Η παλαιότερη οργάνωση συγγραφέων στην Ευρώπη - η Ένωση Βούλγαρων Συγγραφέων - γιορτάζει τα 110 χρόνια από την ίδρυσή της με επίσημους εορτασμούς στη Σόφια. Πρόεδρος της ένωσης είναι ο Μπογιάν Άγγελοφ - Βούλγαρος ποιητής, ιστορικός λογοτεχνίας και κριτικός, φιλόσοφος και δημόσιο πρόσωπο. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 38 χώρες. Ο ίδιος μεταφράζει από γερμανικά, ρωσικά, γαλλικά και ελληνικά.

Για το Ράδιο Βουλγαρία ο Μπογιάν Άγγελοφ αποκαλύπτει ενδιαφέρουσες στιγμές από τη δημιουργική του διαδρομή και από την ιστορία του οργανισμού.

«Γεννήθηκα στο Παναγκιούριστε. Εκεί πέρασα τα παιδικά μου χρόνια, εκεί τελείωσα το λύκειο» λέει ο ίδιος. «Όσο ήμουν φοιτητής, έπρεπε να κάνω ένα χρόνο διάλειμμα και, προς μεγάλη μου περηφάνια, εκείνο το διάστημα έγινα δάσκαλος στο λύκειο που αποφοίτησα.»

Εκτός από φιλόλογος, ο Μπογιάν Άγγελοφ είναι και Διδάκτωρ Φιλοσοφικών Επιστημών, εργάστηκε ως αρχισυντάκτης διαφόρων περιοδικών, ήταν επίσης μέλος της Επιτροπής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης όταν λειτουργούσαν μαζί τα δύο ηλεκτρονικά μέσα. Την περίοδο 1998 – 2005, ο Μπογιάν Άγγελοφ σπούδασε και εργάστηκε στην Ελβετία - αποφοίτησε από την Ακαδημία Παιδαγωγικών Επιστημών και δίδαξε σε πανεπιστήμια της Βασιλείας και της Λωζάνης.

«Οι αναμνήσεις μου από την Ελβετία είναι υπέροχες. Μαζί με τις πολλές φιλίες που έκανα εκεί, ένα ερειπωμένο κάστρο που βρήκα τυχαία μου άφησε έντονη εντύπωση - λέει ο ίδιος. - Αργότερα κατάλαβα ότι αυτό το μέρος για τους Ελβετούς είναι σαν την κορυφή Σίπκα για εμάς. Μια μάχη μεταξύ των στρατευμάτων των ενωμένων ελβετικών καντονιών και της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας έλαβε χώρα σε αυτό το φρούριο στις 22 Ιουλίου 1499. Οι Ελβετοί νίκησαν, αλλά από τότε μέχρι σήμερα δεν έχουν κάνει πόλεμο, δηλαδή έχουν διατηρήσει την ουδετερότητά τους. Και εκεί κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι καλός άνθρωπος - να ξέρεις ότι ούτε εσύ, ούτε ο πατέρας σου, ούτε ο παππούς σου, ούτε ο προπάππους σου δεν πυροβόλησε ποτέ ανθρώπους. Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο μάθημα που έμαθα εκεί - όταν υπάρχει ένα τέτοιο μέρος στον κόσμο, τίποτα δεν πάει χαμένο».

Στην Ελβετία, όπου ομιλούνται τέσσερις επίσημες γλώσσες, ο Μπογιάν Άγγελοφ κατανοεί πόσο σημαντικό είναι για ένα άτομο να έχει εθνική αυτοπεποίθηση, καθώς και να εκτιμά τη γλώσσα του. Είναι ένας από τους ανθρώπους που υποστηρίζουν τη θέση ότι είναι απαραίτητος ένας νόμος για την προστασία και τη χρήση της βουλγαρικής γλώσσας.

«Δεν μιλάμε για νόμο που θα αλλάξει την ίδια τη γλώσσα, αλλά για έναν νόμο για τη διατήρηση της γλώσσας και του τρόπου χρήσης της. Η ανθρώπινη φιλοσοφία είναι κωδικοποιημένη στη γλώσσα. Δεν είναι τυχαίο που η διαφορά μεταξύ ενός ζώου και ενός ανθρώπου είναι ακριβώς στον αρθρωτό λόγο.»

Το 2012, δύο χρόνια πριν αναλάβει την Ένωση Βούλγαρων Συγγραφέων, ο Μπογιάν Άγγελοφ έγινε διευθυντής του εκδοτικού οίκου «Βούλγαρος Συγγραφέας», ο οποίος εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε δύσκολη οικονομική κατάσταση.

«Ο εκδοτικός οίκος έχει μακρά παράδοση. Ιδρύθηκε το 1947, οι μεγαλύτεροι Βούλγαροι ποιητές και συγγραφείς έχουν εργαστεί ή δημοσιεύσει βιβλία σε αυτόν. Στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των ΗΠΑ υπάρχουν περίπου 3 800 τίτλοι του "Βούλγαρου συγγραφέα". Δεν υπάρχει άλλος βουλγαρικός εκδοτικός οίκος που να εμφανίζεται με τόσους πολλούς τίτλους εκεί».

Σε μια εποχή μπερδεμένων αξιών, πώς να αναγνωρίσουμε το αληθινό από το χυδαίο στη λογοτεχνία και μαζί με αυτό την αποστολή, τις κατευθύνσεις, τους στόχους της;

«Είναι πολύ καλό που η βουλγαρική λογοτεχνία σήμερα είναι κάπως πιο απελευθερωμένη, αλλά νομίζω ότι η λογοτεχνία που είναι πολιτικά προσανατολισμένη αρχίζει να γίνεται ξανά ανεκτή, και αυτό δεν κάνει καλό στη βουλγαρική κοινωνία» λέει ο Μπογιάν Άγγελοφ.

Και πώς η σημερινή εποχή μπορεί να εμπνεύσει έναν δημιουργό;

«Ο χρόνος είναι γόνιμος για όποιον θέλει να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία. Γιατί; Γιατί σήμερα οι νέοι δεν έχουν τους περιορισμούς που υπήρχαν πριν. Τώρα μπορούν να ταξιδέψουν και να ζήσουν παντού, να σπουδάσουν, να γνωρίσουν ξένους πολιτισμούς. Αυτό είναι τεράστιο πλεονέκτημα και πρέπει να είμαστε ευγνώμονες. Αλλά είναι σημαντικό να δίνουμε περισσότερη προσοχή στους ανθρώπους ως προσωπικότητες, στις επιτυχίες τους. Και να μην πλημμυρίζουμε από αρνητικά νέα. Επειδή υπάρχουν τόσα πολλά ταλέντα στη χώρα μας και αυτά πρέπει να είναι η μηχανή της κοινωνίας μας.»

• Επίσημος εορτασμός των 110 χρόνων της Ένωσης βουλγάρων Συγγραφέων

Κείμενο: Κρασιμίρ Μαρτίνοφ

Μετάφραση: Άιλιν Τόπλεβα