Bulgaristan’da emekli olmak, toplumun en yoksul ve en dışlanan sınıfa aidiyet anlamına geliyor. Bulgaristan’da bir emeklinin ortalama aylık maaşı 170 avro. Bu gelirle Bulgaristan emeklisi, ülkenin AB üyesi olmayan komşularına kıyasla bile daha mağdur duruma düşürülüyor.

Hak edilmiş rahat ve huzurlu istirahat yerine, binlerce vatandaş için emeklilik, çok düşük maaş haberi ile birlikte geliyor. Sadece çok kalifiyeli ve iyi uzmanlar, emekli yaşından sonra da işte kalabiliyor. Diğerleri için saat başı çalışma, üretim ve hizmetler alanında düşük gelirli işlere yerleşme olanağı kalıyor.

Ulusal İstatistik Kurumu tahminlerine göre bu yıl emeklilerin sayısı 2 milyon 200 kişiden biraz az olacak. Onların sayısı azalmaya devam edecek.

Emeklilik stajı ve yaşının, yavaş yavaş ikişer ay yükseldiği için, emekli sayısı da azalıyor. Bu şekilde 1 Ocak’ta ülkede erkekler 64 yaşında 38 sene iş stajı sonrası emekliye çıkabilecek, kadınlar ise 61 yaşında 35 yıl çalışma stajı sonucu emekli olacak. 1 Temmuz’da emekli maaşlarına % 2.4 oranında zam gelecek.

Bu asgari zam haberi ülkedeki yaşlıları mutlu etmedi. “İki kat daha düşük GSYH’sı olan Makedonya’da bile emekli maaşları bizden yüksek” diye isyan ediyor Ganço Popov. Sofya’da bir emekliler derneği başkanı olan Popov, şunları paylaştı:

“Birkaç yüz bin kişinin aldığı 166 leva asgari emekli maaşıyla ne yemek, ne ilaç, hatta günde tek seferlik bir şehir içi ulaşım bileti için bile yetmiyor. Bizim emeklilerin hayatı sadece bir işkence değil, o aynı zamanda yönetimin umursamazlığı ve alayın bir yansımasıdır. Yaşlıların parasından bir kuruş bile komisyon alınamaz, o yüzden problem çözüm açısından cazip değil. Bu aç ve umutsuz emeklileri protestoya dökecek bir güç lazım. Yöneticilerden birçoğu geçen yıllarda devlet açısından kötü sözleşmeler yaptı, fakat kimse onlardan hesap aramadı. Düzen yoksa biraz ahlak bari olsun, ki emeklilerin durumu biraz iyileşsin”.

Evgeniya Bojiyanova 21 yıldan beri emekli. Bugüne kadar iş arıyor, düşük maaşına katkı sağlayacak uğraş peşinde. Çocukları ve torunlarına ağırlık olmak istemiyor.

“Emekliye ayrıldıktan sonra, yıllarca iş aradım. Gereksiz biri olarak muamele gördüm, benden bir şey olmazmış gibi davrandılar. Çok güç durumlara düştüm, çok üzüldüm. Adeta battığımı hissediyordum. İnsanlar, seneler sonra aynı duruma düşeceklerini düşünmüyor. Gençler şimdiki durumuna bakıyor, yarınların nasıl olacağını umursamıyor. Hatta eğitimimiz bile işe yaramıyor. Bir zamanlar devamlı okumak, kendimizi yetiştirmek için çaba sarf ediyorduk”.

Çeviri: Sevda Dükkancı