Οικειότητα, αυτονομία και επιδεξιότητα – τα τρία βασικά στοιχεία της ευτυχίας

Ο καθένας βρίσκει κάτι στην καθημερινότητά του που να τον κάνει ευτυχισμένο και αν και για λίγο, να τον κάνει να χαμογελάσει. Τα πιο ειλικρινείς απαντήσεις στο ζήτημα τι είναι η ευτυχία, παίρνουμε από τα παιδιά. Εκείνα ξέρουν πώς να είναι ευτυχισμένα ακόμα και χωρίς ιδιαίτερη αφορμή – μια αίσθηση που με τα χρόνια χάνουμε.

Ένας από τους τρόπους να είμαστε πιο ευτυχισμένοι είναι να είμαστε πιο αισιόδοξοι, να προσπαθούμε να δίνουμε περισσότερα απ’ όσα παίρνουμε. «Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για αυτά που έχουμε. Ζούμε σε μια πολύ όμορφη χώρα και υπάρχουν πολλά πράγματα που υποτιμούμε» τόνισε η επιχειρηματίας Λιούμποβ Κίριλοβα σε συνέντευξη για το Ράδιο Βουλγαρία.

«Οι τρεις κύριοι πυλώνες της ευτυχίας είναι η οικειότητα που έχουμε με τους άλλους, η επιδεξιότητα σε αυτά που κάνουμε και η ελευθερία να παίρνουμε αποφάσεις μόνοι μας. Αν κάθε άνθρωπος αναπτύσσεται σε αυτά τα τρία σημεία, θα είναι πιο ευτυχισμένος.» συμπλήρωσε η ίδια.

Στη χώρα μας, φαίνεται ότι λιγότερο εκτιμάται η εμπειρογνωσία ενώ οι περισσότεροι Βούλγαροι δεν αισθάνονται ικανοποιημένοι από την αμοιβή τους καθώς και από την αξιολόγηση της δουλειάς τους. Η απάντηση, σύμφωνα με την Κίριλοβα, βρίσκεται στο να μπορούμε συχνότερα να ευχαριστούμε για τα πράγματα που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας. Αυτό θα μας κάνει πιο ευτυχισμένοι και παραγωγικοί. Όσο αφορά την δυνατότητα η ευτυχία να γίνει ο νέος εθνικός σκοπός της Βουλγαρίας, ο κοινωνιολόγος Ζίβκο Γκεοργκίεφ είναι μάλλον σκεπτικός:

«Μέχρι στιγμής, δεν έχω ακούσει οι πολιτικές δυνάμεις ή οι εκπρόσωποι των δημόσιων αρχών να ασχολήθηκαν σοβαρά με παρόμοιο θέμα. Δεν υπάρχει ως προτεραιότητα σε κανένα πολιτικό κόμμα. Στην Σκανδιναβία και σε άλλες χώρες όπου προσπαθούν να σχηματίζουν κοινωνία με βάση την ανθρωπότητα, υπάρχει συναίνεση ότι το καλύτερο μέτρο της προόδου μιας κοινωνίας είναι ο λεγόμενος Δείκτης Ακαθάριστης Εθνικής Ευτυχίας. Ο δείκτης αυτός έχει 12 επίπεδα. Ανάμεσά τους είναι η ψυχική ευεξία, η υγεία, η ικανοποίηση από την ζωή. Υπάρχει και αξιολόγηση του βιοτικού επιπέδου,η ικανοποίηση από τη δουλειάκ.ά.»

Εάν εξετάσουμε αυτόν τον δείκτη, θα διαπιστώσουμε ότι η Βουλγαρία είναι κάτω από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι παρατηρείται μείωση σε όλα αυτά τα επίπεδα, ειδικά στον ελεύθερο χρόνο που κάθε άνθρωπος χρειάζεται.

«Αυτό ισχύει όπως για την Νότια και Βόρεια Αμερική, έτσι και για την Ευρώπη που περνάει δύσκολους καιρούς παρά την οικονομική ανάπτυξη» θεωρεί ο Γκεοργκίεφ.

«Στα πλαίσια αυτά, για την Βουλγαρία υπάρχει μια μικρή θετική μετατόπιση που δεν είναι στατιστικά σημαντική. Θετικό αποτέλεσμα παρατηρείται κυρίως στην μεγαλύτερη ικανοποίηση από τη δουλειά, υπάρχει μερική αύξηση των εισοδημάτων και μερική ικανοποίηση από την τοπική κυβέρνηση.Η εκτίμηση για το περιβάλλον συνεχίζει να είναι αρνητική όχι μόνο εξαιτίας της κρίσης με το νερό αλλά σαν μια μόνιμη τάση»

Σύμφωνα με έρευνα για την μέτρηση του δείκτη ευτυχίας ανάμεσα στους Βουλγάρους, μόλις 20% είναι ευτυχισμένοι. Οι δυστυχισμένοι είναι 31% καθώς μεταξύ τους το μεγαλύτερο μέρος αποτελούν οι Ρομά – 57%. Ωστόσο, σε σχέση με την έρευνα που διεξήχθη στο τέλος του 2018, αυτός ο δείκτης μειώθηκε κατά 10%.

Ο κοινωνιολόγος Ζίβκο Γκεοργκίεφ περιγράφει την προσωπική του συνταγή για την ευτυχία με απλές λέξεις - «κανονική οικογένεια, καλή και ουσιώδης εργασία και περισσότεροι χαμογελαστοί άνθρωποι γύρω μου».

Φωτογραφίες: happinessacademy.eu, Pixabay, αρχείο

Μετάφραση: Άιλιν Τόπλεβα