Αποχαιρετάμε ένα δύσκολο έτος, γεμάτο απροσδόκητα γεγονότα και αλλαγές. Σε απομόνωση ή απλώς τηρώντας κοινωνική απόσταση, σύμφωνοι ή όχι με τα μέτρα κατά του ακόμη άγνωστου ιού, πιθανόν πολλοί άνθρωποι σκέφτονται το μέλλον σε αναμονή καλύτερων προοπτικών. Όσον αφορά εμάς τους Βουλγάρους, εμείς στρεφόμαστε στα έθιμα και τις παραδόσεις του μακρινού παρελθόντος. Ιδιαίτερα σε γιορτές ή δύσκολες στιγμές.
Συχνά έχω αναρωτηθεί γιατί είναι έτσι. Ίσως θέλουμε να νιώσουμε το πνεύμα της πατριαρχικής ζωής, που φαίνεται πολύ πιο οργανωμένη ως προς το σύστημα αξιών. Ή το κάνουμε με την ελπίδα ότι οι τελετές, στη δύναμη των οποίων πίστευαν οι πρόγονοί μας, έστω και λίγο θα βοηθήσουν και εμάς. Την τελευταία ημέρα του παλιού χρόνου το Ράδιο Βουλγαρία σας υπενθυμίζει τις δοξασίες και τα έθιμα, με τα οποία σχετίζεται η διάβαση στα όρια μεταξύ των δύο ετών.
Τι έβαζαν υποχρεωτικά, κάποτε, οι Βούλγαροι στο πλούσιο γιορτινό τραπέζι, τι είναι η διαφορά μεταξύ των καλαντιστών και των σουρβακάρηδων, καθώς και άλλες σημαντικές λεπτομέρειες για την παραδοσιακή γιορτή, θα μάθετε, εάν διαβάσετε το άρθρο «Τα μεσάνυχτα της Πρωτοχρονιάς» από το αρχείο του Ράδιο Βουλγαρία.
Επιμέλεια: Αλμπένα Μπέζοβσκα
Για το γραφικό χωριό Μποφ, του Αίμου, που υψώνεται πάνω από το φαράγγι του ποταμού Ίσκαρ, η σημερινή γιορτή της Ανάληψης του Σωτήρος, φέρνει διπλή χαρά. Παράλληλα με τη χριστιανική εορτή, οι κάτοικοί του γιορτάζουν την Ημέρα του χωριού, με αφορμή..
Φέτος συμπληρώνονται 160 χρόνια από τη γέννηση ενός από τους πιο ξακουστούς δωρητές και ευεργέτες της πόλης Πλόβντιβ – του βιομηχάνου Ντιμίταρ Πετρόφ Κούδογλου. Γεννήθηκε το 1862 στην περιοχή της Ξάνθης, της Βορειοανατολικής Ελλάδας. Κληρονόμησε..
Σήμερα σημειώνουμε 143 χρόνια από την ψήφιση του πρώτου βουλγάρικου Συντάγματος στο Βελίκο Τάρνοβο . Η πόλη δεν είναι επιλεγμένη τυχαία. Όντας η τελευταία πρωτεύουσα της Βουλγαρίας πριν την πτώση της υπό Οθωμανικής κυριαρχίας η ιδρυτική συνέλευση..