Στη Ροδόπη, σε υψόμετρο 1250 μέτρων, στην αγκαλιά παρθένων δασών βρίσκεται το γραφικό χωριό Οσίκοβο με τους εγκάρδιους και εργατικούς κατοίκους του. Πριν από χρόνια, δουλεύοντας πάνω σε μελέτη περί της ιστορίας και των παραδόσεων των Βουλγάρων μωαμεθανών, με το χωριό ερωτεύεται η Ουκρανή Σβετλάνα. Έρχεται σε φιλικές επαφές με τους ντόπιους και όλο και συχνότερα επισκέπτεται το χωριό για να ξεχάσει έστω και για λίγο την καθημερινότητα της μεγάλης πόλης. Αργότερα, το Οσίκοβο μετατρέπεται σε αγαπημένο τόπο για τις διακοπές της οικογένειάς της – του συζύγου της Κένεθ Νόριταντ (Kenneth Noritant) από το Καμερούν και των τριών παιδιών τους.

"Το χωριό είναι πανέμορφο, αυθεντικό βουλγαρικό και πολύ παλιό", λέει η Σβετλάνα. "Μ’ αρέσει πολύ, παρά το γεγονός που οι συνθήκες ζωής είναι δύσκολες. Όταν άρχισα να πάω συχνά εκεί, δεν είχε Διαδίκτυο και κινητά τηλέφωνα. Βρήκαμε παλιούς υπολογιστές και άρχισα να διδάσκω αγγλικά και χειρισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών στα ντόπια παιδιά".

"Όταν πήγα για πρώτη φορά στο χωριό, ο δρόμος μέσα στο βουνό με γοήτευσε με την ομορφιά του. Οι ντόπιοι ήδη ήξεραν τη γυναίκα μου. Κι εμένα με υποδέχτηκαν σαν φίλο τους. Μας αρέσουν οι κάτοικοι του χωριού. Είναι απλοί άνθρωποι που εκδηλώνουν αληθινή αγάπη και προσοχή για τους άλλους", συμπληρώνει ο σύζυγος της Σβετλάνα, ο Κένεθ.

Ο Κένεθ Νόριταντ έρχεται στη Βουλγαρία το 2006, αφού τελειώνει τις σπουδές του στην Ουκρανία. Η Σβετλάνα γεννήθηκε στην Ουκρανία, αλλά έχει βουλγαρικές ρίζες. Φτάνει στη χώρα μας το 2001. Σπουδάζει γλωσσολογία και δουλεύει σε βιβλιοθήκη στο Πλόβντιφ.

"Η πιο έντονη εντύπωσή μου ήταν από την πρώτη φορά που ήρθα στη Βουλγαρία. Ταξίδευα με τρένο. Διασχίζοντας τον Δούναβη, κοίταξα από το παράθυρο. Η θέα μπροστά στα μάτια μου ήταν τόσο όμορφη που με έκανε να κλάψω. Τότε σκέφθηκα ότι εάν ο παππούς μου, που ήταν Βούλγαρος, ήταν ζωντανός, θα ήταν περήφανος που γύρισα στα εδάφη των προγόνων μου".

Όταν έρθει το καλοκαίρι, η οικογένεια είναι ανυπόμονη να μεταφερθεί μέσα στην καθαρή φύση του χωριού Οσίκοβο και κοντά στους ευπροσήγορους κατοίκους του.

"Οι άνθρωποι αγαπάνε τον Κένεθ, την Σβετλάνα και τα παιδιά τους και τους σέβονται", λέει ο δήμαρχος του χωριού, Βελίν Παλιγκόροφ. "Ο Κένεθ είναι πολύ καλός και βοηθά όλους με τους κομπιούτερ και τα αγγλικά – τους μεταφράζει γράμματα, έγγραφα κ. ά."

Ως αντάλλαγμά η οικογένεια παίρνει από τους ντόπιους πολύτιμες συμβουλές στην καλλιέργεια φραουλών. Ένα μουσουλμανικό γνωμικό λέει: "Ο φτωχός δίνει από την ψυχή του, και ο πλούσιος – από τα πλούτη του". Τέτοια είναι η φόρμουλα της επιτυχημένης συμβίωσης – ο καθένας να δίνει στους άλλους αυτά που μπορεί. Η οικογένεια αρχίζει να ασχολείται με καλλιέργεια φραουλών – ο βασικός βιοπορισμός των ντόπιων, το 2012 όταν φυτεύει φράουλες σε 2,5 στρέμματα.

"Ως πριν από 20 χρόνια ο ντόπιος πληθυσμός καλλιεργούσε πατάτες και εξέτρεφε ζώα, κυρίως πρόβατα – έως 5-6 χιλιάδες", μαθαίνουμε από τον δήμαρχο του χωριού Παλιγκόροφ. "Υπήρχαν όμως και άνθρωποι που άρχισαν να καλλιεργούν φράουλες και σμέουρα. Ανάμεσά τους ήμουν κι εγώ. Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολο, ψάχναμε για αγορές. Οι άνθρωποι όμως δεν εγκατέλειπαν την επιχείρησή τους λόγω της ανεργίας. Κάθε επόμενο χρόνο η καλλιέργεια φραουλών γινόταν όλο και πιο κερδοφόρα, ιδιαίτερα μετά την κατασκευή του δρόμου για το χωριό. Η αγορά άνοιξε, εδώ έρχονται έμποροι από τη θάλασσα, από τη Σόφια. Η καλλιέργεια των φραουλών καλύπτει εκτάσεις 300 στρεμμάτων. Η ανεργία όμως παραμένει βασικό πρόβλημα. Ο πληθυσμός δεν είναι ηλικιωμένος, αλλά δεν έχει υψηλή γεννητικότητα. Στο ντόπιο σχολείο πηγαίνουν 17 παιδιά. Το κράτος πρέπει να εκπονήσει ειδική πολιτική για τους οικισμούς, απομακρυσμένους από την καρδιά της Βουλγαρίας. Να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για τους νέους, για να μείνουν στη γενέτειρά τους", λέει περισσότερα για τη ζωή στο χωριό της Ροδόπης ο Βελίν Παλιγκόροφ.

Ο δήμαρχος προσθέτει ότι τα φυσικά αξιοθέατα – κορυφές, σπηλιές και καταρράκτες, σε συνδυασμό με τη φιλοξενία των ντόπιων κατοίκων προσφέρουν θαυμάσεις συνθήκες για τουρισμό.

Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα
Φωτογραφίες: προσωπικό αρχείο της οικογένειας Νόριταντ και του χωριού Οσίκοβο