Dulovo’ya bağlı Pravda köyünden sadık dinleyicimiz, yıllardan beri bizi takip eden, arayan, yöredeki ziyaretlerimizde bizi görmeye gelen, Sofya’daki redaksiyonumuzda misafirimiz olan Naciye Mehmet Aliş, çok acı, sevgi ve minnettarlık dolu bir mektup yazdı.  

Covid- 19 hastalığının ciddiyeti, umudun gücü, doktorların çabası, torun sevgisinin kuvveti ve mutluluğu ile tam bir “acısıyla tatlısıyla hayat” örneği.  

Naciye Abla çok sevdiği torunlarla ve radyonun bir Dulovo programında Sevda Dükkancı ile- sene 2012

“Merhabalar, Bulgaristan Radyosu sunucuları. İlk önce sizlere sağlık, mutluluk ve neşeli günler diliyorum. Sağlık olmazsa iş kötü demektir.  

Ben Pravda köyünden Naciye Aliş. Ben de derdimi sizlerle paylaşmak istedim. 

15 Şubatta hasta oldum. Doktora gittim, derdimi anlattım. Muayene etti, seni koronavirüs tutmuş dedi. Hastaneye gitmen lazım dedi. “Ben razı kalmadım, orada insanlar ölüyor” dedim. Evde tedavi oldum, hiçbir fayda olmadı. Çok öksürük vardı ve soluk alamadım. Ayağa kalkıp bir adım atamadım. 2 ay böyle geçti. Yine doktora gittim. Silistra’ya Covid yerine gittim ama nasıl ağır durumda gittim! Çok iyi baktılar ama iyileşemedim. Aynı durumda eve geldim. Birkaç gün sonra daha kötü oldum. Silistra’da benim doktorum var. Doktor Andreeva’ya gittim. O bana baktı, anında Dulovo hastanesine gönderdi. 3. kat kalp ve ciğer bölümüne. Orada doktor Nuri ve hemşire Gönül kabul ettiler. Derdime biraz da olsa fayda ettiler.  

Bu Covid nasıl bir hastalıkmış 4 ay bitti daha kendime gelemiyorum!!!

Hastaneden çıkacağım gün geldi.  

Benim yeleğimde bir znaçka (rozet) var takılı. Onu gördüler ve sordular. Ben de dedim, “Ben Sofya Radyosunun üyesiyim.”Bravo dediler, olabilirse bizi de selamlar mısın dediler. Ben de tamam dedim.  

Naciye Abla yılar önce kendi eliyle yaptığı gelelenksel Bindallı kıyafetiyle bu bebeği radyomuza hediye etti. Bu güzel gelin hala odamızı süslüyor.