Η ζωγράφος Βενέρα Κωνσταντίνοβα παρουσίασε έργα της με θέμα τις βαλκανικές πόλεις

δημοσίευση: 5/18/11 12:13 PM

Φωτογραφία: προσωπικό αρχείο

Η διακεκριμένη ζωγράφος, Βενέρα Κωνσταντίνοβα, παρουσίασε σε έκθεσή της σε μια γκαλερί στη Σόφια, πίνακές της με τοπία από τρεις χώρες της Βαλκανικής. Η έκθεση, η οποία αποτελεί μια ιδιόμορφη πολιτιστική γέφυρα μεταξύ της Βουλγαρίας, της Σερβίας και της Τουρκίας, παρουσίαζε υπέροχα τοπία των χωρών αυτών, ενωμένα με βάση την ομορφιά και τη ζωή.

Οι πίνακες της ιδιόμορφοι, μια και χρησιμοποίησε μια παραλλαγή της τεχνικής του βιτρό- ένα υπέροχο συνδυασμό του βιτρό και της ζωγραφικής. Όπως λέει η ίδια η καλλιτέχνης: "Κάθε μάθοδος διαθέτει τα δικά της εκφραστικά μέσα, μέσω των οποίων δίνει τη δυνατότητα έκφρασης του πνεύματος".

Η Βενέρα Κωσταντίνοβα έχει φιλοτεχνήσει πάρα πολλά μνημειακά έργα, ζωγραφικούς πίνακες, μωσαϊκά, βιτρό, γκομπλέν. Τα περισσότερα έργα της έχουν θρησκευτικά θέματα. Στη τελευταία της αυτή έκθεση παρουσίασε εκκλησίες και μοναστήρια, καθώς και αγαπημένες της τοποθεσίες από τη Βουλγαρία, όπως τα χωριά Σιρόκα Λάκα, Κοβάτσεβιτσα και Λέστεν, από τη Ροδόπη, αλλά και τοπία και πόλεις από τα μαγευτικά παράλια της Μαύρης Θάλασσας, όπως η πόλη Μπαλτσίκ.

"Τα έργα που παρουσίασα στην έκθεσή μου αυτή, τα εμπνεύστηκα από τα ταξίδια που έκανα πέρσι", λέει στη συνέντευξή της η Βενέρα Κωνσταντίνοβα. "Πρόκειται για μέρη στα οποία μου αρέσει να πηγαίνω, μέρη στα οποία επιθυμώ να επιστρέφω όσο πιο συχνά μπορώ. Μέρη τα οποία έχουν φυλάξει τη βουλγαρική ιδιαιτερότητα. Το 2010 είχα τη δυνατότητα να επισκεφθώ την Τουρκία και τη Σερβία. Στην Τουρκία πήγα γιατί ήθελα να δω την οργάνωση και τις εκδηλώσεις που έγιναν με την ευκαιρία της ανακήρυξης της Κωνσταντινούπολης για Πολιτιστική Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2010. Είχα την τύχη να πραγματοποιήσω μια παλιά μου ελπίδα - να επισκεφθώ την Καππαδοκία, να δω και να θαυμάσω από κοντά την πολιτεία που είναι σκαλισμένη στα βράχια, με τα υπέροχα σπίτια και τις εκκλησίες της. Τα είχα δει σε φωτογραφίες και στον κινηματογράφο, αλλά η πραγματικότητα είναι απερίγραπτα όμορφη και επιβλητική".

"Αγαπώ πολύ τα βουνά της Βουλγαρίας", συνεχίζει η Βενέρα Κωνσταντίνοβα. "Έχω κάνει δυο εκθέσεις με έργα εμπνευσμένα από τα υπέροχα τοπία τους, μερικά από τα οποία συμπεριέλαβα στην τελευταία μου αυτή έκθεση. Σε όλα μου σχεδόν τα έργα έχω ζωγραφίσει τις υπέροχες κορυφογραμμές της Ρίλα και του Πίριν. Τα πιο αγαπημένα μου θέματα έχω εμπνευστή στα χωριά Σιρόκα Λάκα, Κοβάτσεβιτσα και Λέστεν, από τη Ροδόπη, αλλά σε τοπία και πόλεις από τα μαγευτικά παράλια της Μαύρης Θάλασσας, όπως η πόλη Μπαλτσίκ, με τους υπέροχους κήπους και τα ανάκτορά της".

Θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε την έκθεση "Βαλκανικές πολιτιστικές γέφυρες". Άλλωστε κάτι τέτοιο είχε στο μυαλό της η καλλιτέχνης όταν τη δημιουργούσε, όταν ζωγράφιζε τους πίνακές της.

"Πολλοί από μας έχουν ορισμένες επιφυλάξεις απέναντι στη Σερβία και την Τουρκία. Όμως, ζωγραφίζοντας, κατάλαβα ότι η τέχνη γκρεμίζει τα όρια, τις επιφυλάξεις και τους περιορισμούς και στη θέση τους δημιουργεί γέφυρες που μας ενώνουν. Ίσως να ακούγεται σαν κλισέ, αλλά είναι η απόλυτη αλήθεια. Τουλάχιστον για μένα. Η επίσκεψή μου στην Τουρκία πλούτισε τις γνώσεις και τα αισθήματά μου. Τα υπέροχα τοπία παραμερίζουν την πολιτική που επηρεάζει τις σχέσεις. Η τέχνη είναι μια γέφυρα προς την ανθρωπιά, προς κάτι καλύτερο, κάτι πιο δημιουργικό. Σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι θέλουν να ζουν καλύτερα, να είναι ευτυχισμένοι και να αισθάνονται ασφαλείς και ήρεμοι".

Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης

По публикацията работи: Τατιάνα Ομπρέτενοβα

Последвайте ни и в Google News Showcase, за да научите най-важното от деня!

Διαδώστε

Η ζωγράφος Βενέρα Κωνσταντίνοβα παρουσίασε έργα της με θέμα τις βαλκανικές πόλεις

Περισσότερα στην κατηγορία

«Χρυσή πυγολαμπίδα για την βουλγάρικη ταινία «Βάκλους» στις Κάννες

Η ταινία «Χωρίς άνεμο» του Πάβελ Βεσνάκοφ βρίσκεται στην επιλογή του φεστιβάλ στο Κάρλοβι Βάρι

Μουσική, καλλιτεχνικό παζάρι και βιβλία προσελκύουν επισκέπτες σε θερινό φεστιβάλ στη Σόφια

Ανάμνηση για τον τραγουδιστή της όπερας Μπορίς Χρίστοφ ως έμβλημα της Βουλγαρίας από τα τέλη του 20ού αιώνα