Ο Γκεράσιμ Ντισλίεφ – ένας Βούλγαρος μίμος στην Αβινιόν

Ο νεαρός Βούλγαρος μίμος Γκεράσιμ Ντισλίεφ γεννήθηκε στην νότια πόλη Σβίλεγκραντ. Σπούδαζε φυσική στην Σόφια, όταν ερωτεύθηκε το θέατρο παντομίμας και αργότερα έγινε το "δεξί χέρι" του μεγάλου μίμου Μαρσέλ Μαρσό, στην θεατρική σχολή, που ίδρυσε ο ίδιος στο Παρίσι. Και βέβαια, αρκετή επιμονή, ταλέντο και θάρρος χρειάζονταν ο Γκέρο, όπως τον αποκαλούν οι φίλοι του, για να φθάσει στις θεατρικές σκηνές της Γαλλίας. Τον μακρύ και δύσκολο δρόμο του ο ίδιος αναπλάσει με θλιβερό χιούμορ στην παράστασή του "Μονόλογος με βαλίτσα", η οποία παίχτηκε στο ξακουστό θεατρικό φεστιβάλ στην Αβινιόν το 2010 και ξανά το 2012.

Η συνάντηση της συναδέλφου μας Μαρία Ντιμιτρώβα με τον Βούλγαρο μίμο έγινε στην πλατεία του Παπικού ανάκτορου στην Αβινιόν, όπου ίσως εκατοντάδες νεαροί και θαρραλέοι ηθοποιοί διαφημίζουν τις παραστάσεις τους προσωπικά. Σ' αυτήν την πολύγλωσση θάλασσα ηθοποιών την προσοχή της προσέλκυσε μικρή βουλγαρική σημαία, την οποία ο Γκέργο είχε βάλει πίσω στην πλάτη του σε μια βαλίτσα.

Στους δρόμους της Αβινιόν. Φωτογραφία: Μαρία Ντιμιτρόβα

Το 2010 ο Γκεράσιμ Ντισλίεφ ενοικιάζει αίθουσα για την παράστασή του στην Αβινιόν με την χρηματιστική υποστήριξη του δήμου της γενέτειρας του, Σβίλενγκραντ. Η παράσταση είχε μεγάλη επιτυχία και τα έσοδα του επιτρέπουν να συμμετάσχει και πάλι το καλοκαίρι 2012. Η συμμετοχή στην Αβινιόν είναι μοναδικό βίωμα, που τον γεμίζει ενέργεια, αυτοπεποίθηση και νέες ιδέες. Εκτός του επίσημου προγράμματος κάθε χρόνο εκεί παρουσιάζονται πάνω από 1000 παραστάσεις και εκδίδεται ο κατάλογος του φεστιβάλ.

"Είναι περίεργο να δει κανείς πώς το πρωί στις 10 τα καφενεία είναι γεμάτα και ο καθένας πίνει τον καφέ του με τον κατάλογο στο χέρι, διαλέγοντας παραστάσεις, που θέλει να δει. Το φεστιβάλ στην Αβινιόν είναι μια μεγάλη ανθοδέσμη παραστάσεων, που με γεμίζει πολλή ενέργεια. Αυτή η γόμωση μου έδινε τις δυνάμεις να κυκλοφορώ τους δρόμους και να καλώ το κοινό στο έργο μου", λέει ο Γκεράσιμ.

Για τον συμπατριώτη μας η Αβινιόν αποτελεί σημαντικό στάδιο στην καριέρα του. Την παράστασή του "Μονόλογος σε βαλίτσα" χαρακτηρίζει "αυτοβιογραφική φαντασία", που με την εκφραστική γλώσσα της παντομίμας μιλά για τις περιπέτειες στους δρόμους της Ευρώπης ενός νεαρού Βούλγαρου ηθοποιού, που πριν 20 χρόνια τόλμησε να πάει για κάστινγκ στον μεγάλο μάγο Μαρσό. Περιπέτειες και βιώματα, που χαρακτηρίζουν ολόκληρη γενιά νέων από την Ανατολική Ευρώπη, που είδαν το τείχος του Βερολίνου να γκρεμίζεται και ο κόσμος να ανοίγει γι αυτούς. Ακριβώς το δράμα αυτής της γενιάς μεταναστών είναι το μήνυμα της παράστασης.

