, που ζει στο Βέλγιο, πριν από δύο χρόνια έγινε μέλος μιας διεθνούς ομάδας βαλκανικής φολκλόρ, που αριθμεί 50 μέλη. Η Ζουλί τραγουδά με πάθος και δεν κρύβει τα συναισθήματά της όταν μιλάει για τη βουλγαρική μουσική:

«Με αγγίζει βαθιά. Και μόνο που μιλάω για αυτήν με κάνει να δακρύζω. Είναι πολύ εντυπωσιακή, και το να είσαι εδώ είναι απερίγραπτο. Μπόρεσα να δω όλους αυτούς τους ανθρώπους - νέους, ηλικιωμένους και να ακούσω αυτούς τους ήχους να δονούνται βαθιά μέσα μου. Είμαι εδώ με την ομάδα μου, έχουμε και παράσταση στη σκηνή. Οι συμμετέχοντες στο πανηγύρι είναι πολύ όμορφοι – οι φορεσιές, τα χρώματα, τα τραγούδια, τα χαμόγελά τους, οι χοροί... Για μένα είναι μαγικές στιγμές!».

Η Μαρίζα είναι Ελληνίδα από το νησί της Λέσβου. Είναι μουσικός - παίζει ακορντεόν και διευθύνει μια χορωδία πολυφωνικής μουσικής. Παραδέχεται ότι αντλεί έμπνευση από τους βαλκανικούς ρυθμούς:

«Βρίσκομαι στην Κοπρίβτσιτσα για το φεστιβάλ και τη μουσική, αλλά κυρίως για την αυθεντικότητα των παραδόσεων που παρουσιάζονται, καθώς κατάλαβα ότι αυτό το πανηγύρι πραγματοποιείται κάθε πέντε χρόνια. Είμαι επίσης πολύ εντυπωσιασμένη από την πόλη της Κοπρίβτσιτσα, είναι απίστευτα όμορφη!».

Φαίνεται όμως ότι οι πιο πολλοί από τους ξένους επισκέπτες ήταν οι Ολλανδοί. Συναντήσαμε τον Τόκε και τον Κάσπαρ. Αποδεικνύεται ότι η σύνδεσή τους με τη λαογραφία μας δεν είναι πρόσφατη.

«Όταν ήμουν παιδί στην πόλη μου, η οποία διατηρεί ανταλλαγή με τη Βάρνα, υπήρχε μια αυτοδημιούργητη ομάδα για βουλγαρικούς χορούς και εκεί η δασκάλα με βοήθησε να μάθω τα πρώτα μου βήματα. Ξέρουμε μερικούς χορούς και κάποια άλλα τραγούδια, καθώς ήμασταν μέρος ενός διετούς έργου για τη βουλγαρική λαογραφία».

«Ήμασταν εδώ το 2014, και μετά ήρθαμε ξανά στο πλαίσιο αυτού του έργου, και σε μερικά τοπικά χωριά παίξαμε βουλγαρικούς λαϊκούς χορούς στη σκηνή!» λέει ο Κάσπαρ.

Οι ξένοι αντιλαμβάνονται τη βουλγαρική λαϊκή μουσική με ιδιαίτερο τρόπο. Την περιγράφουν ως "αληθινή, άγρια, βαθιά...". Εμείς οι Ολλανδοί είμαστε λίγο βαρετοί, γι' αυτό μας αρέσει η ιδιοσυγκρασιακή λαογραφία σας, εξηγεί η Μαρλέν Χάρτφελτ, η οποία εδώ και χρόνια κάνει πρόβες στη χορωδία «Τσούμπριτσα» ​​στο Άμστερνταμ.

«Η βουλγαρική μουσική είναι πολύ όμορφη! Και αυτή η τυπική αρμονία είναι ενδιαφέρουσα γιατί δεν έχουμε κάτι τέτοιο στη μουσική μας. Το φολκλόρ σας είναι παιχνιδιάρικο, διασκεδαστικό, χαρούμενο, αλλά και μελαγχολικό γιατί αγγίζει βαθιά την ψυχή σου. Θυμάμαι το πανηγύρι στην Κοπρίβτσιτσα πριν από 22 χρόνια, όταν ήταν εξίσου καλό. Το πνεύμα της πόλης έχει επιβιώσει μέχρι και σήμερα!» καταλήγει η Μαρλέν Χάρτφελτ.

Φωτογραφίες: Βενέτα Νικόλοβα

Μετάφραση: Άιλιν Τόπλεβα