Ο πατήρ Κάντσο Καμπαντίσκι από το Λόβετς ψάχνει τον Θεό και στις κορυφές των Άλπεων

Ο σαραντάχρονος πατήρ Κάντσο Καμπαντίσκι από την πόλη Λόβετς είναι πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του ναού της Αγίας Τριάδος, ιερέας στην φυλακή της πόλης Λόβετς και αλπινιστής. Η κατάκτηση βουνοκορφών είναι το πάθος του.

Η τελευταία κατάκτησή του είναι η ανάβαση στην κορυφή Cima Grande στις ιταλικές Άλπεις. Με τους φίλους του από την ορειβατική λέσχη στο Λόβετς "Ορεινοί άγγελοι", της οποίας είναι συνιδρυτής, ονειρεύεται να κατακτήσει ψηλότερες κορυφές. Και όντας ιερέας, οδηγεί τις ανθρώπινες ψυχές με τη βοήθεια του θεού στα ύψη της αρετής.

Ο πατήρ Κάντσο Καμπαντίσκι μεγάλωσε στο Λόβετς, αλλά κατά τα παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια πέρασε πολύ χρόνο στο χωριό. Εκεί έμαθε πράγματα που κρατούν ξύπνιες τις αισθήσεις του μέχρι και σήμερα. Από τότε έχει και όρεξη για τις περιπέτειες και την αναζήτηση εκείνου του ανθρώπινου πλάσματος, που κρύβεται μέσα στον καθένα από μας και θέλει να βγει, να καταλάβει τον κόσμο.

"Στις μέρες μας οι τεχνολογίες διεισδύουν παντού και σε μεγάλο βαθμό στενεύουν τον κόσμο μας, που γίνεται όλο και πιο μικρός και δαμασμένος. Εκείνες οι αχανείς εκτάσεις που προκαλούσαν τον θαυμασμό και την ευλάβεια των προγόνων μας, σήμερα σαν να μη υπάρχουν πια", λέει ο πατήρ Καμπαντίσκι.

Κατά τη γνώμη του η ορειβασία βοηθάει πολύ τον άνθρωπο να γνωρίσει τον εαυτό του – για τι είναι ικανός και τι είναι έτοιμος να θυσιάσει για τους άλλους. "Στην κορυφή, σε μια οριακή κατάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης, καταλαβαίνει κανείς αν είναι δειλός. Όσοι φοβούνται μένουν στους πρόποδες".

"Του χρόνου σχεδιάζουμε να σκαρφαλώσουμε τις βόρειες πλαγιές των Άλπεων", λέει ο ιερέας. "Οι βόρειες πλαγιές προσφέρουν τις πιο ακραίες συνθήκες για αναρρίχηση και προτιμούνται από τους αλπινιστές. Στις μέρες μας η ορειβασία, σαν τα άλλα αθλήματα, αναπτύσσεται ραγδαία. Γι’ αυτό οι αθλητές προσπαθούν να προετοιμαστούν για τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν. Ο αλπινισμός είναι ατομικός αθλητισμός, γιατί σχεδόν όλο το χρόνο είσαι μόνος σου. Τον άλλο, μαζί με τον οποίο σκαρφαλώνεις, συναντάς μόνο για λίγο. Αυτές είναι σύντομες στιγμές συνεργασίας μεταξύ δύο ατόμων, αποκλεισμένων από τον κόσμο, το υπόλοιπο χρόνο είσαι μόνος σου. Μπορείς να σκέφτεσαι και να ξανασκέφτεσαι πολλά πράγματα. Και αυτό που συνήθως ακούγεται κοινότυπο, σε τέτοιες περιπτώσεις αποκτά τεράστια σημασία. Πρόκειται για την αξία των μικρών πραγμάτων και χειρονομιών της καθημερινότητάς μας στο σύγχρονο πολιτισμό και στις οποίες δε δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή".

