Είτε το πιστεύουμε είτε όχι στην ενέργεια των λέξεων, συνοδεύουμε όλες τις γιορτές με ευχές. Παραδοσιακές ή φτιαγμένες για την κάθε περίσταση, οι ευχές είναι τα σύγχρονα ονόματα για την υγεία, μακροζωία, ευτυχία και τύχη. Ειδικά όταν η γιορτή σηματοδοτεί μια νέα αρχή, που δημιουργεί νέες ελπίδες και νέες δυνατότητες. Αυτή είναι η έννοια των εορτών γύρω από τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, που είναι γεμάτες με συμβολικές λέξεις και ενέργειες.
Αν διδασκόμαστε από τη σοφία των προγόνων μας, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τις λέξεις που εκστομίζουμε.
Παλιά, η έκφραση «Σου δίνω το λόγο μου», ήταν ισότιμη με συμβόλαιο που πρέπει να τηρηθεί οπωσδήποτε, γιατί «Ο άνθρωπος αξίζει όσο αξίζει ο λόγος του».
Στη λαϊκή παράδοση, το να ευχόμαστε το κακό στο γείτονα είναι σοβαρή αμαρτία, και η άδικη κατάρα επιστρέφει πάντα σε αυτόν που την είπε. Για τη σοφία του λαού μας, η οποία υπάρχει στις παροιμίες που χρησιμοποιούμε ακόμα και σήμερα, διαβάστε στο άρθρο της συλλογής του Ράδιο Βουλγαρία «Μια καλή λέξη - χρυσό κλειδί - η δύναμη του λόγου στη λαογραφία».
Επιμέλεια: Αλμπένα Μπέζοφσκα
Μετάφραση: Σταύρος Βανιώτης
«Μη μου υπόσχεσαι τίποτα για αύριο, σήμερα εκτιμώ κάθε λεπτό... Θέλω ένα λουλούδι - ένα, αλλά τώρα... Γιατί το αύριο αρχίζει από σήμερα...». Αυτό είναι ένα απόσπασμα από το δημοφιλές τραγούδι της 10ετίας του 90's του 20 αιώνα «Το αύριο αρχίζει..
Τους αποκαλούν εθνεγέρτες ή αφυπνιστές του λαού, γιατί ξυπνούν το βουλγαρικό πνεύμα και το αίσθημα για εθνική υπερηφάνεια. Ανάβουν τη σπίθα της αυτοσυνείδησης και του αισθήματος ότι ανήκουμε σε μια κοινότητα, εμφυσούν πίστη, διώχνουν τη..
Ο ύμνος «Ανεξαρτησία» ήχησε για πρώτη φορά στις 22 Σεπτεμβρίου 1908. Τον συνέθεσε και έγραψε του στίχους ο αρχιμουσικός της 24 ης μεραρχίας ξηράς της Μαύρης θάλασσας, στο Μπουργκάς, την ίδια μέρα της ανακήρυξης της Ανεξαρτησίας της..