Σίγουρα ένα από τα σημαντικότερα ντοκιμαντέρ, που παρουσιάστηκε στην 20τη έκδοση του Sofia Film Fest, είναι η ταινία "Και η χοροεσπερίδα συνεχίζεται" του σκηνοθέτη Γκεόργκι Μπαλαμπάνοφ. Την δεκαετία του '80 του περασμένου αιώνα ο ίδιος πήγε στο Παρίσι, εκεί δημιούργησε σειρά ντοκιμαντέρ, που του έφεραν βραβεία από τα φεστιβάλ στο Ομπερχάουζεν, την Βενετία, το Παρίσι, την Νέα Υόρκη.

Θα υπενθυμίσουμε, ότι η περασμένη έκδοση του φεστιβάλ άρχισε με την καλλιτεχνική του ταινία "Ο φάκελος Πετρόφ", σεναριογράφος της οποίας είναι ο κάτοχος του 'Οσκαρ, Ζαν-Κλοντ Καριέρ. Η καινούργια ταινία του είναι αφιερωμένη στη Σόφια σαν εικόνα των αλλαγών στην Ανατολική Ευρώπη. Γι' αυτές τις αλλαγές στην ταινία διηγούνται ο παντοτινός αντιφρονούντας Νικολάϊ Κόλεφ-Μπόσια (το παρατσούκλι του σημαίνει ξυπόλυτος) και ο φίλος του, Κρασιμίρ Ραϊντόβσκι, πρώην υπάλληλος της Κρατικής Ασφάλειας, ο ψυχίατρος Νικολαϊ Νιχάηλοφ, διάσημος αναλυτής των κοινωνικών φαινομένων από την ψυχολογική τους πλευρά, ο πρώην βουλευτής Πάβελ Τσέρνεφ, ο οποίος απεβίωσε αυτές τις μέρες και άλλοι.

"Σε μια στιγμή έπρεπε να επιλέξω ανθρώπους, που γνωρίζω, με τους οποίους αποκατέστησα ανθρώπινη επαφή. Ήταν μια σχετικά μακριά περίοδος εργασίας, κατά την οποία γεννιέται η εμπιστοσύνη, αναφέρει ο Γκεόργκι Μπαλαμπάνοφ.

Άποψη από τη λαίκή αγορά, γνωστή ως η Γυναικεία

Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της ταινίας είναι και η Ελένα Ατσάροβα, η οποία πραγματοποιεί κοινωνιολογικές βολιδοσκοπήσεις στην πρωτεύουσα. Η ίδια εργάζεται σ' αυτόν το χώρο εδώ και 10 χρόνια. Οι έρευνες, που κάνει, συχνά συνηγορούν για φτώχεια, για την έλλειψη προοπτικών.

"Το καθήκον μου να πραγματοποιώ αυτές τις έρευνες, οφείλεται στην προσωπική μου φιλοδοξία να αναμορφώσω τον κόσμο, να τον κάνω να σκεφτεί ποιος είναι, εάν είναι ευτυχισμένος. Και άλλο - πώς αισθανόμουν αυτό το χρόνο, είμαι η δεν είμαι υπεύθυνος, για το ότι δεν πήγα να ψηφίσω, τι θα άλλαζε, εάν καταλάβω κάποια πολιτική θέση. Για μένα αυτός είναι ο τρόπος να βοηθήσω τους πολίτες και την κοινωνία, να τους κάνω να σκεφτούν. Και ίσως σε μια στιγμή οι άνθρωποι, που κυβερνούν αυτό το κράτος, πραγματικά θα φροντίσουν για την κατάσταση".

Η ταινία είναι συμπαραγωγή της Βουλγαρίας και της Γαλλίας. Χρηματοδοτήθηκε από το γαλλικό δημόσιο κανάλι ARTE. Βασικός παραγωγός είναι η Ελέν Μπαντεντέρ. Η ίδια θεωρείται μία από τις πιο δραστήριες παραγωγούς στον σύγχρονο κινηματογράφο ντοκιμαντέρ και έχει βουλγαρικές ρίζες.

"Έχω την τύχη η μητέρα μου να είναι Βουλγάρα", διηγείται η Ελέν Μπαντεντέρ στα βουλγαρικά. "Η γιαγιά μου και ο παππούς μου είναι Βούλγαροι. Όταν ήμουν παιδί, ερχόμουν κάθε χρόνο στη Βουλγαρία. Όταν πέθαναν η γιαγιά και ο παππούς μου, όμως, σταμάτησα να έρχομαι. Αλλά όταν γίνεται λόγος για τη Βουλγαρία, πάντα ακούω με ενδιαφέρον. Όταν ο Γκεόργκι Μπαλαμπάνοφ ήρθε στο γραφείο μου, μου παρουσίασε την ιδέα του για ταινία. Είπε πώς θέλει να διηγηθεί για την Σόφια, για τους ανθρώπους, που μένουν εκεί, για την ιστορία της χώρας".

Προς ποιο κοινό κατευθύνεται το ντοκιμαντέρ; Σύμφωνα με τον Γκεόργκι Μαλαμπάνοφ, το κοινό στο Παρίσι βλέπει στο έργο την Γαλλία, π.χ. Ενώ σε πρόσφατο φεστιβάλ κινηματογράφου ντοκιμαντέρ, ένας νεαρός σκηνοθέτης του είπε: είδα την ταινία, το ίδιο είναι και εδώ.

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα
Φωτογραφίες: siff.bg