Στην κορυφή νιώθει κανείς ακόμη πιο έντονα τη σημασία της λέξης "ελευθερία", λέει ο πατήρ Καμπαντίσκι. Υπερνικώντας πολλά φυσικά και ψυχικά εμπόδια, μαθαίνει κανείς τη μικροπρέπεια της ύπαρξης που κυριεύεται εξ’ ολοκλήρου από τα καθημερινά προβλήματα.
Η αναρρίχηση ως ένας τρόπος απελευθέρωσης από τις παγίδες της καθημερινότητας, κάνει τον άνθρωπο να βιώσει την ελευθερία, να την αναζητά και να την ακολουθεί. "Από θρησκευτική άποψη", συμμερίζεται ο ιερέας, "η ελευθερία πάντα υπάρχει στον άνθρωπο, ο άνθρωπος όμως πρέπει με αξιοπρεπή τρόπο να την πλησιάσει, να την αναγνωρίσει και να προσπαθεί με τις πράξεις του να την εκφράζει". Έτσι ο πατήρ Κάντσο Καμπαντίσκι συμβουλεύει όσους περνούν το κατώφλι του παρεκκλησίου στη φυλακή του Λόβετς.

"Υπάρχουν πολλές ψυχές που πρέπει να σωθούν και να οδηγηθούν στη γνώση της αλήθειας", λέει ο ιερέας. "Τέτοια είναι η αποστολή του ιερέα. Τα λόγια του φτάνουν και στους ανθρώπους, για τους οποίους το έγκλημα όχι μόνο έχει μετατραπεί σε τρόπο ζωής, αλλά τους δίνει ευχαρίστηση. Όταν μπουν στο ναό της φυλακής όμως, προσεγγίζουν με κάποιο τρόπο τον Θεό. Γιατί για τον Θεό δεν υπάρχουν αδύνατα πράγματα και η ανθρώπινη καρδιά καμιά φορά κρυφά προσπαθεί να πλησιάσει εκείνα τα βάθη, στα οποία θα την οδηγούσε η θρησκεία. Φυσικά, υπάρχει και μια άλλη κατηγορία ανθρώπων που καταλαβαίνουν ότι διέπραξαν έγκλημα, μετανοούν για τις ημέρες, τους μήνες και τα χρόνια που έχασαν στη φυλακή. Προσπαθούν να καλύψουν την έλλειψη ελευθερίας, αναζητώντας κάτι νέο και διαφορετικό. Εδώ στη φυλακή του Λόβετς εργάζομαι με τέτοιους ανθρώπους, με διαφορετικό τρόπο με καθένα".

"Εμείς οι Βούλγαροι, είμαστε χαρούμενοι και φιλικοί άνθρωποι", λέει ακόμη ο πατήρ Καμπαντίσκι. "Καμιά φορά όμως είμαστε και πολύ λυπημένοι, στενοχωρημένοι και αδιάφοροι τόσο για την πνευματική, όσο για τη φυσική εξέλιξή μας. Από τη σωματική αγωγή όμως εξαρτάται στην τελική ανάλυση η υγεία του ανθρώπου".

"Στη Βουλγαρία η ορειβασία δεν έχει ευρεία διάδοση, παρά το γεγονός ότι έχουμε θαυμάσια βουνά", συνεχίζεται ο ιερέας. "Η εμπειρία που μας προσφέρει το βουνό όμως είναι αναντικατάστατη. Η ορειβασία είναι ακριβός αθλητισμός, απαιτεί σχετικά συχνή αντικατάσταση του εξοπλισμού, από την κατάσταση του οποίου εξαρτάται η επιβίωση του αλπινιστή σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Την πείρα του στην αναρρίχηση ο πατήρ Κάντσο Καμπαντίισκι συμμερίζεται με τα παιδιά της σχολής της λέσχης "Ορεινοί άγγελοι" στο Λόβετς, που εκδηλώνουν ενδιαφέρον για την ορειβασία".

Mετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα

Διαδώστε

Ο πατήρ Κάντσο Καμπαντίσκι από το Λόβετς ψάχνει τον Θεό και στις κορυφές των Άλπεων

Περισσότερα στην κατηγορία

Η Αργεντινή και η Βουλγαρία παρουσιάζουν στη Σόφια τη συνεργασία τους στην Ανταρκτική

Βόλτα με δεμένα μάτια την Ημέρα του λευκού Μπαστουνιού

Οι γυναίκες στα διοικητικά συμβούλια στη Βουλγαρία αυξήθηκαν στο 18,3%

Η πλατφόρμα «Bulgaria Wants You» προτείνει λύσεις για την δημογραφική κρίση