Στα τέλη Ιουνίου ωριμάζουν τα καλύτερα κεράσια στη χώρα μας και όλοι γνωρίζουν ότι τα πιο γλυκά είναι τα κεράσια της περιοχής Κιουστεντίλ, γνωστής ως το Περιβόλι της Βουλγαρίας. Εκεί πραγματοποιείται κάθε χρόνο η Γιορτή του κερασιού. Στην πραγματικότητα, είναι μια συνέχεια της Πρώτης Εθνικής Έκθεσης Οπωροκαλλιέργειας που πραγματοποιήθηκε στο Κιουστεντίλ το 1896. Όπως κάθε χρόνο, στις 23, 24, 25 Ιουνίου, θα συγκεντρωθούν στο Κιουστεντίλ παραγωγοί από όλη τη χώρα σε μια γιορτή που θα συνοδεύεται από πλούσιο πολιτιστικό πρόγραμμα, στην κεντρική πλατεία της πόλης.

Η παράδοση

Οι περισσότεροι τουρίστες προσελκύονται από την αγορά των κερασιών του Κιουστεντίλ, με τη συμμετοχή ντόπιων αγροτών. Έμποροι και τεχνίτες από όλη τη χώρα παρουσιάζουν τα αριστουργήματά τους και οι καλεσμένοι συμμετέχουν σε διαγωνιστικά παιχνίδια αφιερωμένα στα κεράσια.

Τα κεράσια, η συγκομιδή και οι ανησυχίες των καλλιεργητών

Υπάρχουν περίπου 20 χιλιάδες στρέμματα με κερασιές στην περιοχή του Κιουστεντίλ. Από αυτά λαμβάνονται περίπου 5.000 τόνοι καρπού, αλλά φέτος η απόδοση είναι χαμηλότερη, λόγω των έντονων βροχοπτώσεων της άνοιξης. Αυτός είναι και ο λόγος για την υψηλή λιανική τιμή των κερασιών - μεταξύ 5 και 7 λέβα. ανάλογα με την ποιότητα (πέρυσι τα κεράσια πωλήθηκαν για 3 λέβα).

Οι οπωροκαλλιεργητές καταγγέλλουν ότι το κόστος καλλιέργειας έχει αυξηθεί πάρα πολύ. «Το νιτρικό αμμώνιο πέρυσι πουλιόνταν 30 λέβα και φέτος είναι 130 λέβα το τσουβάλι. Τα ζιζανιοκτόνα και υα άλλα σκευάσματα, έχουν γίνει ακριβότερα κατά 50%, ο πληθωρισμός αντικατοπτρίζεται και στη συγκομιδή και ταυτόχρονα είναι όλο και πιο δύσκολο να βρεθούν εποχικοί εργάτες», εξηγούν οι αγρότες.

Λόγω των προβλημάτων με την αγορά της παραγωγής, τα τελευταία χρόνια, πολλοί αγρότες έχασαν το ενδιαφέρον τους για τα κεράσια και άρχισαν να πωλούν μαζικά τις φυτείες τους. Άλλοι πάλι εστιάζουν σε διαφορετικές καλλιέργειες, για παράδειγμα το δαμάσκηνο, το οποίο ευδοκιμεί στο Κιουστεντίλ. Για το λόγο αυτό, γεωπόνοι από το Γεωπονικό Ινστιτούτο της πόλης προβλέπουν μείωση της έκτασης με τις κερασιές, άρα και των αποδόσεων.

«Η συγκομιδή κερασιών φέτος πήγε πολύ καλά, υπήρχε σοβαρό φορτίο καρπών στις κερασιές, αλλά τα προβλήματα ξεκίνησαν λόγω των βροχών», εξηγεί η υφ. Ιλιάνα Κρίσκοβα, διευθύντρια του Ινστιτούτου Γεωργίας στο Κιουστεντίλ.

