Η Γκαλίνα Μανόλοβα είναι 6^η γενιά Βουλγάρα στην Μολδαβία. Γεννήθηκε στο χωριό Καϊρακλία και θυμάται με νοσταλγία τα παιδικά της χρόνια γεμάτα με βουλγάρικα έθιμα και παραδόσεις. Αυτό την ενέπνευσε να σπουδάσει Εθνολογία, να μελετά και να περιγράφει παιχνίδια και χορούς. Η Γκαλίνα έχει πολύ ωραίες αναμνήσεις από την γιορτή του Πάσχα. 

«Στον τόπο μου «πάσκα» λέγεται το πασχαλινό τσουρέκι, λέει εκείνη. Θυμάμαι ότι όλο το χωριό μύριζε φρεσκοψημένα τσουρέκια. Ήταν τόσα πολλά που χρειαζόντουσαν μέχρι και 100 αυγά για να φτιαχτούν τσουρέκια για ένα σόι. Όταν ήμουν μικρή μου ανάθεταν να αλείφω τα τσουρέκια με κρόκο αυγού για να γίνουν γυαλιστερά. Όταν πια ήταν έτοιμα τα αγιάζαμε στην εκκλησία. Κι εμείς βάφουμε αυγά μα δεν κάνουμε περίεργα σχέδια πάνω τους γιατί οι μέτοικοι εδώ κατάγονται από τις περιοχές του Σλίβεν, του Γιάμπολ και της Δοβρουτσάς όπου δεν ήταν συνηθισμένη πρακτική. Σημαντικό μέρος της γιορτής ήταν η ετοιμασία του τραπεζιού. Οι Βούλγαροι της Βεσσαραβίας ζουν ανάμεσα σε Ρώσους, Ουκρανούς, Μολδαβούς και έχουν πάρει στοιχεία από τις δικές τους παραδόσεις γι’ αυτό τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως στην Βουλγαρία. Τα παλιά χρόνια κι εδώ έψηναν αρνί αλλά τώρα πια λείπει όπως και η πράσινη σαλάτα και το ρύζι με τα τζιεράκια (στα βουλγάρικα ντρομπ σαρμά)». 

Η Γκαλίνα θυμάται ότι στα παιδικά της χρόνια είχαν ένα ενδιαφέρον παιχνίδι με βαμμένα αυγά. Δημοσίευσε μάλιστα ένα διήγημα στο οποίο το περιγράφει. Το διήγημά της έφτασε στους Βουλγάρους του Εξωτερικού σε όλο τον κόσμο και έλαβε πολλά γράμματα και φωτογραφίες από γονείς που έμαθαν το παιχνίδι αυτό στα παιδιά και τα εγγόνια τους.

«Μέσα σε ένα περίγραμμα, σε μια γραμμή, τοποθετούμε όλα τα αυγά, από ένα για κάθε παίκτη, λέει η Γκαλίνα. Κάθε αυγό απέχει από το επόμενο όσο ένα μπαλάκι του τένις. Τέτοιο μπαλάκι χρησιμοποιούμε πετώντας το από μακριά προσπαθώντας να βγάλουμε κάποιο από τα αυγά από το περίγραμμα και όταν το πετύχουμε κρατάμε το αυγό σαν τρόπαιο. Αυτός του οποίου ήταν το αυγό, θεωρείται ηττημένος αλλά μπορεί να βάλει άλλο αυγό στην σειρά και να συνεχίσει να παίζει. Εμείς παίζαμε στους δρόμους της γειτονιάς. Στο έδαφος φτιάχναμε μια γούβα για να στέκονται τα αυγά όρθια. Και προσπαθούσαμε να μην τα καταστρέψουμε για να μπορούμε μετά να τα φάμε. Τα μάτια των παιδιών λάμπουν όταν παίζουν τέτοια παιχνίδια και με υπερηφάνεια πηγαίνουν τα τρόπαια τους στο σπίτι να τα δείξουν στην οικογένειά τους». 

Η Γκαλίνα προσπαθεί να βρει τις ρίζες του παιχνιδιού.

«Το παιχνίδι αυτό είναι γνωστό στα γύρω χωριά που είναι βουλγάρικα, λέει η Γκαλίνα. Δεν το βρήκα ούτε στους Ρώσους, ούτε στους Ουκρανούς, ούτε στους Μολδαβούς. Αλλά δεν το βρήκα και πουθενά στην Βουλγαρία. Το αναβιώνουμε στην Σόφια και το Πλόβντιβ αλλά θα ήταν ωραίο να βρούμε την καταγωγή του».

Το Πάσχα οι Βούλγαροι από το Καϊρακλία πάνε και στα μνήματα και κάνουν μνημόσυνο, έτσι συνδέονται με τους προγόνους τους.

«Όπου κι αν βρισκόμαστε, εμείς οι Βούλγαροι επιβιώνουμε και διατηρούμε τις παραδόσεις μας, λέει η Γκαλίνα. Μακάρι να είμαστε ο εαυτός μας, να έχουμε ειρήνη και φως στις ψυχές μας».

• Πώς κρατούν ζωντανές τις παραδόσεις τους οι Βούλγαροι της Βεσσαραβίας
• Η Μαρία Μάλτσεβα και ο πλούτος των βαμμένων αυγών του Βέλινγκραντ

Επιμέλεια και Μετάφραση: Αγάπη Γιορντανόβα