Φωτογραφία: Μαρία Ντιμιτρόβα

Μετά που τελείωσε την Θεατρική ακαδημία στη Βουλγαρία πριν 20 χρόνια, ο Γκεράσιμ Ντισλίεφ αναχώρησε για το Παρίσι με το τολμηρό όνειρο να τελειοποιήσει τις γνώσεις του στον μεγάλο Μαρσό. Γίνεται ένας από τους καλούς μαθητές του και λίγο χρόνο μετά είναι ο πρώτος του βοηθός στην Σχολή μέχρι το κλείσιμό της το 2005. Μετά παντρεύεται Γαλλίδα και κάνει παιδιά.

Μαζί με τον σκηνοθέτη Κωνσταντίνο Ραϊμόντι έχει πλέον δικό του θίασο και έχει υλοποιήσει επτά παραστάσεις. Αλλά ένα μέρος της ψυχής του παραμένει εκεί, στην μακρινή γενέτειρά του Σβίλεγκραντ, στους συγγενείς και φίλους του. Τον βασανίζει μια ιδιαίτερη νοσταλγία.

Όλη η Αβινιόν γίνεται σκηνή κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ. Φωτογραφία: Μαρία Ντιμιτρόβα

"Με τρώει το αίσθημα, ότι δεν ξέρω πώς νοιώθουν αυτή τη στιγμή η μητέρα μου, η αδερφή μου. Αυτή η νοσταλγία συνοδεύει πολλά πρόσωπα της γενιάς μου, που είναι σκορπισμένα σ όλο τον κόσμο, και που το ένα τους μάτι πάντα βλέπει αλλού.
Ποιά η πιο έντονη ανάμνηση, που η δημιουργική συμβίωση με τον μεγάλο Μαρσό αφήνει στην συνείδηση του Βούλγαρου μάγου; Θυμάται πρώτα τα χέρια του μίμου, το χαρακτηριστικό βάδισμα και την αγαπημένη του χειρονομία πεταλούδας σε πτήση σαν σύμβολο της ελευθερίας", λέει ο μίμος.

Από την παράσταση "Μονόλογος σε βαλίτσα" που ο ίδιος χαρακτηρίζει σαν "αυτοβιογραφική φαντασία". Φωτογραφία: προσωπικό αρχείο

Ο Γκεράσιμ Ντισλίεφ θέλει το 2013 μαζί με την παράστασή του "Μονόλογος σε βαλίτσα" να περάσει τον αντίθετο δρόμο προς την γενέτειρά του την Σβίλεγκραντ, 20 χρόνια αργότερα. Αυτήν την φορά, όμως, δεν θα ταξιδεύει με λεωφορείο, αλλά με ποδήλατο.

"Επειδή και ο κόσμος και εγώ έχουμε γίνει πιο οικολογικοί", λέει ο ίδιος. Σκοπεύει να κάνει παράσταση σε κάθε 80 χιλιόμετρα, που να είναι αφορμή για την συζήτηση με την ντόπια κοινότητα προβλημάτων, όπως η μετανάστευση, η οικολογία, ο ευρωπαϊκός μας δρόμος. Αλλά μέχρι τότε υπάρχει ολόκληρος χρόνος και το σχέδιο θα μπορούμε να συζητήσουμε με τον μίμο, όταν αυτό αποκτήσει πιο συγκεκριμένες διαστάσεις.

Μετάφραση: Σοφία Μπόντσεβα

Διαδώστε

Ο Γκεράσιμ Ντισλίεφ – ένας Βούλγαρος μίμος στην Αβινιόν

Περισσότερα στην κατηγορία

Το υπουργείο Πολιτισμού βράβευσε σύγχρονους εθνεγέρτες

Σε τι οφείλεται ο θαυμασμός μας προς τους εθνεγέρτες

Η Βουλγαρία έτοιμη να υποστηρίξει την Ισπανία μετά τις πλημμύρες στην Βαλένσια

Η Βουλγαρία πρώτη στην ΕΕ με υψηλή τεχνητή νοημοσύνη στην γλώσσα της

Σχολική εκστρατεία θα αντιμετωπίζει τη βία με θετικά μηνύματα