Στις 14 Ιουνίου πριν από 167 χρόνια, έφυγε από αυτόν τον κόσμο ο Ζαχάρι Ζωγκράφ - μια εξέχουσα προσωπικότητα της Βουλγαρικής Αναγέννησης που παρέμεινε στην ιστορία όχι μόνο με την καλλιτεχνική του δραστηριότητα, αλλά και με τον αγώνα του να επιβάλει τη μητρική γλώσσα στις εκκλησιαστικές λειτουργίες.

Ο καλλιτέχνης από τη διάσημη σχολή εικονογραφίας του Σάμοκοβ αφήνει στις γενιές πολλά εξαιρετικά έργα. Ακόμα και σήμερα σε εκκλησίες και μοναστήρια μπορείτε να δείτε τις εικόνες και τις τοιχογραφίες του - «Η τελική κρίση» στη Μονή Μπάτσκοβο, τις εικόνες των αγίων αδελφών Κύριλλου και Μεθόδου στο μοναστήρι του Τροϊάν κ.λπ.

Σύμφωνα με τους ανθρώπους της εκκλησίας, ωστόσο, ακριβώς ο πιο διάσημος Βούλγαρος εικονογράφος απαρνείται από την πίστη στην τέχνη γίνοντας ο πατέρας της κοσμικής ζωγραφικής στη χώρα μας. Ο Ζαχάρι Ζωγκράφ επικρίνεται επίσης για την τόλμη του να απεικονίζει τον εαυτό του στα τείχη της μονής τονίζοντας τον άνθρωπο καλλιτέχνη ως αντίθεση στον Καθολικό Δημιουργό.

Η καθηγήτρια Ελένα Γκένοβα από το Ινστιτούτο Μελέτης των Τεχνών στη Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών μιλά για την καινοτομία και τις τολμηρές ιδέες του Ζαχάρι Ζωγκάφ και για τις γενιές καλλιτεχνών που αποτελούν την πιο αντιπροσωπευτική σχολή εικονογραφίας στη Βουλγαρία – η σχολή του Σάμοκοβ. Διαβάστε την συνέντευξη στη δημοσίευση από τα αρχεία του Ράδιο Βουλγαρία που σας θυμίζουμε σήμερα: