Συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας, αυτοδημιούργητο ταλέντο, μοναδικό φαινόμενο στον βουλγαρικό πολιτισμό, ο Ντίκο Ηλίεφ έγραψε δεκάδες χορούς, ρατσενίτσες, αλλά και βαλς, εμβατήρια και άλλα έργα για ορχήστρα πνευστών. Εδώ και δεκαετίες με τον δικό του «Χορό του Δούναβη» (Ντούναβσκο) οι Βούλγαροι αρχίζουν κάθε Νέο Έτος τους.
Η αγάπη του Ντίκο Ηλίεφ για τη μουσική οφείλεται στο μουσικό φολκλόρ από τη Βόρεια Βουλγαρία, που άκουγε στα παιδικά του χρόνια. Δεν υπήρχε λαϊκή γιορτή στη γενέτειρά του χωρίς τη μουσική της ορχήστρας πνευστών. Ο ίδιος ο Ντίκο αργότερα εκπαιδευόταν στη σχολή της Στρατιωτικής Ορχήστρας Πνευστών της πόλης Ορχάνιε (σήμερα Μπότεβγκραντ, Δυτική Βουλγαρία) και μόλις 14χρονος ακολούθησε τους δρόμους του πολέμου ως μέλος της ορχήστρας πνευστών του 16ου Συντάγματος του Λόβετς, μέρος της σύνθεσης του 1ου Βουλγαρικού Στρατού.
Το 1917, κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στα χαρακώματα, ο Ντίκο Ηλίεφ έγραψε και τον πρώτο χορό του – «Ίσκαρσκο. Η ηχογράφηση που σας προτείνουμε να ακούσετε, είναι από τη συλλογή της ΒΕΡ και η εκτέλεση – της Ορχήστρας Πνευστών της Ανώτατης Στρατιωτικής και Μεταφορικής Σχολής «Τόντορ Κάμπλεσκοφ» της πόλης Σόφιας, υπό τη διεύθυνση του Ντίκο Ηλίεφ.
Περισσότερα για τη ζωή και τη δημιουργική πορεία του Ντίκο Ηλίεφ μπορείτε να μάθετε από το δημοσίευμα από τη συλλογή του Ράδιο Βουλγαρία «Αφιέρωμα στον Ντίκο Ιλίεφ».
Επιμέλεια: Κρασιμίρ Μαρτίνοφ
Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα
Ο Βουλγαρικός Εθνικός Εθελοντικός Λόχος 4093, ως μέρος της σύνθεσης των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ στη Δυτική Γερμανία, ιδρύθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1951. Δεν ήταν εύκολη διαδικασία, αλλά έδειξε ότι υπάρχει όχι μικρός αριθμός συμπατριωτών μας που δε..
Στις 20 Απριλίου 1984, στις 18:10 η ώρα, ο Χρίστο Πρόντανοβ, τότε 41 χρονών, έφτασε στην κορυφή του Έβερεστ δίχως μάσκα οξυγόνου, σκαρφαλώνοντας την πιο δύσκολη πλευρά από τα δυτικά και έδωσε σήμα για το επίτευγμά του μέσω ραδιοφωνικής γραμμής. Ο..
Η Εξέγερση του Απρίλη ξεκίνησε στην Κοπρίβστιτσα στις 20 Απριλίου 1876 (με το παλιό ημερολόγιο),με το «ματωμένο γράμμα» του Κάμπλεσκοβ και τελείωσε με τον θάνατο του Μπότεβ τα ξημερώματα στις 2 Ιουνίου της ίδιας χρονιάς, στην κορυφή Οκόλτσιτσα δίπλα..