Κουπόνια τροφίμων ή ρούχων, κάρτες για το γυμναστήριο ή teambuilding μέσα στη φύση… Στη Βουλγαρία τα περισσότερα κοινωνικά κεκτημένα για τους υπαλλήλους είναι υλικά. Τα εν λόγω «πριμ» είναι καλά για τους εργαζόμενους σε συνθήκες υψηλού πληθωρισμού και αύξησης των τιμών. Πού όμως παραμένει ο πολιτισμός σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση; Οι υπηρεσίες και τα εισιτήρια γίνονται όλο και πιο ακριβά και το μερίδιο των ανθρώπων που επιθυμούν ή μπορούν να επισκέπτονται πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς χώρους μειώνεται.

Η κάρτα πολιτισμού «Γνώση +» καλύπτει αυτό το κενό. Εκπονήθηκε από τον σύνδεσμο «Βουλγαρική ιστορία» και είναι το πρώτο κοινωνικό κεκτημένο στη χώρα μας, που στρέφεται εξ ολοκλήρου στην εκπαίδευση, τον πολιτισμό και τις τέχνες. Η ιδέα είναι οι κάρτες να αγοράζονται από τους βουλγάρους εργοδότες για τους υπαλλήλους τους. «Οι εταιρείες πρέπει να υποστηρίζουν τους υπαλλήλους τους» - λέει ένας από τους πρωτεργάτες της ιδέας Μάριο Μίσεφ σε συνέντευξη της Σβετλάνα Βάλκοβα της ΒΕΡ-Βάρνα, και συμπληρώνει:

«Είναι μια κάρτα που προσφέρει έκπτωση της τιμής για την επίσκεψη διάφορων εκπαιδευτικών και πολιτιστικών ιδρυμάτων. Πρόκειται για ποικίλους χώρους, που θα ήταν κατάλληλοι για τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τη δημιουργία και την τέχνη – θέατρα, μουσεία, γκαλερί, αλλά όχι μόνο! Πρόκειται για όλους τους χώρους που προσφέρουν στους ανθρώπους τη δυνατότητα να τελειοποιήσουν τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους – συμπεριλαμβανομένων μαθημάτων ξένων γλωσσών, ακαδημιών προσωπικής ανάπτυξης και όλων που συνδέονται με την εκπαίδευση και τον πολιτισμό.»

Τώρα επεξεργάζονται την κινητή εφαρμογή της κάρτας. Και αντίθετα με τις προσδοκίες, αποδείχθηκε ότι οι βούλγαροι εργοδότες είναι ανοιχτοί προς τέτοια πρότζεκτ:

«Εταίροι μας είναι περισσότεροι από 60 οργανισμοί στον τομέα του πολιτισμού και της εκπαίδευσης, κάποιοι εκ των οποίων είναι κορυφαίοι στον τομέα τους, όπως, για παράδειγμα, το Θέατρο «Βουλγαρικός Στρατός», το Πολυτεχνικό Μουσείο, το Σπίτι-Μουσείο του Ιβάν Βάζοφ. Όλα αυτά σαν να φαίνονται ελκυστικά για τους εργοδότες, γιατί στις μέρες μας για όλους τους είναι σημαντικό οι υπάλληλοι και οι συνάδελφοί τους να τελειοποιούνται κάθε μέρα, να αποκτούν νέες γνώσεις και δεξιότητες και να είναι ανταγωνιστικοί στην εργασία τους. Από την άλλη, για τον εργοδότη είναι σημαντικό να προσφέρει ελκυστικές συνθήκες, που να κρατήσουν τους υπαλλήλους του στην εταιρεία του και να του αποφέρουν ορισμένα οφέλη» - ισχυρίζεται ο Μάριο Μίσεφ.

Η κάρτα δεν προσφέρει δωρεάν πρόσβαση στους πολιτιστικούς θεσμούς, μάλλον εκπτώσεις που κυμαίνονται από 10 έως 50%. «Αναμέναμε ότι το βασικό ενδιαφέρον θα προέρχεται από τις εταιρείες στον τομέα των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών, από τις εταιρείες στον τομέα του outsourcing, αλλά παρατηρούμε ότι και ανάμεσα σε μικρούς εργοδότες και οικογενειακές εταιρείες με προσωπικό μεταξύ 5 και 10 ατόμων υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον, επισημαίνει ο Μάριο Μίσεφ και συμπληρώνει:

«Ας μην ξεχνάμε ότι σύμφωνα με την Eurostat, ο Βούλγαρος κατέχει την τελευταία θέση στην ΕΕ ως προς τη δυνατότητά του να αποσπά πόρους από τον προσωπικό του προϋπολογισμό για πολιτισμό. Εάν μπορούμε να το αλλάξουμε, τουλάχιστον λίγο, θα είμαστε ικανοποιημένοι. Η κάρτα προσφέρει αυτή τη δυνατότητα, γιατί καθιστά τον πολιτισμό και τη γνώση πιο προσιτούς. Και όταν έχει κανείς τη δυνατότητα να καταναλώνει ορισμένο προϊόν ή να επισκέπτεται συγκεκριμένο χώρο σε προνομιακές τιμές, το κάνει. Αυτό είναι ένα μοντέλο, που έχει αποδειχθεί στον χρόνο.»

Η κάρτα για πολιτισμό δεν είναι πρωτότυπη ιδέα του συνδέσου «Βουλγαρική ιστορία». «Υπάρχει σε σχεδόν όλη την Ευρώπη και ήταν ζήτημα χρόνου να εφαρμόζεται και στη χώρα μας» - λέει εν κατακλείδι ο Μάριο Μίσεφ.

Επιμέλεια: Βενέτα Νικόλοβα /από συνέντευξη της Σβετλάνα Βάλκοβα της ΒΕΡ-Βάρνα/

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

Φωτογραφίες: Ράδιο Βουλγαρία, Γνώση+