Πολλά βουλγαρικά παιδιά σε όλο τον κόσμο παρακολουθούν ήδη μαθήματα μητρικής γλώσσας, ιστορίας και πολιτισμού σε κυριακάτικα σχολεία, ενώ άλλα θα το κάνουν από τις 15 Σεπτεμβρίου μαζί με τους συνομηλίκους τους στη χώρα μας.

Τα βουλγαρικά κυριακάτικα σχολεία περιμένουν με ελπίδα, αλλά και με ανησυχία τη νέα σχολική χρονιά. Το Ράδιο Βουλγαρία επικοινώνησε με τέσσερις από τους διευθυντές τους για να μάθει από πρώτο χέρι με τι προσδοκίες και ελπίδες θα καλωσορίσουν τους μαθητές τους.

•  Το βουλγάρικο σχολείο στην Λεμεσό υποδέχεται παιδιά για 12η χρονιά

«Με μεγάλη επιθυμία τα παιδιά προσμένουν να μπουν στο σχολείο, αλλά το πρώτο και μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αν θα χρειαστεί να περάσουμε σε διαδικτυακή μάθηση ακόμα από την αρχή της χρονιάς λόγω της πανδημίας Covid» λέει την ανησυχία όλων σχεδόν των δασκάλων και των μαθητών, η Τάνια Χρίστοβα, διευθύντρια του βουλγαρικού σχολείου Παΐσιι Χιλεντάτσκι στην κυπριακή πόλη Λεμεσό. «Αλλά στα παιδιά δεν αρέσει καθόλου, γιατί τους λείπει η ζωντανή σύνδεση».

Στο άλλο άκρο είναι η διάθεση στην Ιρλανδία, όπου ακόμη και κατά την περασμένη δύσκολη χρονιά πανδημίας, οι μαθητές παρέμειναν στα σχολεία.

«Ελπίζουμε να συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο και τη νέα σχολική χρονιά» λέει η Ζορνίτσα Γκογκάν, διευθύντρια του βουλγαρικού σχολείου «Ράινα Κνιαγκίνια» στο Δουβλίνο. «Δεν έχουμε καμία ένδειξη ότι τα σχολεία είναι πιθανό να κλείσουν, επομένως αναμένουμε μια υπέροχη και ομαλή διαδικασία μάθησης. Το άλλο πράγμα για το οποίο είμαστε ενθουσιασμένοι είναι τα εγκαίνια του νέου σχολείου του συλλόγου μας στο Τάλλαμορ. Η τάξη μας υπάρχει εκεί εδώ και 9 χρόνια ως παράρτημα, αλλά αφού μια ωραία βουλγαρική κοινότητα έχει προκύψει στην πόλη και έχουν μαζευτεί περισσότερα από 20 παιδιά, καταφέραμε να εγγράψουμε το σχολείο».

Όπου κι αν είναι, το στοιχείο της «αβεβαιότητας» θα σημαδέψει κάθε σχολείο.

«Και τώρα βλέπουμε το άγνωστο παντού στον κόσμο - δεν ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις» λέει η Πέτια Τσάνεβα, διευθύντρια του πρώτου βουλγαρικού κυριακάτικου σχολείου «Αγ. Ιβάν Ρίλσκι» στη Μαδρίτη. «Πέρσι κάποιες οικογένειες επέστρεψαν στη Βουλγαρία, άλλες πήγαν σε άλλες χώρες και υπήρχαν και εκείνοι που λόγω του κορονοϊού δεν άφησαν τα παιδιά τους να πάνε σχολείο από φόβο μήπως αρρωστήσουν».

Πόλεμος, πανδημία, οικονομική κρίση - τα παιδιά ακούν καθημερινά λέξεις που δεν ταιριάζουν με τον ανέμελο κόσμο τους.

«Η ζωή μας διδάσκει όλους» λέει η Σνεζίνα Μέτσεβα, διευθύντρια του βουλγαρικού σχολείου «Ιβάν Στάντσοφ» στο Λονδίνο. «Και τα παιδιά μαθαίνουν και εμείς μαθαίνουμε. Ο χρόνος απαιτεί να δουλέψουμε με έναν νέο τρόπο, να τον συνηθίσουμε, να προετοιμάσουμε τους μαθητές μας για δοκιμασίες. Πρέπει να μάθουν να προσαρμόζονται, να παλεύουν και να επιβιώνουν και νομίζω ότι το βουλγαρικό σχολείο στο εξωτερικό συμβάλλει σε αυτό. Το θέμα του πολέμου μπαίνει άνευ όρων στην τάξη, ειδικά με τους μεγάλους που σχολιάζουν όσα συμβαίνουν όχι μόνο στο σπίτι. Και είμαστε η δεύτερη οικογένεια όπου αυτά τα σχόλια συνεχίζονται και χρειάζεται πολύ σοβαρή προσέγγιση για να βρούμε τις κατάλληλες λέξεις».

Ωστόσο, είναι καλό να βλέπουμε κάθε νέα αρχή με ελπίδα - στο Λονδίνο και τη Μαδρίτη περιμένουν με ανυπομονησία τα πρωτάκια, στη Λεμεσό προετοιμάζονται για βουλγαρικό φολκλόρ φεστιβάλ και στο Δουβλίνο ανυπομονούν να ξαναρχίσουν τα μαθήματα λαϊκών χορών. «Τα σχολεία μας δεν βασίζονται σε υποχρεώσεις, αλλά στην αγάπη», λέει η Σνεζίνα Μέτσεβα και προσθέτει: «Τα παιδιά χρειάζονται επαφή με την πατρίδα τους για να νιώσουν στη Βουλγαρία».

• Στο βουλγαρικό κυριακάτικο σχολείο στο Κισινάου μέρες πριν το πρώτο κουδούνι

Φωτογραφίες: Facebook/@bulgarianschoolireland, Ντιάνα Τσανκόβα, πρπρ. αρχείο

Μετάφραση:  Άιλιν Τόπλεβα