Στις 9 Ιουλίου συμπληρώνονται 173 χρόνια από τη γέννηση του Πατριάρχη της βουλγαρικής λογοτεχνίας. Δεκάδες πολίτες και εκπρόσωποι της Ένωσης Συγγραφέων, του Εθνικού Μουσείο Λογοτεχνίας, του σπιτιού-μουσείου «Ιβάν Βάζοφ» στην πρωτεύουσα κατέθεσαν σε επίσημη τελετή στεφάνια και λουλούδια στο μνημείο του Ιβάν Βάζοφ δίπλα στον Ναό της Αγίας Σοφίας.
Ο λαϊκός ποιητής περιγράφει τα έργα του με τα λόγια του: «Τραγούδησα για τη Βουλγαρία, γιατί την αγαπούσα, καλλιεργούσα στις νεαρές ψυχές πίστη και αγάπη για την Πατρίδα, γιατί ήμουν γιος της Βουλγαρίας, δόξασα την πανέμορφη φύση της, γιατί με καταγοήτευε, εξύμνησα τα ιδανικά της, γιατί ήταν ιερά», «έδωσα όλα τα καλά, που μπορούσα να δώσω στην Πατρίδα. Ήταν λίγο, αλλά τόσο είχα».
Μπροστά από το Εθνικό Θέατρο, που φέρει το όνομα του Βάζοφ, διαβάστηκαν ποιήματα του ποιητή.
Η ημέρα της Σταύρωσης του Χριστού είναι η πιο θλιβερή για τη χριστιανική κοινότητα, η μόνη, την οποία δεν τελείται Θεία Λειτουργία . Δεν υπάρχει και Θεία Μετάληψη, γιατί ο Ίδιος ο Κύριος αυτοθυσιάστηκε μέσω του θανάτου του Υιού Του στον Σταυρό...
Χιλιάδες Βούλγαροι έλαβαν μέρος στο εθνικό προσκύνημα στην ιστορική τοποθεσία Ομπόριστε, της περιοχής του Πάζαρτζικ, όπου τον Απρίλιο 1876 ιδρύθηκε η Πρώτη Βουλγαρική Μεγάλη Εθνοσυνέλευση και οι αντιπρόσωποί της έλαβαν απόφαση για την ανακήρυξή της..
Τη Μεγάλη Πέμπτη, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ξαναζούν τις τελευταίες ημέρες της επίγειας ζωής του Ιησού Χριστού και θυμούνται τα λυτρωτικά βάσανα, τον θάνατο και την ταφή Του. Τιμούν τα γεγονότα γύρω από τον Μυστικό Δείπνο του Σωτήρος με τους αποστόλους..