Avrupa'da ve ötesinde hayatı değiştiren ve dünyanın Rusya Federasyonu ile ilişkilerini yeniden gözden geçirmek zorunda kaldığı 2022 yılının o Şubat sabahının üzerinden iki yıl geçti.

Ancak bu yazıda savaşın dünya ekonomisine verdiği doğrudan ve dolaylı etkilerinine bakmayacağız, iki Besarabyalı Bulgar kadının savaş zamanında duygu dolu yaşam hikayelerini anlatmaya çalışacağız. Biri yönetmen, diğeri öğretmen olan iki kadını birleştiren şey ise vatanları Ukrayna'ya olan sevgileridir.

Film yönetmeni Tetiana Staneva, Bulgaristan Radyosu'na verdiği demeçte "Bu savaşta bir şeyini veya birini kaybetmeyen tek bir kişi yok" diyor ve ümitleri tükenen vatandaşların sayısının endişe verici bir hızla arttığını ekliyor.

"Ukrayna'da kaldım ve bazı projeler ile ilgili işim olduğunda ancak Bulgaristan'a gidiyorum. Esasta Ukrayna'da yaşıyorum. Ailem orada ve benim için hiçbir şey kökten değişmedi, çünkü benim için savaş 2014'te başladı. Ben her zaman toprağımı, Ukrayna’yı, köyümü sevdim ve savaş bu sevgimi daha da güçlendirdi. Evini terk etmek zorunda kalan ve bir daha geri dönmeyecek olan insanlar tanıyorum ya da hikayelerini dostlarımdan biliyorum. Bu insanlar nasıl hissediyorlar ve yeni bir hayata dair umutları olabilir mi? 

• Bulgaristan adresli “Savaştan mektuplar”

Tanıdığı pek çok kişi ülkeyi terk ediyor ve hayatta kalmaları, ailelerini geçindirmeleri gerektiği için tamamen farklı işler yapmaya başlıyorlar. Tetiana'nın bazı film projeleri de askıya alındı ​​veya tamamen iptal edildi, ancak zorluklara rağmen o pes etmiyor.

Rus muhalefet lideri Alexei Navalny'nin birkaç gün önce ölümü Ukraynalılar arasında karışık duygulara yol açtı.

Tetiana'ya göre: "Bu rejim, daha önce birçok kez gördüğümüz gibi iktidarını sürdürecek. Boris Nemtsov, Anna Politkovskaya ve şimdi de Navalny. Rusya'nın değişim umudu yok. Biz bunu yüzyıllardır görüyoruz, bazı insanlar da bunu 24 Şubat 2022'den sonra anlamaya başladı. 2014'ten bu yana herkes bir şekilde onunla konuşmaya, onu savaştan caydırmak için ekonomik planlar yapmaya çalıştı. Ve ne oldu? Canavarı beslediler ve o daha da büyük oldu. Biz bittik! Altını çizmek istediğim şey bu. Ülkemizde politikacılar orduya alınacak kimsenin olmadığı için birbirleriyle kavga ediyorlar. İnsanları işlerinden alıyorlar, ancak birilerin de çalışması gerekiyor. Ekonomi çöktü ve herkes savaşa girerse devlet yapısı da buna dayanamaz."

• Kriniçnoe köyündeki Bulgar çocukların barış çağrısı

Kocası subay olduğu için Nina Bykovska'nın hikayesi de doğrudan savaşla ilgilidir. İşgal başladığında, bugüne dek ayrılmadığı Doğu Ukrayna bulunuyordu. Eşi onunla mesaj yoluyla iletişim kuruyor. 24 Şubat 2022 tarihinde olup bitenleri idrak etmesinin kendisi için çok zor olduğunu, ancak hızla bunu aşarak gönüllü çalışmalarına başladığını hatırlıyor:

"Elbise, yiyecek ve ilaç topluyorduk" diye anımsıyor Nina bugün. - İnsanlar parayı kendileri getiriyordu ve birlikte askerlerimizin ihtiyaç duyduğu her şeyi alıyorduk ve bunları özel izinlerle belirli yerlere götürüyorduk. Bunu yapmaya devam ediyoruz. Banka hesabı açtık ve imkanı olan insanlar bu hesaba para gönderip işimizi kolaylaştırıyorlar."

En büyük kızı ve kardeşi Sofya ve Varna'da yaşıyorlar ve ihtiyaç duyulan kıyafet ve diğer gereçler için para toplayıp gönderiyorlar. Nina, "Onların ve meslektaşlarının topladığı yardımlarla bir drone almayı bile başardılar" diye ekliyor.

Ancak Bolgrad'daki yerel yetkililerle sorunlar yaşadığını paylaşan Nina Bikovska devamla:

"Onlara özel bir yardım talebiyle başvurduk. Svaşan çocuklarımızın insansız hava araçlarına, arabalara ve diğer ekipmanlara ihtiyacı var. Belediye başkanına sorduk ve bu tür şeyleri satın almaya niyetleri olmadığını cevabını aldık. Oysa paraları var çünkü askerlerin maaşının büyük bir kısmı belediyeye gidiyor. Bu yüzden yalnızca neye ihtiyacımız olduğunu anlayan insanlara bel bağlıyoruz."

Nina Bikovska, gönüllülük dışındaki günlük yaşamında, Bolgrad'da öğretmenlik yapıyor ve burada anaokulu çocuklarına da ders veriyor. Bomba sığınakları eğitim süreci için gerekli her şeyle donatılmış olmasına rağmen, çocuklar hava saldırısı uyarılarına alışamıyor ... Ne var ki savaşa alışmıyor,  savaş insanlığı ve umudu "bitiriyor"!

İlgili yazılar: 

• Ukraynalı iki kadın öğretmen: Dünyanın farklı yerinde öğrencilerimizle bağımızı koparmıyoruz

• Kalp şeklinde kırık cam ya da savaşın gerçek yüzü – “Oko” Festivali başladı