«Δε θυμόμαστε παρόμοια τέτοια χρονιά εδώ και πάρα πολύ καιρό. Επί τρεις μήνες έβρεχε καθημερινά με αποτέλεσμα να σκάσουν τα κεράσια, να μην μπορούν να ωριμάσουν και να σαπίζουν πάνω στο δέντρο. Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα για τους αγρότες, γιατί τα εργοστάσια δεν θέλουν ραγισμένα και κατεστραμμένα κεράσια. Θα πέσει η τιμή του προϊόντος. Τα κεράσια αυτά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για νωπή κατανάλωση. Είναι κατάλληλα μόνο για επεξεργασία σε κονσερβοποιία. Υπάρχουν εργοστάσια χυμών στην περιοχή, που θα πάρουν μέρος της συγκομιδής. Σε γενικές γραμμές, μια περιποιημένη φυτεία αποδίδει περίπου 2 τόνους κεράσια ανά στρέμμα, αλλά, αυτή τη στιγμή, η ποιοτική παραγωγή μπορεί να φτάσει τα 500 κιλά, που είναι πολύ λίγα. Από την 1η Απριλίου έως τώρα έχουν πέσει 312 λίτρα βροχής ανά τετραγωνικό μέτρο, ποσότητα εξαιρετικά υψηλή. Πρόκειται για ποσότητα που ξεπερνά κατά 170 λίτρα τις βροχές της τελευταίας δεκαετίας. Πρόκειται για κλιματικές ανωμαλίες που δύσκολα μπορούν να αντιμετωπίσουν οι αγρότες. Υπάρχουν ειδεικά σκευάσματα τα οποία κάνουν τα κεράσια ανθεκτικά στην υγρασία. Υπάρχουν και νέα είδη κερασιών, που δεν σκάνε εύκολα, αλλά φέτος η ποσότητα της βροχής ήταν υπερβολική». Η Ιλιάνα Κρίσκοβα λέει ότι ένα ακόμα, σημαντικό, πρόβλημα, είναι ο ανεπαρκής αριθμός των εργοστασίων επεξεργασίας των κερασιών.

Χρειάζονται τουλάχιστον 15 χρόνια για να δημιουργηθεί μια νέα ποικιλία, αλλά αυτή είναι και η κύρια δραστηριότητα του Γεωργικού Ινστιτούτου. Η περιοχή του Κιουστεντίλ είναι εξαιρετικά κατάλληλη για την καλλιέργεια κερασιών, επειδή υπάρχουν συγκεκριμένες κλιματολογικές συνθήκες στις οποίες ο καρπός συσσωρεύει τη μέγιστη ποσότητα σακχάρων και αποκτά μια πολύ ωραία γεύση, που δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο, λέει η Ιλιάνα Κρίσκοβα.

«Έχω ταξιδέψει πολύ σε όλο τον κόσμο, αλλά πουθενά δεν βρήκα κεράσι σαν του Κιουστεντίλ. Για αυτό είμαστε γνωστοί για τα όμορφα κεράσια μας. Το κεράσι εδώ προέρχεται από άγρια δέντρα που υπήρχαν στην περιοχή. Οι ντόπιοι άρχισαν να δημιουργούν ποικιλίες και κάπως έτσι φτάσαμε σταδιακά στο σημερινό κεράσι. Κάθε χρόνο δείχνουμε, στη διάρκεια της Γιορτής του Κερασιού, τουλάχιστον 100 με 120 ποικιλίες διαφορετικών κερασιών.

Συμμετέχουμε στην κριτική επιτροπή για την αξιολόγηση της παραγωγής κάθε παραγωγού. Μετράμε τα κεράσια και επιλέγουμε το μεγαλύτερο, δίνουμε και αξιολόγηση για το καλύτερα τακτοποιημένο περίπτερο. Η γιορτή είναι πολύ όμορφη, πολύχρωμη, με πλούσιο λαογραφικό πρόγραμμα. Περιμένουμε να έρθουν ακόμη περισσότεροι τουρίστες φέτος, γιατί η δημοτικότητα της γιορτής γίνεται όλο και μεγαλύτερη και όποιος ήρθε θέλει να ξανάρθει και να δοκιμάσει τα κεράσια του Κιουστεντίλ».

Και αν αναρωτιέστε πώς να αναγνωρίσετε το κεράσι του Κιουστεντίλ, η υφηγήτρια Ιλιάνα Κρίσκοβα το περιέγραψε ως εξής: «Είναι σκληρό, τραγανό, το κουκούτσι διαχωρίζεται εύκολα και έχει έναν χαρακτηριστικό ρουμπινί χυμό όταν σπάει ο καρπός του κερασιού».

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης

Φωτογραφίες: bgnes, αρχείο