Η Γιακορούντα είναι πόλη στη Νότια Βουλγαρία, που βρίσκεται ανάμεσα σε τρία βουνά – το Ρίλα, το Πίριν και τη Ροδόπη. Η πόλη έχει μοναδικό φολκλόρ, τοπικό πολιτισμό και παραδόσεις, που οι ντόπιοι ακόμη αγαπούν, τηρούν και παραδίδουν στα παιδιά τους. Εδώ ζουν Βούλγαροι, Τούρκοι και Ρομά. Όλοι γιορτάζουν μαζί τις γιορτές τους, αλληλοβοηθούνται και σέβονται τις διαφορές μεταξύ τους.

Η Ημέρα του Αγίου Γεωργίου τιμάται ιδιαίτερα στην Γιακορούντα. Όλοι οι ντόπιοι, που μένουν εκτός Γιακορούντα επιστρέφουν κάθε χρόνο εδώ αυτήν την μέρα, για να γιορτάσουν μαζί με συγγενείς και φίλους στην τοποθεσία «Άγιος Γεώργιος», όπου βρισκόταν η παλιά πόλη.

«Η Ημέρα του Αγίου Γεωργίου είναι μία από τις πιο βουλγαρικές γιορτές, που οι κάτοικοι της πόλης μας τιμούν. Συχνά αστειεύομαι, ότι η Ημέρα του Αγίου Γεωργίου είναι εθνική γιορτή της Γιακορούντα. Στις παραμονές της 6 Μαΐου σε κάθε μαχαλά οι κάτοικοι μαζεύονται, ντυμένοι σε παραδοσιακές στολές. Σε μεγάλα κεραμικά σκεύη βάζουν νερό και κάθε οικογένεια βάζει μέσα ματσάκι λουλούδια, δεμένο με κόκκινη κλωστή. Κάθε ματσάκι ορίζεται για υγεία και καλή τύχη. Τα σκεύη τοποθετούνται κάτω από τριανταφυλλιά και περνούν τη νύχτα εκεί. Την ημέρα του Αγίου Γεωργίου, επιστρέφοντας από την γιορτή, οι ντόπιοι παίρνουν τα ματσάκια τους.»

Μέχρι και σήμερα εκτελείται ένα ντόπιο έθιμο – οι γυναίκες βάφουν αυγά, όπως το Πάσχα, αλλά μόνο κόκκινα, και τα πάνε στην γιορτή. Μ’ αυτά τα αυγά τα παιδιά παίζουν παιχνίδια, τα οποία δείχνουν ποιος θα είναι πιο γερός και θα έχει καλύτερη τύχη. Συνήθως είναι το αγόρι ή το κορίτσι, που πετάει το αυγό του πιο μακριά. Ας επιστρέψουμε στην προετοιμασία της γιορτής:

«Στις 5 Μάιου στην αυλή της Εκκλησίας των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου μαζεύονται αρνιά, που οι κάτοικοι της πόλης δίνουν δωρεάν. Κάθε χρόνο μαζεύουμε από 40-50 αρνιά. – συνεχίζει η Βάνια Πάβλόβα. - Νωρίς το πρωί την ημέρα του Αγίου Γεωργίου μαζευόμαστε και τα μαγειρεύουμε. Πάντα γίνονται πολύ νόστιμα. Μετά διασκεδάζουμε μαζί όλη την ημέρα. Το βράδυ, επιστρέφοντας από την γιορτή, συγκεντρωνόμαστε στην πλατεία της πόλης, όπου συνεχίζουμε να τραγουδάμε και να χορεύουμε μέχρι αργά τη νύχτα.»

Μετάφραση: Σβέτλα Τόντοροβα

Φωτογραφίες: αρχείο