Πριν 32 χρόνια, οι νέοι στην Βουλγαρία και όλοι οι πολίτες που βγήκαν στους δρόμους για να επισημάνουν πως μια ιστορική εποχή για την χώρα μας έχει τελειώσει, τραγουδούσαν:
«Ως πότε θα περιμένουμε; Θεέ μου δώσε στην Βουλγαρία δρόμο, φως, ελευθερία».
Πρόκειται για το τραγούδι «Προσευχή για την Βουλγαρία» το οποίο ηχούσε στις πλατείες και στα μήτινγκ την δεκαετία του ’90 μαζί με άλλα τραγούδια-ντοκουμέντα από εκείνη την εποχή τα οποία μπήκαν στον φάκελο «τραγούδια των διαδηλώσεων». Έπειτα τα αποκαλούσαν και «τραγούδια της μετάβασης» γιατί συνεχίσαμε να τα θυμόμαστε και να τα τραγουδάμε.
Κάποιοι από τους στίχους ηχούν επίκαιρα και σήμερα γιατί μιλούν για φτώχεια, κοινωνικές ανισότητες, όνειρα για καλύτερη ζωή και φυσικά για την ελευθερία σε όλες της τις μορφές. Επίκαιρα ακούγεται και η «Προσευχή για την Βουλγαρία» ειδικά σε μια στιγμή σαν την τωρινή που συνδέεται με οικονομική κρίση, ανασφάλεια και προεκλογικά πάθη.
Αυτό είναι το τραγούδι που σας προτείνουμε στα επόμενα λεπτά. Η μουσική είναι του Στέφαν Ντιμιτρόβ και οι στίχοι της Μιριάνα Μπάσεβα. Ερμηνεύουν ο Βασίλ Νάιντενοβ και η Μπογκντάνα Καραντότσεβα.
«Μη μου υπόσχεσαι τίποτα για αύριο, σήμερα εκτιμώ κάθε λεπτό... Θέλω ένα λουλούδι - ένα, αλλά τώρα... Γιατί το αύριο αρχίζει από σήμερα...». Αυτό είναι ένα απόσπασμα από το δημοφιλές τραγούδι της 10ετίας του 90's του 20 αιώνα «Το αύριο αρχίζει..
Τους αποκαλούν εθνεγέρτες ή αφυπνιστές του λαού, γιατί ξυπνούν το βουλγαρικό πνεύμα και το αίσθημα για εθνική υπερηφάνεια. Ανάβουν τη σπίθα της αυτοσυνείδησης και του αισθήματος ότι ανήκουμε σε μια κοινότητα, εμφυσούν πίστη, διώχνουν τη..
Ο ύμνος «Ανεξαρτησία» ήχησε για πρώτη φορά στις 22 Σεπτεμβρίου 1908. Τον συνέθεσε και έγραψε του στίχους ο αρχιμουσικός της 24 ης μεραρχίας ξηράς της Μαύρης θάλασσας, στο Μπουργκάς, την ίδια μέρα της ανακήρυξης της Ανεξαρτησίας της..
Αίθριος